A idź pan w pyry

Tak... Tetris i długi klocek oraz krzyki niektórych osób, które w niektórych okolicznościach gry, a zwłaszcza, kiedy się jest bliskim przegranej: Ja chce pałkę! Teraz chce pałkę!

Ach, Caleb i jego nieśmiertelne 'I live... again'. Got it, got it?

A grze Gordon nie wyrzeka ni słowa. To my mówimy. A właściwie możemy mówić - my możemy dopełniać dialogi domysłami. Niektórym pewnie to wcale nie pasuje, ale mi się bardzo podoba.

O, o, o! Brawo za wyróżnienie, seria Half-Life to nie tylko kawał świetnego FPSa, ale i coś wyróżniającego tą grę, a raczej bohatera spośród innych, typowych produkcji. Zwykły (?) milczący naukowiec a nie mięso armatnie. I fakt, sam na to nie wpadłem, że te słowa które mógłby Freeman wypowiedzieć możemy dopowiedzieć sobie sami. Pytanie zasadnicze: czy to było zamierzenie twórców, czy może zabieg przypadkowy? Chyba stawiałbym na to pierwsze.

A co do Caleba, też fajnie, że wymieniłeś gościa. Ten czarny humor którym opływa gra i specyficzny antybohater - po prostu to uwielbiam!

Ja zawsze się jakoś tam utożsamiam, nawet z postaciami z NN. Ale najbardziej, hmm, z Jade. Z Beyond Good & Evil. Grę kończyłem już tyle razy że hohoho, ale przeżycia z nią związane zawsze są najsilniejsze i najlepiej mnie pochłaniają. Bo Jade jest najbardziej ludzka ze wszystkich bohaterów komputerowych, jakich dotąd spotkałem, i jakich życiem kierowałem

Za Caleba masz u mnie 100 punków, za klocka z Tetrisa drugie sto

A ja dla odmiany będę malkontentem i pomarudzę na Gordona jako przykład tego mrowia silent protagonist, którzy jakoś nigdy nie wywołali u mnie owego osławionego wczucia. Jako że nie mam problemów z wczuwaniem się we własnego kadżita albo Więźnia #849 (Unreal), przypuszczam że winna jest temu "aż" częściowa charakteryzacja. To w zasadzie temat byłby na dłuższą wypowiedź, a mi się chce spać (^^), ale pokrótce chodzi o to że jak chcę postać wypełnić swoim pomysłem, to taka ramka, a w zasadzie żelazna i ciasna rama, jak ustalenie imienia+histori+wszystkiego oprócz dialogu (często nawet z Jedynej Słusznej Ścieżki na krok nie zdołasz zboczyć), taka rama w zasadzie psuje dla mnie koncept owego wypełniania.

Ponadto I-block z Tetrisa to cienias. Każdy wie że rekordy popularności bije L-block. Patrzcie tylko na wyniki zeszłorocznych i obecnych Character Battle !

Pomarudziłem to teraz ponominuję (część nominacji średnio poważna):

Doomguy ORAZ Quakeguy: o pierwszym pisałem w wielu miejscach, natomiast mina Quakeguya - Sarge mu było? - naładowanego quadem wystarczy by Cthulhu narobił w gacie. No i Szatan i nasze piekiełko to jedna rzecz, a trzymanie czterech mrocznych Run (diablo, cha cha, potężnych) i rozwalenie lovecraftiańskiego potwora to coś zupełnie innego.

Lester Chaykin - pierwszy cichy badass naukowiec, na dodatek poza wiadomym gunem wcale nie nadludzki (oh c'mon, naukowiec MIT walący ostro i celnie z karabinów maszynowych i rakietnic?). Rude włosy, niebieskie oczy i niepewny uśmiech chyba każdy zapamięta (tak jak i karabin usypiający w klatę zaraz potem ;]).

Więzień #849 - niektórzy nie mają lekko. Skazani za nie wiadomo co, rozbijają się nie wiadomo gdzie, rozwalają pół populacji stworów robiących za okupantów, potem pod przymusem rozwalają drugie pół, po czym wreszcie odlatują nie wiadomo dokąd. To wszystko nabiera znaczenia gdy się okazuje w kolejnych UT że owe stwory - Skaarj - to nie żadne Lolki z Pipidoova City, a straszliwi wojownicy, którzy niedługo potem niemal doporowadzili do wyginięcia ludzkości. Ponadto pewne wskazówki (np. twarz Vandory czy zapisane przepowiednie) sugerują że wedle kanonu #849 był-a kobietą. Take that, Lara!

Max Payne - wielokrotny postrzał z różnych kalibrów, oparzenia, upadek z wysokości, kulka w głowę... Nic to - wstajemy, zrywamy opatrunki, łykamy Vicodin nienazwane panikillery, rzucamy noir monologiem; Max dopiero zaczyna się rozkręcać.

Tarma Roving - gościu-bohater (obok Marchirusa Marco) niemal wszystkich Metal Slugów wyróżniający się szalenie stylowymi okularami, rudymi włosami, miłością do motocykli, tym że jako jedyny nie ma głupiej miny przy wyborze postaci, oraz tym że jakimś cudem (rudy, opalony, IMIĘ I NAZWISKO) jest rodowitym japończykiem.

MetalurgPL - No tak... Niektórzy mają skłonności do pałki, jak widać.

Mindstorm - Ja w pierwszą część nie grałem, ale i hasła w części drugiej były dobre.

Vantage - Tak jak napisał niżej Rankin, Gordon wcale taki oryginalny w tym nie był, ale - przynajmniej według mnie - w HF sporo jest grania na tym schemacie.

FrankSlade - Ot, i kolejna gra do zagrania. Czeka na liście. I chyba nawet by poszła na moim sprzęcie.

Knockers - Na co mogę wydać punkty?

Rankin - Ale właśnie przez to, że ramy były ograniczone, ten patent był bardziej oryginalny. Normalnie mamy do czynienia z nonamem, który jedyny dialog prowadzi za pomocą ołowiu. A tu mamy takiego Gordona, niby szaraczka, do którego co chwila ktoś coś mówi (vide intro HL1), a w późniejszych częściach mamy już sporo świadomego korzystania z tego schematu.

Widzę, że masz dziwne skłonności ku rudzielcom A za bolesnym Maksem jakoś nie przepadałem - gra mi się podobała, ale sam Max średnio mi przypadł do gustu jako postać.

Ja tylko wtrącę, że termin "an hero" nie pasuje do żadnej ze wspomnianych tutaj postaci.

M3n747 - Ja tylko odpowiem, że o tym wiem.

Ja tam Gordona nie lubię. Nie żeby coś, ale to się zwyczajnie głupie wydaje, że przez cały ten czas (grałem tylko w dwójkę z Epizodami, ale w pierwszej części jest tak samo) nawet nie jęknął. To się nie pozwala wczuć, tylko strasznie nienaturalnie wygląda, jakby się bez ust urodził. Do tego to mistrzowskie używanie broni bez żądnego wyszkolenia... W dójce to jeszcze, bo doświadczenia z jedynki chyba mu zostały. Ten patent z wymyślaniem sobie tego co mówi raczej też mi nie pasuje, to jak dopisywanie dialogów do książki między wypowiedzi innych postaci. Ogółem wolę dobrze wykreowaną postać z charakterem od bezimiennego i niemego manekina. No i racja Rankin, co ty z tymi rudzielcami? ;] Z drugiej strony część moich postaci na Sesji RPG jest mniej lub bardziej ruda, a reszta byłaby, gdybym się nie powstrzymał ^^

Aha, nie wiem kogo bym dołączył do grona takich postaci. Jakoś mi nikt w tym momencie do głowy nie przychodzi, nie wiem czy to wina gier w które grałem, czy może pamięci.

No i racja Rankin, co ty z tymi rudzielcami?

Co z nimi ? Wymieniłem dwóch, na dodatek u drugiego rudość to cecha bardzo trzecioplanowa (bo prym wiodą szpanerskie shades'y noszone na polu bitwy) .

Chociaż w sumie model postaci z którego najczęsciej korzystałem w U (Krige) był też rudy. Ale te skłonności do rudych to bardziej hetero :3

Co z nimi tongue_prosty.gif?

Nic, zwyczajnie wydało mi się, że jakoś to tak zaakcentowałeś Aha, jednak wymienię jakąś postać, a nawet trzy. Konkretnie bohaterów Ceville, całe trio jest bardzo sympatyczne i może nie wybija się jakoś strasznie szczególnie, ale polubiłem ich. No i Geralt też jest niezły, ale to raczej książkowa postać i studio miało prościej.

@ Qbuś

Nie zmienia to faktu że HL to seria świetnych, klimatycznych FPSów.

Prawie wszyscy z Syberii, Kate, Oskar, Momo i oczywiście Hans Voralberg

Bezimienny pierwszy i Bezimienny drugi.

To może do rudych włosów dorzucić Rayne? No i ja bym jednak uwzględnił Duke'a koło Caleba, bo ta postać w grach najbardziej mi się "zapamiętniła"

PS Wiem! Brkuje mi tu Raymana