A idź pan w pyry

Nieco zbyt osobista prośba. Ale co tam...

Na dwóch krańcach skali postawiłbym dwoje nauczycieli z mojego liceum (łomżyńskiej jedynki). Właśnie profesor uczącą języka niemieckiego, Frau Nell (nazwisko zastrzeżone) - trzy lata nauki tego języka uważam za zmarnowane w całości. Obecnie pod groźbą śmierci nie umiałbym sklecić najprostszego zdania po niemiecku i nie przejmuję się w najmniejszym stopniu tym faktem.

Kimś zupełnie innym był nauczyciel fizyki, prowadzący zajęcia w sposób bardzo ekscentryczny. Premiował, zamiast wykutej wiedzy, swobodę myślenia. Można było łatwo uzyskać dobre oceny cząstkowe, podając szybciej od niego wynik zadań służących demonstracji nowo prezentowanego materiału. Oczywiście, wymagane było wyjaśnienie przed tablicą własnego rozumowania klasie. Sprawdziany również były zaplanowane w sposób, z jakim zetknąłem się na studiach - dozwolone były dowolne materiały pomocnicze, lecz brakowało czasu na ich wykorzystanie, jeśli nie posiadało się własnej wiedzy.

Najbardziej zapamiętałem mych nauczycieli zmęczonych, zrezygnowanych wiecznym użeraniem się z debilizmem zarówno władz państwowych, jak i własnych wychowanków. Jako że sam się zajmuję pedagogiką (specjalną, co prawda, ale jak dotychczas miałem głównie do czynienia z uczniami bez specjalnych potrzeb edukacyjnych), zauważam u siebie z przerażeniem... powtarzanie rozmaitych belferskich błędów - mędrkowanie, górowanie, nieuzasadnianie swych osądów, czasem pozostawiania rozsądku w tyle i pozwalania działać emocjom. Szczerze mówiąc, nie bardzo widzę swej przyszłości jako "stricte" nauczyciel przedmiotowy - może bliżej mi do terapeuty-wychowawcy. Czas pokaże.

Klasowo-masowe nauczanie mi zupełnie nie leży i nie sądzę, żebym potrafił w takiej sytuacji kogokolwiek skutecznie czegokolwiek nauczyć.

I za marne grosze - zacznijmy od tego . Tak trochę odbiegając od tematu - bycie nauczycielem jest fajne, ale w takiej formie, jaką Ty uprawiasz. Przykładowo - 10 uczniów, po 2 godzinki dziennie, 50 zł za godzinę. Daje to nam spore nieopodatkowane pieniędze. Dlatego chcę zrobić CAE i sam rozpocząć takie nauczanie

A co do nauczycieli - w gimnazjum miałem naprawdę fajną nauczycielkę od matematyki, chyba to dzięki niej tak kręci mnie matma i ogólnie przedmioty ścisłe. Teraz, gdy jestem w liceum, chętnie bym paru "nauczycieli" wymienił...

Stosunek do teachera może też wynikać ze stosunku do przedmiotu - jeśli mi nie wchodzi do głowy w ogóle taki przedmiot jak biologia, to czemu mam lubić uczącego go nauczyciela?

Ponętna psorka, phew... gdzież są takie?...

Tak trochę odbiegając od tematu - bycie nauczycielem jest fajne, ale w takiej formie, jaką Ty uprawiasz. Przykładowo - 10 uczniów, po 2 godzinki dziennie, 50 zł za godzinę. Daje to nam spore nieopodatkowane pieniędze. Dlatego chcę zrobić CAE i sam rozpocząć takie nauczanie

Jako że też miałem kiedyś takie słodkie marzenie: CAE da Ci jedynie POTWIERDZENIE Twej znajomości języka. Aby nauczać potrzebujesz jeszcze studium pedagogicznego. Wtedy będziesz nauczycielem licencjowanym - z oficjalną płacą poniżej 1000 zł.

Temat zwiazany z edukacją, to może i ja głos zabiorę. Sam aktualnie kończę studia pedagogiczne i mogę powiedzieć, że absolutnie nie widzę nawet takiej możliwości, by wcielić się zawodowo w rolę nauczyciela. Najgorsze jest jednak w tym to, że ja bardzo lubię "pracować" z młodymi ludźmi, czuję nawet pewnego rodzaju powołania by to robić, kształtować ich charaktery, być dla nich wzorem, oparciem, nauczać, ale niekiedy po prostu być. Sam oczywiście nie ośmielę się stwierdzić, że byłbym faktycznie dobrym pedagogiem. Chciałbym móc nim być. Dlaczego więc po prostu nim nie zostanę? Głównie ze względu na dwa podstawowe czynniki. Pierwszy jest prozaiczny, bo ekonomiczny. Nie byłby tak istotny, gdybym nie planował w przyszłości założyć własnej rodziny, a jak wiadomo, wiąże się to z pewnymi kosztami. Smutne, ale prawdziwe. Drugi z powodów dotyczy obecnej sytuacji w polskim szkolnictwie, które pozwoliło sobie na to, żeby pedagog był osobą mniej szanowaną, aniżeli nawet przebywający w tym samym budynku szkolnym pan woźny lub pani sprzątaczka. Osobiście nic do takich osób nie mam, a i personel trudniący się właśnie takimi zajęciami najczęściej wspominam jako ludzi sympatycznych i życzliwych. Ale nie oni są przecież w miejscach mających za cel nauczanie najważniejsi, prawda? Dożyliśmy jednak czasów, gdzie nauczyciel jest tylko niemiłym dodatkiem do jakże wspaniałego obrazka państwowej edukacji. Nie liczy się z nim państwo, a więc także społeczeństwo (osób dorosłych), a szacunek ze strony wychowanków również bywa rzadkością. Często winę za to ponoszą sami nauczyciele, ale główną przyczyną jest zdegradowanie roli pedagoga do kogoś, kto ma wypełnić dzieciakom te kilka godzin w ciagu dnia, żeby rodzice mogli w spokoju pracować, a nie niestety kimś, kto wypełniać powinien głowy i serca, że tak wzniośle zakończę.

Na razie jestem w podstawówce, ale spotkałem już dwie fajne nauczycielki. Pierwsza z nich uczyła matmy, potrafiła w miły i fajny sposób wytłumaczyć rzeczy, które klasowym głąbom przychodziły z trudem. No i bardzo wysoko ceniła aktywność na lekcji, i w między czasie rzucić jakiś kawał i/lub ciekawą anegdotę. Niestety miałem ją tylko przez rok. Druga z kolei uczy historii, a przedtem (gdy na świecie mnie nie było) uczyła j.rosyjskiego. Bardzo fajnie prowadziła zajęcia oraz opowiadała ciekawe anegdoty, szczególnie przy wykładach (?) o PRL-u.

Musisz mi to robić? 5 poprawek kolokwium z gramatyki łacińskiej! 2 osoby wyleciały przez nią z roku! A Ty jeszcze śmiesz latiny używać?!

Mindstorm - U mnie z niemieckim nie jest tak źle. Nie wiem, czy przeważyła jakaś wrodzona zdolność do języków, czy jednak te 7 lat (dodatkowo na studiach) jednak coś tam utrwaliło. Rozumiem co nieco z niemieckich kanałów TV i może nawet bym się dogadał, ale byłoby to dukanie zupełnie niegramatyczne.

RamzesXIII - Zwróciłeś mi uwagę na bardzo ważny punkt równania szkolno-nauczycielskiego, a mianowicie na uczniów. Ile w tym winy zidiocenia uczniów... i rodziców?

opti - http://bip.men.gov.pl/men_bip/akty_pr_1997-2006/rozp_175.php i wszystko jasne. Korepetycje to świetny sposób na dorabianie na studiach, ale już przy pracy pełnoetatowej może okazać się, że zupełnie się nie chce... A co do lubienia - lubienie nie ma nic do tego. Możesz lubić, możesz nie lubić - nikt do tego nie zmusza. Ale zadaniem nauczyciela danego przedmiotu jest przekazanie wiedzy z jego zakresu i powinno to być robione na odpowiednim poziomie.

Owiec - Pod taką kategorię można by było podpiąć jedną nauczycielkę z podstawówki, jedną z liceum oraz niejedną ze studiów

Trymus - Serdecznie dziękuję. Soma wzięła mi się od psychosomatycznych cudów. Tytuł poprawiony, o duchu łaciński.

theconverse - Poruszyłeś ważny temat. Nauczyciele przestają być pedagogami, a stają się wyłącznie edukatorami. W szkole nie uczy się rzeczy Ważnych - nie dyskutuje się o np. problemach współczesnego świata, nie dyskutuje o wydarzeniach bieżących, nie kształtuje się ludzi. Szkoły służą do napychania głów dzieci wiedzą, która sama w sobie przydatna może i bywa, ale najczęściej jest pusta... Smutne jest to, że tego chcą i rodzice - liczą się wyniki, terminy, opanowany materiał i pędzenie do przodu.

alfneo18 - Ja w podstawówce wybitnych przypadków nauczycielskich nie miałem, ale parę osób wspominam bardzo miło. Choć w sumie można tu wspomnieć o nauczycielu angielskiego z zajęć dodatkowych, ale to już pozaszkolnie. Mimo wieku średniego przyjeżdżał rowerem z drugiego końca miasta, a ponadto potrafił do każdego podejść indywidualnie.

...AAA... - Już taki ze mnie zimny drań... Cóż Ty studiujesz, że tak Was męczą? Ja trafiłem na bardzo sympatyczną Panią od łaciny, która z wymaganiami nie przesadzała, a i puszczała nam np. piosenki Elvisa przetłumaczone na łacinę przez szalonych Finów.

Komentarz zacznę, że tak nieładnie zażartuje, od dupy strony. Zdarzyło się Gofrowi podkochiwać w psorce, ale to jeszcze za czasów podstawówki. Gdy ostatnio wpadłem na stare śmieci, okazało się, że jest już dzieciata i sporo z dawnego uroku straciła. Za to anglistka wciąż świetnie się trzyma W nowym zespole szkół, gdzie zaliczyłem gimnazjum i męcze średnią, jest parę pań, na których oko można zawiesić, a nawet trochę, hmmm... poważniej pożartować. Najlepsze są oczywiście praktykantki, ale te mają w zwyczaju szybko odchodzić, więc je pomijam <choć ta nowa od angielskiego... I like it!>.

Co do naukowej strony szkoły, to w podstawowej szkole pamiętam trójkę nauczycieli, którzy potrafili człowieka zafascynować. Jedną była pani od historii, której lekcje były co prawda średnio ciekawe, ale miała dobre podejście do uczniów i co roku urządzała klasowe konkursy na przebieranki. To był mój pierwszy kontakt z RP<G>. Drugą była pani od muzyki, która dosłownie każdego traktowała indywidualnie. Po tylu latach ciągle pamięta mnie z imienia i można z nią fajnie pogadać. Śp. S. Krystyna również była wspaniałym pedagogiem, a jej lekcje były bardzo przyjemne. Również pamiętała mnie zawsze, co sprawiało mi sporą satysfakcję. Z gimnazjum pamiętam nauczyciela od historii sztuki. Ten potrafi porwać młodzież, o wszystkim opowiedzieć ciekawą historię. Coś wspaniałego. Również nauczyciel historii prowadził bardzo fajne lekcje, z których wciąż dużo pamiętam. Pani od geografii, też jest super, anglista jest wprost genialny. Nie mogę narzekać na moich nauczycieli, ale faktem jest, że powinni zarabiać więcej. Żeby jakoś żyć prawie<?> każdy z nich ma dodatkowe etaty, to jako korepetytor, to jako nauczyciel w szkole językowej itp. I tak się rozpisałem, że już sam nie wiem, o czym miałem pisać

Czemu uważasz, że nauczycielka jest jedną z głównych męski fantazji erotycznych?

Ciekawe czy sfrustrowani nauczyciele, którzy odreagowują swój stres na uczniach nie są przypadkiem częścią procesu, który popycha tych ludzi do masakr? Inni uczniowie na pewno nie są bez winy. Myślę, że najważniejszym czynnikiem są w takich sprawach ludzie i to relacjom z nimi trzeba się przyglądać.

Nawiasem mówiąc to nie mam zielonego pojęcia co chciałbym robić. Przynajmniej na tym świecie. Gdybym wiedział to ruszyłbym niczym czołg - powoli eliminując wszystko, co stałoby mi na drodze. Domyślam się, że także inni ludzie mogą mieć z tym problem. Czego uczyć takich ludzi?

Ja szkoły średnie przeżyłem dzięki przygodom pewnego komiksowego nauczyciela, który postanowił udowodnić, że szkoła powinna być zabawna, a uczniom powinno chcieć się do niej chodzić. Mowa o Eikichim Onizuce (lat 22).

Kilku nauczycieli szanowałem, większości najnormalniej nie lubiłem. Niektórych doprowadzałem na skraj załamania jako 'zarozumiały gówniarz, którego nie da się usadzić' (biedna pani psor od geografii miała nieszczęście uczyć mnie również w liceum >.<). Ogólnie to przez całą szkołę nie robiłem kompletnie nic. Olewałem przedmioty, które nie były z mojego punktu widzenia niezbędne do życia, czyli prawie wszystkie, wraz z ich nauczycielami. Pamiętam wybuch furii oburzonej Frau dojcz Lehrerin, kiedy na pytanie czy chcę poprawić jedynkę na koniec roku odpowiedziałem "a po co?". Pozytywnie oceniałem starania pani od języka polskiego z gimnazjum, dzięki którym w ogóle zdałem maturę (bo w liceum praktycznie nie miałem tego przedmiotu), potem św. pamięci psora od matematyki (o którym już wspominałem) i... to wszystko.

O studiach na razie się nie wypowiadam. Wolę komentować to co mam już za sobą.

Gofer - Ja tam praktykantki miałem raczej średnie... I nie, nie. Nie szowinizuję tu, a wręcz przeciwnie - były średnie raczej pod względem inteligencji (jedna czytała nam podręcznik od historii, tak była 'przygotowana'). A to akurat mi przesłania całą urodę. Ano właśnie - prace dodatkowe. Większość nauczyciele gdzieś dorabia, a na dodatek ich praca bardzo rzadko kończy się na godzinach szkolnych. W końcu dochodzi do tego przygotowanie lekcji, sprawdzianów, sprawdzanie ich itd., itp.

Holy.Death - A czemu miałbym uważać, że nie? A tak serio. Tak mi się po prostu zdaje. Taki sztandarowy sztafaż fantazjogennych grup zawodowych - pielęgniarki, nauczycielki, policjantki... Ale może się mylę. A co do czołgu - powinieneś zostać wychowawcą na jakimś ekstremalnym obozie resocjalizacyjnym dla skrajne rozpuszczonych dzieciaków. Takim 'czołgowanie' by nie zaszkodziło.

pavlaq89 - Niestety, Pana Onizukę znam jedynie ze 'słyszenia'. A co do 'po co?' - dla mnie w przypadku przedmiotów nielubianych/niepotrzebnych motywacją była cyferka na świadectwie, która mogła być pomocna przy próbach dostania się na studia. Na całe szczęście wtedy i tak egzaminy były elementem decydującym na wielu kierunkach.

Tricky, eh? Przyjąłem jedną z dwóch możliwości - albo masz jakieś dane, które za tym świadczą, a wtedy byś je podał, albo to po prostu twoje fantazje, które podajesz innym w formie pytania. Ostatecznie to może być stereotyp. Osobiście uważam, że zawód nie ma znaczenia. Już prędzej chodzi o wygląd, osobowość lub znajomość z daną osobą. Lub wszystko po trochu.

Ja i dzieciaki? Zazwyczaj jestem sympatyczny, ale moje serce kamienieje w takiej kombinacji. Za wyjątkiem mądrych dzieciaków. Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł. Przywódca ludzi musi o nich dbać. Ja bym się zgonem czegoś takiego jak durne dziecko nie przejął. Durne dziecko nie należy do kategorii moich ludzi. Nie umieszczam go nawet w kategorii ludzi. Dzieci są okrutne i złośliwe. Są też głupie. To dobre powody, żeby nie okazywać im litości.

CAE da Ci jedynie POTWIERDZENIE Twej znajomości języka.

No bo przecież na słowo nikt mi raczej nie uwierzy...

Aby nauczać potrzebujesz jeszcze studium pedagogicznego.

Chodziło mi głównie o dawanie korepetycji, a do tego raczej nie potrzeba czegoś takiego

Uczyć mógłbym - na pewno nie dzieci, ale młodzież, która naprawdę chce się uczyć - jest uczyć przyjemnie ;P

@Holy.Death - Dzieci przynajmniej nie zagrażają ludzkości, nie potrafią zrzucać bomb atomowych itd. Nie to, co ci durni dorośli

...AAA... - Już taki ze mnie zimny drań... Cóż Ty studiujesz, że tak Was męczą? Ja trafiłem na bardzo sympatyczną Panią od łaciny, która z wymaganiami nie przesadzała, a i puszczała nam np. piosenki Elvisa przetłumaczone na łacinę przez szalonych Finów.

Prawo, gdzie katedra prawa rzymskiego jest "słynna" w całej Polsce . Jeżeli student na czymś ma odpaść, to właśni na tym.

Holy.Death - Mi chodziło bardziej o stereotyp bezosobowy. Wiadomo, że fantazje dotyczące konkretnej osoby będą zależne od wymienionych przez Ciebie cech. Na siłę można także wziąć pod uwagę częstość występowania w filmach... ekhm... 'przyrodniczych' danej grupy zawodowej. Marnie związany z rzeczywistością to przykład, ale zawsze. A dziecko musiałoby przestać być durne lub 'off with his head'.

opti - Tylko gdzie znaleźć taką młodzież?

alfneo18 - Jak to nie zagrażają? One rządzą światem! Ale ciiii...

...AAA... - Słynna w całej Polsce pośród ludzi studiujących prawo... Dość hermetyczna to sława. Zresztą i o moim wydziale mówiono, że niby najlepsza filologia angielska w Polsce. Ale ja się zawsze zastanawiam - według kogo niby? I tak samo w Twoim przypadku - skąd inni mają niby słyszeć o Twojej katedrze?

Trymus - Ja nie miałbym w zasadzie wiele przeciwko, ale gdyby najpierw usunięto wiele innych bolączek. Zresztą dla mnie lepsza była sytuacja przeszła, gdy to licea nie były tak masowe. Gdyby licea były nieco bardziej 'elitarne' czy też wybredne w przyjmowaniu uczniów - to tak. Ale w sytuacji dzisiejszej powszechności mijałoby się to z celem, bo przez 95% uczniów byłoby traktowane jako kolejny przedmiot do wykucia i zapomnienia.

alfneo18 - Jak to nie zagrażają? One rządzą światem! Ale ciiii...

No to teraz mam zagwozdkę Do jakiej frakcji się przyłączyć? Do Rebelii Dorosłych (bo z nimi, tak jakby przystaję) czy do Imperium Dzieci/Młodzieży/Bachorów (ze względu na wiek)? Mam nadzieję, że sprawa wyjaśni się pokojowo

PS. Wiecie, że pisanie "ja" w języku polskim, na początku zdania jest nie gramatyczne?

PS2. Offtop u Qbusia rulez

...AAA... - Słynna w całej Polsce pośród ludzi studiujących prawo... Dość hermetyczna to sława. Zresztą i o moim wydziale mówiono, że niby najlepsza filologia angielska w Polsce. Ale ja się zawsze zastanawiam - według kogo niby? I tak samo w Twoim przypadku - skąd inni mają niby słyszeć o Twojej katedrze?

Chodziło o "antysławę". A dowiedziałem się o niej gdy koleżanka z innego uniwersytetu mi powiedziała, że słyszała o przesiewie z prawa rzymskiego u nas.

Ale na tej łacinie jest faktycznie wymagana jej znajomość (gramatyka itp. i nie chodzi o recytowanie deklinacji, tylko o faktyczne posługiwanie się gramatyczną łaciną) czy jedynie sztywne sentencje prawnicze? Bo spotkałem się z tą drugą opcją "na prawie" pewnego uniwersytetu. Nie wiem jak jest na pozostałych.

Żeby na 88 paremiach się skończyło było by pięknie. Kiedy jednak starają się człowiekowi wkuć całą gramatykę ze wszystkimi stronami, czasami, deklinacjami itp itd w jeden semestr, robi się nieciekawie.

Korzystając z tematyki: jak sądzicie wrócić do powszechnego nauczania łaciny w liceach? Sądzę, że jest z tego ogromny pożytek. Łacina dyscyplinuje, uczy logicznego myślenia...no i humanizuje:)

Bzdura. Dla przeciętnego człowieka nie ma żadnego znaczenia. Ba! Nawet prawnikowi czy lekarzowi są potrzebne tylko "specjalistyczne" wyrażenia, a nie całość. To język martwy i być może kiedyś naprawdę wyjdzie z użycia. Po jakiego grzyba człowiek musi sobie utrudniać życie? Proste konstrukcje czy definicje prawnicze, które i gimnazjalista by zrozumiał, muszą mieć swoje łacińskie nazwy. Przecież jeszcze szary człowiek wziąłby podręcznik od prawa cywilnego i by się połapał o co tam chodzi, nie do pomyślenia...

Gdzie znaleźć taką młodzież? Wydaje mi się, że jak się jest korepetytorem, to raczej uczniowie chcą się uczyć - w końcu jest to co innego niż w szkole. Ale to Ty jesteś korepetytorem, i wypadałoby, żebyś napisał coś o swoich uczniach. Z jakiej strony Ty to widzisz. Ja podchodzę do tego tak - rodzice dają ciężko zarobione pieniądze, abym JA mógł się uczyć, tak więc grzechem byłoby olewać naukę z korepetycji. Spore pieniądze jednak ona kosztuje... Ale są pewnie i tacy, którzy mają to całkowicie gdzieś, ponieważ i tak płacą rodzicę, a korepetytor może sobie gadać i gadać.

alfneo18 - Dołącz do swojej

...AAA... - Takie zarzuty można postawić znakomitej części wiedzy przekazywanej w szkole oraz na studiach, niestety. A tak poza tym: http://www.amazon.com/Legend-Lives-Forever...s/dp/B000000S0O

opti - Ja mam to szczęście, że do korepetycji byłem polecany 'po znajomości'. Tu syn dyrektorki laboratorium, córka znajomego taty, córka właścicieli przychodni... Także raczej osoby 'sprawdzone'. Choć w sumie mogłem trafić na dzieciaki niesforne. Tak się jednak nie stało i nie mam na co narzekać - trzeba mieć nieco cierpliwości i podejścia do młodszych, ale i tak mam szczęście.

Przyznam, że jak do tej pory trafiałem na nie najgorszych nauczycieli. Podejrzewam, że to akurat z powodu wybrania konkretnych szkół, które można śmiało polecić każdemu. Nie będę wymieniał, których nauczycieli miałem "OK i w górę", bo narzekać na większość nauczycieli nie mogłem. Dlatego wspomnę o nauczycielce z geografii z gimnazjum, która lubiana nie była przez sztampę, "czystoszkolną" nudę, o nauczycielce od matematyki, która przez dwa lata podstawówki z rozdziału 4-6 nie nauczyła nas prawie nic (była także przez ten dwuletni okres wychowawczynią "naszej" klasy i tu także się nie sprawdziła). Mógłbym w sumie jeszcze wspomnieć o przynajmniej dwóch nauczycielkach, ale nie było z nimi "aż tak źle"

Holy.Death - Z różnych badań wynika, że prawie każdy chłopak (na pewno te 90+%), a z czasem mężczyzna, choć raz fantazjował o nauczycielce, czy innej "psorce". Może to dlatego, że te kobiety widzimy bardzo często w wieku, w którym pojawia się zainteresowanie płcią przeciwną, a zarazem na swoje koleżanki patrzy się jak na "głupie", często przez "nas" niezrozumiałe "istoty obce"?

Co do uczenia dzieciaków, to nie można zakładać, że ktoś jest "głupi", lub "mądry". Naprawdę większość młodych ludzi jest w stanie pojąć szkolne zagadnienia, tylko brak im odpowiedniej motywacji, bądź dobrego nauczyciela. No i (że tak zostanę wbrew temu co napisałem, przy twoim podziale grup uczniów) te "mądre" uczy się jeszcze trudniej, niż te "głupie", bo często trzeba gonić za ich tokiem myślenia. Dodatkowo nakreślę ci pewną... Hmm... sytuację. Z czasem jak "mądrala" zauważy swoją "przewagę", to zaczyna się lenić, robi się arogancki w stosunku do nauczycieli, co skutkuje nierzadko sytuacją, w której nauczyciel nie potrafi się zachować, uczeń to jeszcze bardziej wykorzystuje, reszta klasy ma uciechę, "arogant" jest jeszcze pewniejszy siebie, aż w końcu "wykładowcę" trafia szlag, załamuje się psychicznie itd. Wbrew pozorom jest to dość częste zjawisko, które doprowadza do wspomnianego załamania psychicznego i przemianą człowieka w "okrutną i znienawidzoną bestię". Jest to jeden z przykładów niebezpieczeństw, które niesie ze sobą zawód nauczyciela. Innymi są m.in. bardziej widoczne zboczenia zawodowe, rutyna ze sztampą, która oducza "ludzia" kreatywności i empatii w stosunku do młodych ludzi. Dlatego obok policji i wojska (w najmniejszym stopniu z trzech wymienionych) zawód nauczyciela jest najbardziej oddziałujący na psychikę, i dlatego także nauczyciele są uznawani często za osoby "stracone". Nie ma co ukrywać, że "spoko belfrów" jest niewielu.

Chyba troszeczkę zszedłem z drogi, którą był omawiany temat?

PS Przepraszam za trochę chaotyczną wypowiedź, ale pisałem ją "wyrywkami" :-P

Czyli jednak me samczo-męski domysły nie były chybione. A z tym trafieniem w okres dojrzewania rzeczywiście może coś być. A co do mądrych-głupich - ważniejsze chyba są cechy charakteru, a nie inteligencja sama w sobie.