Hobbicia Stopa

Ej, wypraszam sobie z tym wychodzeniem, że mój gatunek wymarł, i że w ogóle nie istniał. Pragnę zaznaczyć, że jestem jednym z przedstawicieli smoczej rasy.

I wcale nie śpię na swoich kosztownościach, bo złoto wbijające się w skórę jest bardzo bolesne. Dobrze, że nie napisałeś, że jemy dziewice. A owce, owszem, dobre są :3

Ach DracoNerdzie... Wiele smoków spało na bogactwach, by utworzyć swego rodzaju pancerz na brzuchu, które to miejsce jest niezwykle zagrożone, jak sugeruje przykład Smauga, zabitego strzałą. Tu cytat

Smaug leżał ze złożonymi skrzydłami niby ogromny nietoperz, obrócony trochę bokiem, tak że hobbit widział jego ciało od spodu: długi, blady brzuch oprószony drogimi kamieniami i okruchami złota, które wbiły się mu w skórę od stałego wylegiwania się na tym łożu bogactw.

Po za tym, smoki są awesome.

Smoki nie pożyczały, smuga ognia wystarczyła, by wszystkie te dobra zmieniły właściciela.

Ba, nie tylko stan posiadania, a nawet stan skupienia!

Smoki z Pottera® to zło.

A, smoki są awesome.

Każdy, kto marzy o spotkaniu smoka ma taką szansę. Najprostszy sposób to otworzyć odpowiednią książkę, poczuć górski wicher i odór śmierci wydobywający się z błyszczącej zdradliwym blaskiem groty, gdzieś daleko w wysokich górach.

Owszem, ale fajniejsze jest rysowanie smoków. Z tym że jeszcze nie umiem. Ale są awesome.

Rekomęduję ten wpis.

Ej, wypraszam sobie z tym wychodzeniem, że mój gatunek wymarł, i że w ogóle nie istniał. Pragnę zaznaczyć, że jestem jednym z przedstawicieli smoczej rasy.

I wcale nie śpię na swoich kosztownościach, bo złoto wbijające się w skórę jest bardzo bolesne. Dobrze, że nie napisałeś, że jemy dziewice. A owce, owszem, dobre są :3

Przepraszam waszą ognistość. Można się przelecieć na waszym grzbiecie?

Smoki z Pottera? to zło.

Ale swoją drogą to dziwne, bo Potterowy świat to świat nastawiony szczególnie na magię, a jest to jeden z nielicznych światów, gdzie smoki nie znają magii.

Wiele smoków spało na bogactwach, by utworzyć swego rodzaju pancerz na brzuchu, które to miejsce jest niezwykle zagrożone, jak sugeruje przykład Smauga, zabitego strzałą.

Przyznaję, że Smaug był jedną z inspiracji do stworzenia tego wpisu. Drugą zaś była treść opowiadania o gospodarzu Gilesie z Ham. W tym drugim smoki przedstawione były bardziej od tej chciwej strony. Jako, że Opowieści z Niebezpiecznego Królestwa wylądowały w moich rękach po Hobbicie zwyczajnie o tym szczególe zapomniałem, słuszna uwaga.