Dragon Age ? trochę tego, trochę tamtego? Część I
Wpis opublikowany przez Malva
962 wyświetleń
Tekst skierowany raczej do graczy mających min. jedną część za sobą, a najlepiej dwie 
Tekst zawiera śladowe ilości spoilerów, przed użyciem skontaktuj się z mamą lub babcią, gdyż przeczytanie tekstu może grozić trwałym uszkodzeniem wzroku?
DA co to jest każdy wie, od premiery obu części, plus dodatku, minęło już trochę czasu. Uwielbiam obie gry. Często do nich wracam przechodząc na wszelakie, różne sposoby. Wzdłuż i wszerz? i wiecie co? Za każdym razem znajduję coś nowego. A to poznaje nowe teksty rzucane niedbale przez bohaterów, a to znajdę się w zupełnie nowej lokacji (choć w drugiej części jest z tym problem), a to wezmę w łapy nową broń, a to inną ścieżkę rozwoju obiorę. No normalnie gra na długi czas, miesiące wręcz lata.
Wiadomo, że gra (w sumie obie części) nie każdemu przypadła do gustu. To zrozumiałe. Każdy jest inny, każdy woli co innego lub po prostu każdy ma inne wyobrażenie o tej produkcji. Mnie obie części (plus dodatek) przypadły do gustu. Po prostu LUBIĘ W NIE GRAĆ. I basta.
Oczywiście nie są to produkcje idealne, w ogóle nie ma gier idealnych i nikt nie przekona mnie do zmiany zdania. Co jednak z DA? A po tylu ogranych godzinach mam parę przemyśleń.
Historia. Nie ma co owijać w bawełnę w Początku jak i w Przebudzeniu jest ona po prostu Epicka przez duże E. Nie chodzi mi tu o artyzm tekstu, ale o walkę. Odwieczną walkę dobra ze złem. W końcu jako jeden z ostatnich Szarych Strażników w Fereldenie, oskarżonych o zdradę Króla Ceilana (chyba się to tak pisało 
) musimy zebrać sojuszników (coś za coś), zwerbować towarzyszy (tych ?złych? jak i ?dobrych?), zniszczyć Pomioty, dokonać kilku mniej lub bardziej drastycznych wyborów (zabicie dziecka opętanego przez demona sprawiło mi najwięcej moralnego problemu) czy w końcu zabić samego Arcydemona ( i oszukać przeznaczenie 7.5,) a na dokładkę samą Matkę i Ojca (Architekt ? chyba, że chcemy inaczej)?ufff w między czasie zdecydować należy kto zostanie władcą Fereldenu, czy spalić miasto ludzi no i co zrobić ze sobą na samym końcu ( o ile przeżyjemy). Nie ma co nazbierało się tego. A DA2?no cóż, tam musimy po prostu? przeżyć, przy okazji wpływając (w nikłym stopniu) na Kirkwall ? Miasto Łańcuchów. Tu mamy do czynienia z bardziej ?życiową? historią, skupioną na bohaterze oraz jego/jej pięciu się na szczeblach miastowej hierarchii od biednego uchodźca po wpływowego Czempiona Kirkwall.
Heh obie historie mają w sobie to coś, jednak zawsze znajdzie się parę ?ale?. W obu częściach mamy możliwość wyboru płci (to na plus) czy jednej z trzech klas, ale tylko w pierwszej części mamy wpływ na rasę. Tak, elfy. Ja jakoś nie czułam się mocno z poniewierana. Owszem początek miejskiego elfa ma w sobie to coś, coś mocnego i brutalnego. Myślałam, fajnie już nikt nie będzie taki potulny jak dla ludzkiego szlachcica. Oh Stwórco, cóż to był za błąd. Pomijając fakt, iż w Ostagarze płatnerz kazał mi latać po zbroje jakoś więcej nie miałam do czynienia z agresją wobec mojego elfiego alter ego. Dobra, można to pominąć podając fakt ? Szary Strażnik. W d..e z tym. Dlaczego po Ostagarze wszyscy tak ładnie się do mnie zwracają? (pomijam szlachcica). Czemu nie słyszę, pobłażliwych, wulgarnych wypowiedzi wobec mojej osoby obdzierającej mnie z resztek szacunku? DA ma 18+ jest dla dorosłych graczy, a rasizm nie jest pokazany tak jak powinien. Czemu nie mogę się bronić przed oskarżeniami mając wysoko rozwiniętą perswazję słowną, albo czemu po prostu nie mogę kogoś zdzielić prawym sierpowym za obelgę mając siłę 20+? Czyż to nie dodało by smaczku? Czyż to nie pokazało by tak poważnego problemu jakim jest rasizm czy brak szacunku do, według szlachty, gatunku niższej kategorii jakim są elfy? Przecież BioWare wręcz zachwycało się możliwościami każdej z ras. Fakt, za każdym razem jest inaczej, ale tylko na początku tak jak sugeruje tytuł. Potem wszyscy odnoszą się do nas tak samo. Lepiej, moim zdaniem, w tej kwestii wypada DA2. Tak naprawdę w początkowej fazie nasze zdanie jak i umiejętności, za przeproszeniem, gó..o obchodzą innych. W akcie pierwszym Wicehrabia z nami nie porozmawia, a Komtur Meredith na nas tam gdzie plecy zmieniają swoją szlachetną nazwę na bardziej prymitywną. To mnie się nawet podoba.
Sprawa kolejna: magowie. Ja rozumiem, że będąc Szarym Strażnikiem nie jesteśmy uciekinierem z Kręgu, jednakże NPC-ty rozmawiając z nami powinny wyrażać strach bądź obrzydzenie. A jakoś nikomu nie przeszkadza, że mag lata w te i we wte, gada z templariuszami jak gdyby nigdy nic i rzuca zaklęciami jak oszalały psychopata. Powinniśmy czuć się osaczeni. Choć to uczucie powinniśmy przypisać DA2. Już w pierwszym akcie po przybyciu do miasta, rzucamy czarami na dziedzińcu Katowni będącym jednocześnie Kręgiem Magów jak i Twierdzą Templariuszy. No jak to?A co z ukrywaniem siostry lub naszych umiejętności które nie powinny się znajdować po za Kręgiem? Rozumiem, że w późniejszej fazie, gdy zdobędziemy jako taką pozycję możemy walić zaklęciami gdzie popadnie (zarówno my jak i nasi towarzysze magowie), ale na samym początku? A templariusz sir Cullen znany z pierwszej części? Magowie go przerażają po tym co stało się w Felerdenie, a on jak gdyby nic rozmawia z nami całkiem uprzejmie o zamtuzie w Kirkwall. Powinien, choć na początku nam grozić, kazać paść na kolana i błagać o litość, a my powinnyśmy mieć kilka możliwości rozegrania tego problemu: od obezwładnienia templariusza po ucieczkę z Katowni kończąc na zawarciu z nim sojuszu. To samo tyczy Komtur Meredith, w czasie zamieszek, nomen omen mojej ulubionej rasy, Qunari (BioWare WHY? For the money? ja chce trzecią cześć w świecie tej honorowej rasy) owszem nie jest zachwycona, ale pomocy nie odmówi. Czemu więc po zakończeniu nie składa nam wizyty? Wprawdzie jesteśmy Bohaterami powinna nas jednak ?ostrzec? iż ma naszą magię na oku. I na Stwórcę! Czemu prosi nas o pomoc?! Przecież nie znosi magów! Nie powinna nam ufać!..no tak, ale to Quest podstawowy i nie można go ominąć?
To co opisałam wyżej to dla mnie największa bolączka tej serii. Brakuje mi tego zróżnicowania. O ile łotrzykiem, wojownikiem, szlachcicem czy choćby krasnoludem to ja problemu nie widzę, o tyle zaniedbanie elfów (zarówno miastowych jak i leśnych Dalijskich) oraz kwestii magów boli. Pomijam fakt, że DA2 zostało wydane zbyt szybko. Jednak o tym i o innych mankamentach obu części (głównie moje spostrzeżenia czy pomysły) w części drugiej.
Zapraszam.
Ps. Jak ktoś do mnie napisze per ?chłopie? lub grałEŚ, mogłEŚ to zabije. Nie jestem płci męskiej. Wiem, dziwaczna uwaga. Jednakże ostatnio zdarza mi się to nagminnie.
Sajonara.
6 komentarzy
Rekomendowane komentarze