Knockersa Blog

Ludzie odpowiedzialni za kreowanie nowych mód i trendów mają to do siebie, że potrafią popularyzować nawet najgłupsze pomysły.

Czy głupi pomysł, który się sprzedał i dzięki niemu można się utrzymać, jest naprawdę głupi?

Nie chcę zabrzmieć jak osoba typu ?nie rób tego, bo jak będziesz wyglądała na starość??, bo nie o to mi chodzi. Po prostu takie rozciąganie skóry jest nieszczególnie zdrowe.

nie rób tego, bo jak będziesz wyglądała na starość?

Oj, no to zdanie jest okropne. Na starość i tak ludzie są strasznie brzydcy więc czemu by tej brzydoty jakoś nie urozmaicić skoro gorzej i tak nie będzie? To raz. Dwa, przecież mamy lekarzy i medycynę całkiem dobrze rozwiniętą! Jak się zdrowie pogorszy to się idzie do medyka, a medyk wtedy czaruje i jest już wszystko dobrze. Dzięki temu nie trzeba się bać zmian i eksperymentów (=^.^=)

Łatwo takich rozdzielić na dwa rodzaje- tych którzy chcą być fajni i unikalni i tych, którzy widzą w modyfikacjach twarzy coś ponad to- tworzą z tego całą filozofię.

Do takich rzeczy trzeba mieć jaja.

Ja pewną fajną rzecz niedługo zrobię ze swoim boskim ciałem, a nie zaliczam się do wymienionych przez ciebie grup. Ponieważ ja jestem osobą, która po prostu chce. Nie dokładam do mojego działania filozofii i nie podążam za modą. I nie mam też "jaj" tzn nie zrobię tej pewnej rzeczy bo jestem odważny (or something). Ja zwyczajnie chcę. Bo tak. Mam taki impuls.

Do niektórych rzeczy nie trzeba mieć odwagi, a cierpienie mogę zignorować bo mam dość wysoki próg bólu.

Ot i wszystko

A jak zapatrujesz się na pokrycie się galaretą?

Fajnie. Brak filozofii to tez filozofia (idąc moim pokrętnym tokiem rozumowania). Zawsze chciałem mieć tatuaż, ale nie potrafię się zdecydować na wzór i nie chcę potem niczego żałować. Ilekroć przechodzę jakąś grę i mam katharsis na napisach, to mówię "kurde, to było genialne, muszę sobie wytatuować najważniejszą bohaterkę". A potem nadchodzą wątpliwości: "okej, ale topless?"

> Ilekroć przechodzę jakąś grę i mam katharsis na napisach

> mam katharsis na napisach

> katharsis

cz0

No wiesz. Jak w teatrze kiedy wychodzisz z sali z tym uczuciem typu "ojaa, czuję się oświecony". To jest katharsis.

Termin z teatru greckiego. Każdy chyba dramat miał mieć moment katharsis, moralnego i duchowego oczyszczenia widza.

Septum to pół biedy (akceptowalne u niektórych wokalistów metalowych, choć bez takich kółeczek i tak wyglądają lepiej), tunele są po prostu brzydkie. Coś jak noszenie wielkich, ciężkich kolczyków, które też rozciągają uszy.

Całe życie nosiłam małe, lekkie "kółeczka" lub "perełki" i problematyczne są tylko lekcje WFu, gdy trzeba to zdejmować - a że cholerstwo jest małe, lubi wypadać z kieszeni i się gubić bez śladu, straciłam tak już dwa kolczyki.

A tatuaże? Niby fajne i zbuntowane, ale jakoś nie korci mnie do wykłuwania sobie większych wzorów. Mały ornament na ramieniu, obojczyku czy łydce - OK. Wielki tatuaż odwzorowujący ludzkie mięśnie na całe kończyny - nie.

Tatuaż fajna sprawa i pewnie kiedyś go sobie zrobię, ale... no właśnie ale:

1 - musiałbym najpierw przypakować, bo na takim kościotrupie jak ja "dziara" wyglądała by nader paskudnie;

2 - nie chciałbym tatuować sobie czegoś głupiego z impulsu "bo ja chcieć tatuaż". Wszelkie tribale, skrzydła anielskie i orły są dla mnie jednym wielkim pośmiewiskiem, a już największą szopką są japońskie kanji. Fajnie się ogląda ludzi, którzy biegają ze znakami oznaczającymi "koń" czy "pies". Widziałem też pewnego delikwenta, który dał sobie wydziarać "pole ryżowe".

Za to bardzo podobają mi się wszelkie trójwymiarowe tatuaże. Kilka miesięcy temu na joemonster był artykuł o jednym francuskim tatuażyście z bardzo ciekawymi wzorami.

pic related

Też podobają mi się takie tatuaże, ale tylko na dystans, sam wolałbym dziarnąć coś mniejszego. Ale wyłącznie gdy nie będę miał czego robić z kasą, a jakoś się nie zanosi, żeby nastały takie piękne czasy. Poza tym wypadałoby zadbać o rzeźbę, żeby ten tatuaż nie wyglądał nazbyt żałośnie na sflaczałym ciele.