A idź pan w pyry

Nie, angielski nie wystarczy. Zabawna myśl mnie teraz naszła - skoro język określa postrzeganie rzeczywistości i sposób myślenia i może nawet jest odpowiedzialny za "cechy narodowe" (o ile coś takiego istnieje?), to czy istnieje zależność odwrotna - predyspozycje do języków określone są przez nasz charakter? Sam mam niezoruzmiałą awersję do języka niemieckiego, chociaż nie mam żadnych kłopotów z innymi, całkiem podobnymi językami (nawet jeśli mój hiszpański nie istnieje, francuski i włoski zaś ostro zardzewiały).

Przywiązuję dużą uwagę do języka. Wiele zwrotów i wyrazów mniej znanych wyniosłem z książek. To przede wszystkim książki nauczyły mnie mówić i pisać prawdziwie po polsku, pozwolić mi przyswoić wiedzę, jakieś młodzi (i nie tylko) Polacy często nie mają i mieć nie chcą mieć. Żeby nie wyszło to na jakiś filozoficzny bełkot: młodzi ludzie mówią dziś byleby przekazać informację, także zgodzę się z MAGnetem. Miałem znajomych, którzy wypluwali z siebie słowa niczym z karabinu tak, że ledwo można było ich zrozumieć (bardzo szybko, skrótowo i bardzo niewyraźnie). Dla mnie to kaleczenie języka. Nie jestem przesadnie skrajny, jeśli chodzi o rozmowę, ba, staram się często mówić maksymalnie "normalnym" językiem, bo na jakieś mniej znane słowo ludzie patrzą się na mnie dziwnie mówiąc "oj, nie wymądrzaj się tak!" tudzież "że co?!".

Prawda jest taka, że "wyższe" słownictwo jest dla elity, a bełkot dla plebsu.

Języka niemieckiego, podobnie jak Rankin nie lubię. Choć to lekkie określenie. Po prostu nie trawię: jest za "twardy", zbyt "ciężko" brzmi, bym go polubił. Niestety w liceum musiałem męczyć się z tym trzy lata. Do tej pory - piszę to trochę ze wstydem - pamiętam tylko kilka zdań i liczenie do dziesięciu. Natomiast hiszpański jest bardzo przyjemny, stosunkowo prosty w nauce, ładnie brzmi. Przez całe studia licencjackie z chęcią się go uczyłem, choć przez ostatnie kilkanaście miesięcy zaniedbałem jego znajomość i sporo wyleciało z głowy.

Reasumując: angielski jako drugi język, jak najbardziej, ale należy bardziej skupić się na języku narodowym, bo ten, jak słusznie autor zauważył zostaje niejako kaleczony.

Rankin - Ja tam swój brak sympatii do niemieckiego 'zawdzięczam' nauczycielce z liceum, która do niczego nie potrafiła ani przekonać, ani zmusić. 4 lata w liceum, 3 na studiach, a nie mam z tego prawie nic.

MAGnet - Odniosę się do jednej sprawy - 'języka naszych pradziadów'. Rozumiem Twoje obawy, ale niestety jest pewien problem. Mowa potoczna i ciągłe zmiany to zdrowe zjawisko. Język, który się nie zmienia, umiera. Zresztą - za Mickiewicza mówiło się inaczej niż za Jagiellonów, a za Jagiellonów inaczej niż za Piastów itd. itp. Są pewne normy językowe, które ciężko zmienić - albo trwają bardzo dużo, albo wymagają jakiegoś kataklizmu (patrz inwazja normańska na Anglię). A upraszczanie to niestety najbardziej powszechny z procesów - ludzie zawsze będą tak, jak im wygodniej. Poza tym język zawsze dopasowuje się do społeczeństwa.

Jako ciekawostkę mogę powiedzieć, że np. hiszpański i francuski to języki, które wyrosły właśnie z mowy potocznej - z tzw. łaciny ludowej. W języku starogreckim z jednego czasownika można być utworzyć ponad 200 form, ale już za czasów starogreki zostało to uproszczone.

Vantage - Słownictwo słownictwem, a 'bełkot' bełkotem. To pierwsze rzeczywiście może być w pewnym sensie wyznacznikiem statusu, ale to drugie to proces bardzo naturalny. W językoznawstwie funkcjonują takie pojęcia jak 'speaker friendly processes' (nie znam poprawnego polskiego odpowiednika) - sprowadza się to do tego, że nasz aparat mowy (czy też organizm) zawsze dąży do oszczędzania energii, więc i mówić się stara z jak najmniejszym wysiłkiem.

Choć nie zmienia to faktu, że włożenie odpowiedniego wysiłku w to, co się mówi, to oznaka szacunku dla drugiej osoby.

Kiecka paskudna, ale jeśli maska jest powodowana klimatem Alicji w krainie czarów, a nie szpetną twarzą, to mogę zaryzykować, ale tylko dlatego, że jest ruda. Podeślij jej profil na facebooku

Z jednej strony możemy spojrzeć na problem sentymentalnie i zachlipać nad wymieraniem języków, a z drugiej spojrzeć na to optymistycznie i cieszyć się, że możemy obserwować proces ewolucji "na żywo" - coś, czego w sferze biologicznej nie ujrzymy na pewno. Przetrwają najsilniejsi, nam pozostaje nie zapominać o korzeniach, katalogować i pisać kroniki . "Wszystko płynie" jak powiedział Pan Tarei .

Sam angielski? Niiie. Imho każdy kraj czy ewentualnie region (ech, kiedy Śląsk uzyska autonomię? ;P) powinien mieć swój własny język, tak jak ma swoje własne dziedzictwo czy historię, których powinien się trzymać, pielęgnować i nie zamieniać tego na nic innego. Jestem również przeciwna wprowadzeniu waluty euro w Polsce. I tu nie tylko chodzi o zniknięcie złotówek, ale o ceny i zarobki. Ale chyba odbiegam za bardzo od tematu.

Fajnie jest posługiwać się kilkoma językami, jednak nie możemy zapominać o tym ojczystym, który przecież znamy najlepiej (a przynajmniej mam nadzieję, że tak jest). Tak więc dlaczego mielibyśmy się go pozbywać? Zamiast Śmigusa-Dyngusa, na całym świecie obchodzilibyśmy jakiś Wet Monday czy jeszcze coś innego; powstałaby jedna, wielka szara masa.

Jako ostatni "ludź" władający polszczyzną, oczywiście zaczęłabym uczyć innych tego języka, a co!

A dla odmiany powiem, że lubię niemiecki. Tak, przyznaję się do tego otwarcie. Już wolę ten twardy i nieprzyjemny niemiecki niż taką łacinę...

Nie powiem nic mądrego ponad to, co już padło w komentarzach, więc rzucę cytatem:

? The amount of information carried in the arrangement of words is the same across all languages, even languages that aren?t related to each other.

This consistency could hint at a single common ancestral language, or universal features of how human brains process speech. ?

Cały tekst (swoją drogą całkiem ciekawe) można przeczytać tutaj: www.wired.com/wiredscience/2011/05/universal-entropy/

I don't understand this article. Please write it again in normal people's language.

Cóż - lekko odbiegając od tematu - książki są podstawą wszystkiego. Dzięki książkom nauczyłem się wiele o komputerach - bo chętnie czytałem zarówno internetowe jak i papierowe publikacje , moja ortografia jest prawie bezbłędna, i wreszcie - mam dosyć bogate słownictwo.

Krew zalewa, kiedy na jakiś imiesłów przymiotnikowy bierny, reakcją jest "A istnieje wogóle takie słowo"?

W każdym razie - inteligencję widać najczęściej po słownictwie (choć nie zawsze, bo ktoś po prostu może używać "Polskiego" na co dzień, dla wygody, dla braku wyjaśnień).

A skróty - owszem, ale np. na gg czy innym facebook;u

I to bez przesady. Bo rozumiem zw, ale zarzucanie jakimiś pięcioliterowymi skrótami, jest bezsensowne.

Lord Hrabula - Facebooku? Na łatwiznę?

Quetz - Ewolucji czy dewolucji? Poza tym języki też ewoluują wolno.

Kathai_Nanjika - Nie to, że się nie zgadzam, ale dlaczego powinien mieć?

Sergi - Dzięki! Zapowiada się ciekawie!

MantroX - Klingon?

tomsto100 - Może podstawą wszystkie nie są, ale ogólnie to się zgadzam - są bardzo ważne!

Dobra pójdę trudniejszą drogą. Daj mi jej numer buta, a ja ją wytropię