Skocz do zawartości

Moje Fado

  • wpisy
    348
  • komentarzy
    1406
  • wyświetleń
    470626

Kratos zakonnikiem ? recenzja ?Castlevania: Lords of Shadow Ultimate Edition"


bielik42

1418 wyświetleń

Kratos zakonnikiem ? recenzja ?Castlevania: Lords of Shadow Ultimate Edition"

TfjhOaK.jpg?1

Castlevania: Lords of Shadow Ultimate Edition

Studio: MercurySteam

Gatunek: God of War

Czy wspominałem już, że nie należę do szczęśliwej kasty graczy, którzy grają zarówno na konsolach jak i na komputerach? Podejrzewam, że owszem ? na całe szczęście dwa lata temu udało mi się skombinować domowe PS3, dla którego wcześniej byłem w stanie spieniężyć swój komputer i cały dorobek gier pudełkowych. Powód był jeden ? God of War. Cóż to była za przyjemność, rozerwać na strzępy cały Olimp, a następnie wpaść po szyję do groteskowego świata Bayonetty. Niestety konsola oddaliła się na czas nieokreślony, a mi pozostał ograniczony wybór gier ?kratosopodobnych? ? Castlevania: Lords of Shadow? była jedną z nich.

5ufIFla.jpg

Dzięki temu bydlakowi przerwałem grę na pół roku

W sumie to nie mam pojęcia, jak się ów gatunek growy nazywa ? TPP hack?n?slash? TPP Brawler? Najszybciej chyba rzec ?to jest jak God of War? ? każdy skojarzy. O nowej ?Castlevanii? słyszałem sporo dobrego, zapewne dlatego, że zaskoczyła wszystkich dobrym wykonaniem (bądź zerżnięciem z przygód Kratosa, jak kto woli), co ostatnio rzadko zdarzało się w przypadku gier z serii Castlevania. Seria ta jest dla mnie równie czarną magią, co np. gry z serii Spyro, na dodatek wierni fani krzyczeli tak głośno, że w mig zorientowałem się czym ?Lords of Shadow? nie jest. A nie jest grą o podróży przez ogromny zamek, polegającej na tłuczeniu odradzających się stworów i zjadaniu kurczaków wmurowanych w ściany. Co nieco z owej serii zostało, lecz zacznijmy od wprowadzenia fabularnego, które serwuje nam nie kto inny, a Patrick ?Pickard? Stewart. Właściwie jego głos.

KYrN61V.jpg

Zagadki rzadko kiedy są aż tak łatwe

Nasz protagonista ma na imię Gabriel i jest członkiem Bractwa, stojącego na straży równowagi pomiędzy dobrem i złem na świecie (przynajmniej tak mi się wydaje ? niewiele dowiadujemy się o samym Bractwie). Razem z resztą braci musi bronić ludzi przed zakusami złych sił, a że ostatnimi czasy potężni Władcy Cieni (spolszczenie moje?) znacząco urośli w siłę ? roboty jest dość. Ofiarą złego padła również żona Gabriela, co zmotywowało go do wyruszenia w podróż, której celem jest ostateczne starcie z powierzchni ziemi tytułowych Władców, przy okazji mordując wszystko co złe (i nie) po drodze. Razem z naszym żądnym krwi zakonnikiem (i Patrickiem Stewartem w roli jego towarzysza Zobeka, robiącym za naszego narratora w ekranach ładowania) wyruszymy w trwające XII rozdziałów wojaże (+ 2 rozdziały dodatkowe) poprzez świat Wilkołaków, Wampirów i Nieumarłych.

NNVZHGE.jpg

They see me ridin' they dyin'

Z jednej strony fabuła ?Lords of Shadow? wydaje się być niezmiernie schematyczna i pompatyczna ? oto bohaterski zakonnik staje naprzeciw złu całego świata i zamierza przyjąć wszystkich na klatę, byleby tylko pomścić swą ukochaną. Sprawa brzmi prosto i klarownie, z miejsca osobiście dopisałbym na kolanie zaplecze fabularne, traktujące o romantycznych porywach naszego bohatera, gdy akurat nie wbijał swego krucyfiksu w pierś jakiejś maszkary, ale na całe szczęście scenarzyści MercurySteam postanowili nieco bardziej się wysilić ? dali nam opowieść ze zwrotami akcji. Pierwszą nowinką jest fakt, że Gabriela nie napędza wyłącznie żądza zemsty ? według dawnej legendy Władcy Cieni mają w posiadaniu trzy części potężnego artefaktu, mogącego przywrócić zmarłych do życia, dlatego też nasz bohater ma ochotę wytłuc posiadaczy i zabrać im potrzebne elementy, do czego zresztą zachęca go towarzysz. Z czasem zaczyna się robić coraz ciekawiej, gdy tylko w nasze ręce trafia zdolność korzystania z magii Światła i Chaosu ? bohater nie jest pewien, czy zdoła utrzymać w ryzach taką potęgę, bowiem nadmiar chaotycznej mocy zmienia duszę człowieka, a on pragnie pozostać ?tym, co serce ma czyste jak łza?. Wewnętrzne rozterki bohatera nasilają się, gdy tylko przydarza mu się pewne dziwaczna ułuda, w całą sprawę miesza się starożytne bóstwo ? Pan, a potyczka z pierwszym z Władców rzuca na naszą podróż kompletnie nowe ? i dosyć gorzkie ? światło. Nie jestem może zachwycony fabułą, ale utrzymywała mnie w zaciekawieniu.

r9UAMCn.jpg

Bossowie często giną w sposób bardzo efektowny

Być może gra ta nie błyszczy pod względem fabularnym, ale jej prawdziwy blask ujawnia się, gdy tylko do tego świata trafiamy ? scenarzyści czerpali pełnymi garściami z dorobku kulturalnego człowieka, wsadzając do swej gry elementy z niemal każdego zakątka świata, tworząc istną międzynarodową wystawę koszmarów i legend ? nawet nie potrzebowałbym fabuły, by czuć się zachęconym do zwiedzania tego świata. Po pierwsze ? każdy z odwiedzonych światów znacząco różni się od pozostałych, tak otoczeniem, jak i bestiariuszem. Wyróżnić możemy trzy światy: Wilkołaków -wieś w środku lasu, dzika puszcza, bagna, stare ruiny, oparte na legendzie o Atlantydzie, czyli mieście mędrców, zniszczonego w trakcie kataklizmu. pozostały po nim jedynie giganty obronne i tajemnicza technologia. Wampirów ? pogrążone w śniegu miasteczko, katakumby, ponura twierdza i przerażający Zamek Carmilli, pełen dziwacznych mechanizmów autorstwa Frankensteina. Nieumarłych ? spowite zieloną mgłą martwe lasy z elementami voodoo, cmentarzysko tytanów i pustkowia, wyglądające jakby były skopiowane z budzących wewnętrzny niepokój dzieł polskiego malarza - Beksińskiego. Na dodatek kilka razy twórcy każą nam zrobić postój w jakimś niecodziennym (lecz opanowanym przez zło, a jakże) miejscu ? trafiamy chociażby do samotnej twierdzy na skale, w którym zadomowił się ogromny Ogr oraz przeklęta królowa kruków, czy też wykonamy ciekawe zadanie dla Baby Jagi, polegające wpierw na walce z morderczymi strachami na wróble, by następnie zostać pomniejszonym i wejść do najeżonej pułapkami pozytywki w poszukiwaniu błękitnej róży. W pewnym momencie zagramy nawet w wampirze szachy?

NX0zuL0.jpg

Gotyckie katedry zawsze są w cenie

Choć sam wystrój i budowa lokacji jest doskonały ? nie wystarczyłby do zapewniania nam rozrywki przez tą naprawdę długą podróż ? dlatego też niemal każdy świat roi się od wszelkiego tałatajstwa, często odrębnego dla danego poziomu. Wrogów możemy podzielić na kilka rodzajów, odpowiednich dla zwiedzanych przez nas światów ? i tak u wilkołaków walczymy głównie z wilkołakami, u wampirów z wampirami, a u nieumarłych z? gigantycznymi, łażącymi na korzeniowatych odnóżach trumnami? Eee? znaczy z zombiakami. W międzyczasie przyjedzie nam też walczyć z paskudztwem powtarzalnym ? do tej grupki zaliczamy upierdliwe gobliny, małe i duże trolle, impy i nazgule (wyglądają tak samo, więc co za różnica?). Do tego w niektórych miejscach mamy okazję złapać sobie wierzchowca ? wybierać możemy pomiędzy Wargiem, opancerzonym dzikiem, gigantycznym pająkiem czy niemniejszym trollem. Poza oczywistym wykorzystaniem ich do walki, częstokroć jesteśmy zmuszeni do użycia ich, by otworzyć sobie przejście, np. poprzez zaszarżowanie na drzwi dzikiem. Na tym jednak bestiariusz się nie kończy ? czasami walczymy z wybitnie unikatowymi wrogami ? np. podziemne zombie, odrywające sobie głowę, ?one hit ? one kill? zjawy czy Chupacabry. Te ostatnie to prawdziwe utrapienie ? owe paskudne stworki zabierają nam wszystkie moce, a my musimy je odnaleźć i złapać, by je odzyskać, zdarza się to dość często, co jest bardzo typowym wydłużeniem zabawy. Do tego dorzućmy szeroki wybór bossów ? od przeklętej machiny Frankensteina, po demonicznego grabarza ? a otrzymamy grę, w której naprawdę ciężko się nudzić. Warto wspomnieć, że każdy potwór ma osobną kartę w naszej księdze, tam zaś znajdujemy wszystkie jego słabości i bogaty opis pochodzenia, ozdobiony

klimatycznym rysunkiem.

pAsQPMq.jpg

W grze znajdziemy też trochę elementów humorystycznych

A jak wygląda sama walka? Jest ona bardzo podobna do tej znanej z przygód Kratosa ? atak zwykły, obszarowy, blok, skok, chwyt, unik. Oczywiście możemy to wszystko łączyć w dosyć potężne kombosy, odblokowywane za punkty, które z kolei dostajemy w nagrodę za udany mord oraz rozwiązanie zagadki (o nich za moment). Wraz z postępami fabularnymi uzyskujemy kompletnie nowe możliwości, czy to poprzez odnalezienie ulepszenia dla naszego krucyfiksu (który zresztą działa jak ostrza Kratosa), czy poprzez szaber artefaktów po bossach. I tak uzyskujemy zdolność ?potężnego uderzenia? (doskonałe animacje ataków z powietrza), skakania wrogowi za plecy, morderczej szarży, bicia stworów anielskimi skrzydłami, kopania demonów w głowę (z rozpędu) itd. itp. Za zdobyte punkty wykupujemy też coraz to lepsze kombosy, ulepszamy też

nasze posługiwanie się magią światła i chaosu.

q9vOQa8.jpg

Śmiertelny uścisk

I tu się zaczyna robić nieco odmiennie od Kratosa ? tu z potworków nie lecą zielone kulki, a nasz heros nie posiada żadnych napojów leczących, jak więc podreperować drastycznie zmniejszający się pasek życia? Z pomocą przychodzi nam magia światła ? po aktywowaniu jej lewym triggerem każdy cios zadany przez nas kradnie życie wrogowi (najdroższa umiejętność w grze opiera się właśnie na tej mocy ? nasz bohater wpada w szał, zamieniając się w błękitny wir śmierci), natomiast magia chaosu potęguje naszą moc. Obie magie trwają tak długo, jak w odpowiednich kolumnach posiadamy zapas many, manę zaś odnawia się poprzez zostawiane z wrogów złote kule, które trzeba ?wessać? wciskając odpowiedni grzybek na padzie. Jeżeli prowadzimy walkę idealną ? tj. korzystamy z synchronizowanego bloku, kontr i nie dajemy się zadrapać ? ładuje się specjalny pasek, jeżeli zaś uda nam się go zapełnić, wówczas każdy cios wytrąca z wroga dodatkowe złote kule, co znacząco zachęca nas do przemyślanej walki. W trakcie bitwy możemy też korzystać z kilku dodatkowych przedmiotów ? srebrnych sztyletów do rzucania, odciągających uwagę wrogów wróżek, zabójczej wody święconej i uwalniającemu potężnego demona kryształu. Większość z tych przedmiotów ma dodatkowy tryb podczas korzystania z magii (np. sztylety wybuchają). Walkę podsumowałbym stwierdzeniem, że jest nadzwyczaj satysfakcjonująca, choć ani tak brutalna jak Kratosa, ani tak giętka jak Bayonetty. Porządny system, nic więcej.

zx6ttLw.jpg

Carmilla raczej nie należy do zbyt urodziwych

Słówko o grafice ? pomimo odległej o 4 lata premiery gra wygląda zadziwiająco dobrze. Świeżość zachował doskonały projekt przeciwników i zapierający dech w piersiach świat, korzystający z dobrodziejstw dynamicznej kamery, czasem oddalającej się, a czasem przybliżającej. Co prawda świat nieumarłych staje się z czasem dość nudny i pusty, lecz podejrzewam, że stworzono go tak specjalnie. Walka wygląda płynnie i dynamicznie, zwłaszcza bardziej skomplikowane ataki robią potężne wrażenie swoim wpływem na otoczenie (podnoszące się chmury kurzu, płomienna burza itd.). Ciekawostką jest również fakt, że znamienita część cutscenek została stworzona w stylu CGI, na dodatek świetnie je wyreżyserowano, choć miejscami trochę szkoda, że ich poskąpiono (patrz. ostatnia walka). Poprawnie skomponowano ścieżkę dźwiękową ? takie typowo podniosłe tony, raczej niezapadające w pamięć.

lImZUfd.jpg

Podobnie jak i baba jaga

Zanim przejdziemy do rzeczy złych ? chciałbym rzec słówko o dodatkach. Edycja komputerowa zawiera w sobie dwa dodatki (Reveire i Ressurection), dotyczące wydarzeń po zakończeniu podstawki. Pierwszy z nich to podróż po znanym już zamku Carmilli, ręka w rękę z wampirzym dzieckiem ? coś złego budzi się pod zamkiem i Gabriel musi to powstrzymać. Drugi dodatek to sama walka w więzieniu tego ?czegoś?, co zresztą okazuje się być ?Starszym? z prozy Lovecrafta. Oba dodatki są raczej biedne, z czego pierwszy cierpi na nadmiar zagadek, a drugi ? elementów platformowych. Zamieniono też wstawki CGI na komiksowe plansze, podobne do tych z

?Wiedźmina 2?.

DbBEJKs.jpg

Dlaczego nigdzie nie ma screenów z walki? Bo na padzie nie ma F12

:(

A właśnie ? elementy platformowe i zagadki. Jak na grę z serii ?Castlevania? przystało ? często musimy wykazać się refleksem, nabytym podczas podróżowania wraz z Raymanem. Gabriel może skakać i korzystać z krucyfiksu, by łapać się pewnych części ścian, wiele razy musimy też łazić zaczepiając się o szpary i krawędzie murów, niczym jakiś średniowieczny książę Persji ? część z tych zabaw pozwala nieco ochłodzić emocje, część doprowadza do białej gorączki (pozytywka Baby Jagi, jezioro lawy w DLC), na całe szczęście kamera dobrze się sprawuje. Przechodząc do zagadek warto wspomnieć, że wszystkie możemy pominąć, uzyskując pisemne rozwiązanie logicznej przeszkadzajki. Znacznie częściej trafiamy na problemy typu ?układanka? niźli ciekawostki, aczkolwiek zdarzają się perełki, jak choćby wspomniane wampirze szachy, które na dodatek możemy rozegrać ze znajomym! Innym ciekawym bonusem do wykupienia za uciułane

punkty są artworki ? prawdziwa masa i większość jest przepiękna.

zEUAySK.jpg

Ach ten szatan

Pora na kości złości! Po pierwsze ? ta gra wymusiła na mnie zakup pada i zaopatrzenie się w symulator kontrolera do Xboxa360, bo sama nie wykrywa podłączonego urządzenia. Z początku radziłem sobie klawiaturą i myszką, ale w pewnym momencie (podczas walki z bossem) musimy zakręcić koło na klawiaturze, co oznacza błyskawiczne naciśnięcie kombinacji W-D-S-A-W! Chyba nie muszę rzec, że jest to niemal niemożliwe? Na dodatek blokowanie jest w bardzo odległym miejscu, więc przerzucenie się na pada było prawdziwą rozkoszą. Kolejną bolączką jest upierdliwa budowa lokacji ? przechodząc od ?pokoju? do ?pokoju? całkowicie blokujemy sobie możliwość powrotu, co oznacza, że jeżeli do wyboru mamy dwie drogi ? w tym jedna prowadząca do trupa z klejnotem (w trakcie gry zbieramy trójkolorowe klejnoty, przedłużające nasze słupki życia, magii światła i magii chaosu) ? nie możemy się cofnąć. Owszem, można (i warto, ze względu na system Trial, polegający na dodatkowym wyzwaniu na każdej mapie, np. zabij ileś goblinów itp.) wracać do raz odwiedzonych lokacji, ale nie zawsze chce się to robić w środku podróży. Kolejny problem ? port PC, i dotyczy to głównie sterowania. Otóż jeżeli nie gra się na padzie, to gra cierpi na koszmarny lag sterowania ? nie możemy przerwać wystukanych wcześniej ataków. Jedynym ratunkiem jest obniżenie grafiki niemal do minimum i zlikwidowanie całego dźwięku! Przerzucenie się na pada naprawia wszystko?

GsIYkBM.jpg

I'm gonna kill that

Do zarzucenia mam jeszcze sporo ? choćby dosyć głupie pojedynki z kolosalnymi bossami ? ale nie liczy się to aż tak bardzo, zważywszy na czas, który w grze spędziłem: 25 godzin! To tyle, ile zaoferował mi Deus Ex: HR przy jednym podejściu! Jeszcze lepiej, że gra niemal nieustannie oferuje nam coś nowego, przerzuca do innych światów, odblokowuje nowe moce itd. Do gry chce się wracać, a jeżeli na dodatek macie ochotę odblokowania absolutnie wszystkiego ? możecie spędzić tam nawet 70 godzin, rączą rzezając wraże hordy paskudztwa. ?Castlevania: Lords of Shadow UE? zapewniła mi masę zabawy, oferując przeżycie niemal tak przyjemne, jak trzeci ?God of War?? Kalka? Owszem, ale zrobiona z pomysłem i zacięciem. Polecam!

WygG0Cf.jpg

Ocena: 9

Plusy:

+ Zadowalający system walki

+ Cios rękawicą z góry powala nie tylko wrogów

+ Świetna grafika

+ Projekt artystyczny poziomów

+ Przebogaty bestiariusz

+ Wampirze szachy

+ Patrick Stewart w obsadzie

+ Gabriel ma głos Roberta Carlyle (Begbie z ?Trainspotting?!)

+ Ogromny i bogaty świat

+ Fabuła jest całkiem niezła

+ Bardzo filmowa akcja

+ Grafika

+ Setki nawiązań do dorobku kulturalnego (np. jeden z dowódców Carmilli ma na imię Orlok ? czyli tak samo, jak wampir z kultowego ?Nosferatu: Symfonia grozy? z 1918 roku)

+ Wygląda i gra się jak w egranizację ?Van Helsinga? z Hughem Jackmanem (a nawet lepiej)

+ Nie nudzi

+ Kupiłem dla niej pada, więc będę mógł zagrać w Metal Gear Rising: Revengance

Minusy:

- To nie Castlevania

- To właściwie kalka ?God of War?

- Fabuła ma przebłyski, ale z tego nie korzysta

- Kiepskie i irytujące DLC

- Skopany port PC

- Musiałem kupić pada

- Muzyka nie powala

- Częste QTE

Zwiastun

http://www.youtube.com/watch?v=0cm6dhrkKD4

11 komentarzy


Rekomendowane komentarze

Kocham ten tytuł, podobał mi się chyba bardziej niż trzeci GOW.

Od przygód Kratosa oczekiwałem megapogromu genialnej drugiej części, a niestety aż tak świetnie nie było.

Myślałem, że LOS będzie po prostu zwykłym, krótkim slasherem, a nie tak dobrą i długą grą.

BTW co było złego w walkach z kolosami?

Link do komentarza

Muzyka nie powala

A mi się właśnie podobała muzyka. Odpowiednio podkreślała epickość starć z przeciwnikami i porządnie uspokajała podczas eksploracji. Ale muzyka to akurat kwestia gustu, więc nie dyskutuje smile_prosty.gif

Sama gra strasznie mi się podobała. Pewnie niektórych to wkurzy, ale grało mi się w to o wiele lepiej niż w God of War (męczę teraz HD Collection i utknąłem w połowie jedynki, w ogóle nie chce mi się grać). Początkowo byłem trochę zawiedziony klimatem (jakie lasy, jakie dżungle, gdzie moje zamki :C), ale z czasem jest coraz lepiej. System walki jest doskonały, elementy platformowe ciekawe i nienachalne a łamigłówki to klasa sama w sobie (wampirze szachy!). Na minus uznałbym niewykorzystany potencjał bossów (jak zobaczyłem pierwszego kolosa to myślałem że będzie takich więcej) i trochę dłużyzn w trakcie gry. No kompletnie tragiczne drugie DLC i zepsuta walka z ostatnim bossem. Niemniej polecam, tak samo jak Mirror of Fate i dwójkę, bardzo porządna seria.

Carmilla raczej nie należy do zbyt urodziwych

Na ratunek przychodzi sequel :D

Carmilla_%281%29.jpg

Link do komentarza

Lords of Shadow mogę zarzucić wiele, z byciem jednym z najgorszych slasherów w historii na czele, ale akurat klonem GoW bym tego nie nazwał. Owszem, są podobieństwa, ale sam system unikania ataków w celu nabicia tego paska po środku, magii i ataków obszarowych i normalnych zmienia dość dużo, aby czuć było różnicę.

Link do komentarza

Muzyka nie powala

A mi się właśnie podobała muzyka.

Nie zauważyłem minusa. Muzyka w tej grze pasuje jak ulał do całej otoczki.

Sama gra strasznie mi się podobała. Pewnie niektórych to wkurzy, ale grało mi się w to o wiele lepiej niż w God of War (męczę teraz HD Collection i utknąłem w połowie jedynki, w ogóle nie chce mi się grać).

Olej pierwszego GOWa, bo jest cienki po prostu.

Dwójka to inna bajka.

Link do komentarza

Ów minus odnośnie muzyki wstawiłem z dosyć ciekawego powodu - otóż gdy byłem jeszcze zmuszony grać na klawiaturze konieczne było wyłączenie całkowicie muzyki w grze. Aby jednak nie grać "na głucho" odpaliłem na yt soundtrack z "Symphony of the Night" - nawet jeżeli nie był pasowany do tego, co działo się na ekranie, jego jakość i klimat jest sto razy lepsza niż ścieżka z Lords of Shadow, niestety.

Kolosy zaś są dużo nudniejsze niż "Zwykli bossowie", bo polegają głównie na wdrapywaniu się na nie i unikaniu zrzucenia.

Link do komentarza

Ciekawe, że musiałeś wyłączać muzykę, ja grałem na padzie za 30 złotych, emulator do pada z XBOX-a musiałem ściągnąć podobnie jak ty, ale u mnie nie wywołał on żadnych dodatkowych kłopotów... To kiepskie DLC to też trochę na wyrost, bo pierwsze jest bardzo klimatyczne, a drugie dość trudne, więc mnie się podobało.

Walka z kolosami wcale nie jest taka nudna, wystarczy chwila nieuwagi i lądujesz na ziemi, zresztą ten ziemny Tytan na jednym z twoich screenów obrazuje najlepiej jak bardzo można ich znielubić...

To co mnie trochę odrzucało w tej grze, to te dwie cholerne zagadki: ta w ogrodzie wampirów, gdzie musisz ustawić rzeźby i ta w wieży wampirów, gdzie bawisz się tym automatem do pachinko, czy czym to jest...

Ale gra ma rewelacyjny klimat, to trzeba przyznać... I to zakończenie..

Link do komentarza

Olej pierwszego GOWa, bo jest cienki po prostu.

Dwójka to inna bajka.

No popatrz, a z tego co czytałem to ludzie właśnie na dwójkę narzekają. Anyway, nie wiążę z tą serią żadnych nadziei, chcę tylko poznać całą historię i sprzedam grę w cholerę.

nawet jeżeli nie był pasowany do tego, co działo się na ekranie, jego jakość i klimat jest sto razy lepsza niż ścieżka z Lords of Shadow, niestety

Akurat SotN ma najlepszy soundtrack ze wszystkich Castlevanii i jeden z najlepszych w świecie gier w ogóle, więc to że ten z LoS od niego odstaje nie znaczy od razu że jest zły ;)

To kiepskie DLC to też trochę na wyrost, bo pierwsze jest bardzo klimatyczne, a drugie dość trudne, więc mnie się podobało.

Pierwsze jest ok, drugie tragiczne. Nie dość że sama konstrukcja poziomów jest beznadziejna (albo biegamy po wieży po której nic nie widać, albo zaraz na początku spadamy do lawy jeśli nie zrobimy szybkiego uniku) to jeszcze finałowy boss jest normalnie zepsuty i źle zaprojektowany. Spamuje atakami aoe których nie da się zablokować ani uniknąć a bić go musimy "z wyskoku" gdzie w ogóle nie możemy ani unikać, ani blokować. To co się nakląłem przy nim to moje.

Link do komentarza

@rumbur

Gdy już zakupiłem pada, to mogłem właczyć ścieżkę normalną - tak też uczyniłem, ale wspomnienia po słuchaniu OST z Symphony[...] pozostały. Kolosów się czepiam, bo to nie dość że zrzynka z "Shadow of the Colossus", to jeszcze irytująca - dużo lepsze są zwykłe potyczki. Co do DLC: zgadzam się z b3rtem w stu procentach.

Link do komentarza

Coś dziwne macie te problemy, u mnie gra działała bez zarzutu. I jest w gruncie rzeczy dobra. Co prawda ma po chamsku zerżnięte elementy, nie bardzo się to wszystko trzyma kupy, ale ma fenomenalny klimat, dobrze wygląda i brzmi, a przy tym przykuwa od początku do końca. Dwójka poprawia wiele błędów, ale jest tak wyprana z klimatu i emocji (a do tego logiki) że można usnąć.

Co do DLC - To z demonem jest koszmarne, a drugie to... jakie? Bo nie kojarzę.

Link do komentarza
Skopany port PC

No chyba nie bardzo. Poza jedną sekwencją, która była zdecydowanie antyklawiaturowa, Lords of Shadow to wzorowy niemalże port. Stabilny, szybko się uruchamia, świetna optymalizacja - poza paroma momentami bardzo wygodne sterowanie na klawiaturze.

Link do komentarza
Gość
Dodaj komentarz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Maksymalna ilość emotikon wynosi 75.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

×
×
  • Utwórz nowe...