Wpis opublikowany przez Demonir
1502 wyświetleń
Sam Geralt przyznał, że przy głębszym poznaniu traci, trzeba uznać to za łgarstwo wymyślone przez wiedźmina by szastać swą nieokrzesaną erudycją. Jak jest naprawdę? Czy dzieła w których białowłosy są rozrywką tylko na raz?
Ośmielę się wątpić.
Swą przygodę z wiedźminem, zaczynałem brzdącem jeszcze będąc, gdy tata mój, wbrew wszelkiej poprawności politycznej i jakiejkolwiek innej, dał mi do czytania pierwszy tom opowiadań o wiedźminie. Cóż to był za szok! Elfy nie były szlachetne, a główny bohater wbrew wszystkim szablonom głównych bohaterów high fantasy nie chciał uratować świata, ewentualnie mścić się za doznane krzywdy i/lub odzyskać swe utracone dziedzictwo.
Całej sagi nie ma jednak co recenzować. Jest to klasa sama w sobie, o czym wiedzą prawie wszyscy czytelnicy fantasy w Polsce.
Ważne jest to, że cały cykl zyskał jeszcze bardziej wraz z premierą gry, która najeżona jest odwołaniami i zapożyczeniami.
Strzyga- wciśnie się wszędzie.
Po dwukrotnym przeczytaniu sagi i podejściu do gry chłonąłem wręcz wszystkie smaczki i wszystko co uwiarygodniało grę. Nie tylko(co oczywiste) występy postaci znanych z książek, ale i wykreowanie tych, które w powieściach i opowiadaniach pojawiają się tylko na chwile, lub wręcz są wspominane tylko z nazwy.
Wystarczy przejść obydwie części gier i później jeszcze raz zabrać się za książki, a dzieło stworzone przez CDP Red, nabiera jeszcze więcej zalet i wspomina się je jeszcze lepiej. Początkowo chciałem podawać dokładne przykłady, ale nie zrobię tego. Każdy powinieneś zrobić to sam. Kilkakrotne przeczytanie sagi i ukończenie gry powoduje odkrycie kolejnych smaczków, a gdy przy lekturze natrafimy na znane imię lub postać, z którą rozmawialiśmy w grze, uśmiech sam ciśnie się na usta.
Przy tym wszystkim nie da się uniknąć stwierdzenia, że scenarzyści zapożyczyli niemal wszystko, włącznie z pierwszym, drugim i trzecim planem. Nie mam jednak wrażenia, że dostałem odgrzewanego kotleta. Gra to raczej danie zrobione z tych samych składników co książki- wygląda i smakuje inaczej, ale jedząc od razu odnajdujemy posmak swojskości świata, który mimo, że jest wyimaginowany, jest też tak realny.
Kwestią sporną jest cena. By zawsze cieszyć się w swoim zaciszu Wiedźminem. Trzeba wydać na książki ok. 280 zł lub jeżeli chcemy zbiorcze wydanie w twardych okładkach trzeba liczyć sobie 320zł. Gry można kupić w zestawie za cenę 130 złotych. Daje nam to maksymalnie 450 zł.
Ale moim zdaniem, jak najbardziej się opłaca. Masz w końcu tyle do przeczytania i rozegrania, że starczy na naprawdę długo.
12 komentarzy
Rekomendowane komentarze