Wiedźmin zielarz
Wpis opublikowany przez Nessaja
632 wyświetleń
Wyleję tu swoje żale, jako fanka serii Sapkowskiego. Rzecz dzieje się w najnowszym CD-Action, mianowicie w zapowiedzi Wiedźmina 2.
Pokręciłam nosem na różne rzeczy - na to że gra ma być krótsza na przykład, ale jeśli wynagrodzone ma być to ową nieliniowością, nowymi smaczkami i interesującą walką - doskonale, warto spróbować.
Zabolały mnie dwie rzeczy, które są boleścią osoby pragnącej otrzymać coś bliżej Sagi, aniżeli bliżej "najlepszej gry rpg". Obie te rzeczy, to, cóż, niezgodności z "geraltowością". Co innego gdyby chodziło o każdego innego wiedźmina, ale gra jest o Geralcie z Rivii.
Pierwsza rzecz jest taka - profesje. Przepraszam, panowie z Warszawy, ale okiem kobiety Geralt, którego profesją jest zbieranie ziółek, nie jest Geraltem w tym znaczeniu, bo osobiście pogoń za roślinkami przy innych zajęciach wiedźmina wydaje mi się nader ciotowata. Geralt nie był zielarzem (jak to brzmi, Geralt zielarz. Zielarz jaki jest, każdy widzi), nie był dobrą wróżką od znaków (czarownik?), był hybrydą kilku umiejętności, z przewagą na umiejętności walki, co idealnie udało się panom oddać w części pierwszej. Co było w tym nie tak? To, że ludzie nie czytający Sagi nie rozumieją, dlaczego tak było, niewątpliwie. Dla mnie to jednak poważna strata tej gry - nagle ktoś daje mi w ręce losy jedynego Białego Wilka, lecz każe mi wybierać, w czym ma być najlepszy. I może to być, o zgrozo, zielarstwo. To nie Geralt. To międzynarodowa przeróbka gotowej, rodzimej dobrej postaci. Mogę teoretyzować, że to w celu przypodobania się niepolskim, niewiedźmińskim graczom.
Druga rzecz, nie wiem, czy ktoś zwrócił na to uwagę, ale..."przywdziawszy zdobyczną elfią zbroję z kapturem, Geralt skierował się..." ... o ile w pierwszym przypadku można zakląć brzydko po krasnoludzku, wybrać wojownika i mieć dalej starego, dobrego Riva, to ta możliwość jest hardo oddalona od "geraltowości". Od kiedy to nasz wiedźmin, którego charakter przecież zarysowała nam pierwsza część gry (jeśli ktoś nie zna książek), nagle starannie ściąga zbroję z zarżniętego elfa, sam ją przyodziewa jak gdyby nigdy nic. Nie, żebym to ja się troszczyła o zarżnięte elfy, ale to jest naprawdę z [beeep]. Osobiście kojarzę Riva jako tego, który cieszył się ze swojej skórzanej kurtki z ćwiekami i jego charakter nie pozwalał na zadowalanie się okrwawionymi łachmanami ofiary. W istocie, mojego marudzenia by zupełnie nie było, gdyby nie to, że w pierwszej części zatroszczono się o takie, ktoś powie, idiotyczne książkowe detale. Można było zabitemu zabrać coś z kieszeni, ale w sumie po co? Geralt miał swoje kochane dwa miecze, skórzaną kurtkę, a rzeczy na eliksiry pozyskiwał z potworów. Nagle wielki Wiedźmin przemierza świat porównując czy może zbroja na zarżniętym strażniku nie jest aby lepsza i fajniejsza, jeśli tak - ściąga, zakłada na siebie. A właśnie....Geralt w zbroi?
To wszystko oczywiście, to niedopasowanie się twórców do mojej wizji, dbałości o szczegóły Geralta, bardziej istotne niż zatroszczenie się o kitkę na głowie. Wygląd oczywiście jest ważny w tym przypadku, ale to osobowość, charakter Riva sprawia że to nie jest jakikolwiek inny wiedźmin na szlaku. Marudzenie pochodzi stąd, że mi się marzy gra ciągnąca takie pierdoły z książek Sapkowskiego i mniej więcej taką dostałam parę lat temu w postaci pierwszej części. Dla człowieka, który stwierdzi, że te zmiany zdecydowanie ułatwią lub uprzyjemnią mu rozgrywkę, bez wątpienia moje argumenty sensu nie mają. Nie dziwię się, pewnie sama byłabym zadowolona z takowych zmian, będąc kompletnie nieświadomą "geraltowości". Ale nie jestem.
7 komentarzy
Rekomendowane komentarze