Różności

To co najbardziej mi "wadzi" w szkolnictwie: Profile w liceum, serio, ludzie nadal sobie wmawiają że jak pójdą na biol-chem-fiz i będą siedzieć po 16 godzin nad książkami (przez nawał zadań domowych i lekcji) to wszystkie uczelnie je przyjmą z otwartymi rękoma i zdają maturę na 90%. Prawda jest taka że często jest na odwrót, w moim byłym roczniku większość z tych "ambitniejszych" profili nie zdało matury (albo zdało z bardzo małą ilością punktów), w czasie gdy w takiej humanistycznej i integracyjnej zdali wszyscy mając BARDZO dużo punktów, nawet z matymatyki, bo mieli więcej czasu by przygotwać się do matury we własnych zakresie.

A studia w dzisiejszych czasach radzę omijać szerokim łukiem, albo zastanowić się porządnie jako kto chcemy pracować w przyszłości, mówię to będąc sam studentem.

Lepszym pomysłem według mnie jest zniesienie obowiązkowych przedmiotów na samej maturze aby zdający mógł sam wybrać sobie do zdania te przedmioty, które mu będą potrzebne.

Popieram to obiema rękoma i nogami. Uczniowie liceum/gimnazjum mają problem ze znalezieniem swojego powołania, a gdy już go znajdą to NIE MOGĄ się go uczyć bo szkoła na siłę wciska im inne przedmioty ktore MUSI zdawać i na nich się muszą skoncetrować.

Dorzućmy zmienianie podstawy co 2-3 lata. Mój rocznik (1996) co i rusz jest traktowany jako królik doświadczalny - nowa, okrojona podstawa programowa, mniej godzin przedmiotów ścisłych (po godzinie fizyki, chemii, biologii czy geografii w gimnazjum), nowy egzamin gimnazjalny (śmiech na sali), nowa matura w 2015, nowa formuła nauczania w liceum ("bloki tematyczne" i tym podobne badziewie)... Momentami szlag mnie trafia. MEN usiłuje, mam wrażenie, odebrać mi szansę na dobrą edukację, przyzwoite studia i znalezienie tej nieszczęsnej pracy.

Inną sprawą jest mit "inżynier ma zawsze pracę". Szczerze mówiąc żadne studia nie dają nam pewności, że znajdziemy posadę, zwłaszcza tuż po zakończeniu studiów.

Co nie przeszkadzało wielkim "matematykom" czy "fizykom" z mojego gimnazjum (Gimnazjum i Liceum Akademickie w Toruniu) nazywać pogardliwie ludzi takich jak ja - z czwórkami czy nawet trójkami z tych przedmiotów, ale dobrymi z np. polskiego czy historii - "humanami" czy "artystami". Najgorsze możliwe przezwisko, mówiące ci, że jesteś nikim, idiotą, kimś całkowicie zbędnym społeczeństwu. Mniejsza o to, że prócz znienawidzonych przedmiotów "humanistycznych" lubiłeś (i miałeś świetne oceny) biologię czy chemię. Byłeś "humanem", koniec kropka.

Ot, gimbaza. Inteligentna i zdolna - ale gimbaza.

Poziom analfabetyzmu, głupoty, moralnej degrengolady i tępoty wśród sporej części młodzieży nie jest winą heavy metalu, gier komputerowych i mangi. Jest lekceważeniem w nauce pewnych przedmiotów przez nauczycieli i co za tym idzie - przez uczniów. Polska inteligencja zawsze wyrastała i wyrastać musi na znajomości kultury, języka i tradycji (nie mówię o religii bo ta konieczna do szczęścia i bycia inteligentem nie jest). Z lekceważącym podejściem wszystkich do przedmiotu zwanego język polski, do WoSu, WoKu (którego to program jest beznadziejny) i historii nie stworzymy społeczeństwa obywatelskiego, aktywnego w życiu kulturowym, politycznym i społecznym. Ale być może właśnie o to wszelkiej władzy chodzi - o "tworzenie" miernot, uległych, biernych. Nie twierdzę że wybitny fizyk ma być znawcą dzieł Gogola i filmów Kurosawy, nie! Ale jakieś tam podstawy znać musi. Bez sensownej edukacji humanistycznej nie możemy mówić o jakiejkolwiek edukacji.

Etap gimnazjalny powinien byc czasem kiedy uczeń się samookreśla lub pomagają mu w tym nauczyciele.

Zbyt wczesna 'specjalizacja' może tylko pogorszyć sprawę...

Nauczyciele powinni także prowadzić pogadanki z uczniami, zachęcać do szkół zawodowych i techników.

To raczej trudne zadnie, bo przecież liceum i studia to prestiż. I faktycznie tak jest, ale już nie w naszym kraju, głównie dlatego że selekcja prawie nie istnieje, system rekrutacji leży.

O "języku polskim" jest faktycznie niewiele, za to (w szkole średniej) są same lektury.

Język polski jako taki kończy się w liceum, potem jest praktycznie sama historia literatury. A żeby było śmieszniej matura z języka polskiego ma niewiele wspólnego i z jednym, i z drugim.

Dwóje z języka obcego czy matmy mogą wynikać z lenistwa, ale często wynikają z braku pewnych predyspozycji do danych przedmiotów.

Zarówno matma jak i język obcy są do opanowania na poziomie podstawowym i nie trzeba mieć szczególnych predyspozycji.

Efekt jest taki że o historii najnowszej nie wiadomo nic, ale bitwę pod Maratonem zna każdy.

Z historią jest taki problem, że trudno jej uczyć... Tj. gdyby zacząć od gimnazjum, a w liceum zrobić tylko kontynuację, to myślę, że 13-latkom trudno byłoby patrzeć na zagadnienia wielowymiarowo, jednak trochę inaczej się myśli w wieku 13 i 16 lat. Ja historię najnowszą wrzuciłabym za to do programu WOSu.

Lepszym pomysłem według mnie jest zniesienie obowiązkowych przedmiotów na samej maturze aby zdający mógł sam wybrać sobie do zdania te przedmioty, które mu będą potrzebne.

Błagam, niezaliczenie matur obowiązkowych, czyli polskiego, matmy i języka obcego na poziomie podstawowym, to obraza inteligencji. Każdy kto uczył się tych przedmiotów przez lat 12 powinien zrobić to bez problemu, 33% to chyba nie sztuka. A jak chcemy mieć w miarę światłe społeczeństwo, to posiadanie umiejętności czytania, pisania, liczenia i podstawy języka obcego, to niezbędne minimum.

Dwóje z języka obcego czy matmy mogą wynikać z lenistwa

2 z matmy za lenistwo ? To na matmie trzeba coś robić w ogóle ? Może czasami jakieś zadanie domowe zrobić, ale matematyka jest do rozumienia, rzeczy do wykucia to tak z 2% całego materiału. Jak komuś co roku trzeba przypominać jak się mnoży ułamki, to w ogóle nie powinien marnować czasu na szkołę . Są rzeczy, których rzeczywiście można nie rozumieć, ale nie gdy ma się 15 lat i nie kapuje zagadnień z podstawówki.

Tak jak mówisz byłoby najlepiej - oddzielne klasy dla osób dobrych w danych przedmiotach. U mnie w klasie marnujemy czas na tłumaczenie jakichś zagadnień osobom, które i tak nie mają żadnych ambicji i po prostu nie chcą chodzić do szkoły - albo nie są z czegoś dobre, za to są lepsze w innych zagadnieniach, im też się nie powinno tego utrudniać. Ale trzeba oczywiście DBAĆ, żeby nikt się nie wywyższał, że np. klasa 8B jest lepsza niż 10G, bo 10G chodzą tylko ludzie, którzy mają problem z nauką - i tak jak ktoś lubi się bawić cudzym kosztem, to będzie się z takich osób śmiał, niezależnie w jakiej jest klasie, więc po co przedłużać. W klasach dla uczniów, którym nauka idzie gorzej, czują się swobodniej, mogą pytać, jeśli czegoś nie rozumieją, nie mają obawy, że coś źle powiedzą, bardziej się starają.

Tak samo przecież jest z wyborem szkoły, wiadomo, że któraś ponadgimnazjalna jest gorsza, a inna lepsza i ludzie z tych szkół się wyśmiewają nawzajem - to co, może powinno się sprowadzić wszystkie możliwe uczelnie do jednego poziomu? Żeby przypadkiem Zenuś się źle nie poczuł ? Z klasami tak samo jest.

Sam nie idę na jakieś humanistyczne profile albo j. angielski, bo to wymaga poza wiedzą jakiegoś BRANIA UDZIAŁU W JASEŁKACH I TEATRZYKACH . A w mojej klasie nadal są dość rozgarnięte osoby, które nie do końca mogą się określić, coby chciały robić w życiu. I nikt im nie pomoże specjalnie, nie wiedzą, co ich czeka w zależności od tego, gdzie pójdą. Moja nauczycielka od historii powiedziała, że właściwie w wieku 15 lat mamy zadecydować co będziemy robić w życiu. To dość przykre, taki wybór powinien być stawiany trochę później, a jednocześnie uczniowie mogliby wiedzieć w jaki przedmiot celować już wcześniej.

Kto poza tym wymyślił, żeby informatyka była raz w tygodniu ;_;?