Hearts of Iron III - relacja z rozgrywki: wojna!
Wpis opublikowany przez Holy.Death
1177 wyświetleń
W trakcie przygotowań wojennych na Dalekim Wschodzie w Europie następuje aneksja Austrii oraz podział Czechosłowacji przez III Rzeszę. Jakiś czas potem pada obrona Jugosławii, która nie jest w stanie zatrzymać błyskawicznego i miażdżącego uderzenia wojsk niemieckich. Wraz z kapitulacją władzę przejmuje marionetkowy rząd pod protektoratem hitlerowskich Niemiec.
Ofensywa niemiecko-włoska
20 października o godzinie 0:00 w roku 1938 Fuhrer decyduje się zaatakować Holandię i Belgię. Zaskoczenie jest całkowite - Belgowie i Holendrzy zostają pokonani w przeciągu kilkunastu dni. Pomoc Aliantów (Wielkiej Brytanii i Francji) przybywa zbyt późno, żeby uratować Walonów, ale w rezultacie skoncentrowane siły francuskie na froncie północnym i naloty RAFu powodują, że niemiecka ofensywa na Paryż grzęźnie w wiosennym błocie.
Widząc rozwój wypadków Fuhrer wzywa na pomoc Wielką Trójkę - Japonię oraz Włochy. Mussolini przebija się przez francuską obronę w południowo zachodnich Alpach, przekracza Rodan dzięki czemu jest w stanie zagrozić Paryżowi i linii Maginota. Rozbity front wschodni odsłania tyły armii północnej, która nie jest w stanie wytrzymać naporu przeciwnika i zaczyna panicznie wycofywać się w kierunku Wersalu w nadziei, że uda się skoncentrować obronę na zbiegu linii rzek Sekwany i Loary. Niewielką pociechą dla armii francuskiej były sukcesy w Abisynii, która praktycznie w całości przeszła w ręce Francuzów poza somalijskim wybrzeżem. Kanał Sueski pozostaje w rękach Brytyjczyków, którzy odcinają zaopatrzenie kierowane do włoskich oddziałów stacjonujących w Somalii.
Ofensywa japońska na Oceanie Spokojnym
Na Dalekim Wschodzie Japonia jeszcze przed wybuchem wojny przemyślała swoją strategię obronną, choć planowano jej wykorzystanie przeciwko agresji Stanów Zjednoczonych. Obrona wszystkich wysp na Oceanie Spokojnym jednocześnie była niemożliwa, więc zdecydowano się na manewr opóźniający - wszystkie porty i lotniska w kraju zostały obsadzone, dzięki poborowi wielu tysięcy jednostek garnizonowych. Ich zdaniem było okopanie się i spowalnianie przeciwnika próbującego zająć porty i lotniska. Wszystkie u-booty wysłano na południe, żeby sabotować wrogie konwoje zaopatrzeniowe.
Zniszczenie wroga miało być możliwe dzięki sile morskiej i lotniczej. Uniemożliwienie przeciwnikowi błyskawicznego zajęcia portów pozwoli lotnictwu oraz marynarce - posiadającej wiele baz operacyjnych - na dotarcie na czas, zanim załogi będą zmuszone poddać ważne strategicznie lokacje. Lotnictwo i główna baza marynarki znajdywała się w Truk, skąd można szybko przerzucać siły w dowolny punkt, o ile sytuacja tego wymaga.
W chwili wybuchu wojny należało zająć się siłami Wielkiej Brytanii, Francji oraz Holandii - pierwszym posunięciem było zajęcie brytyjskich i francuskich portów na wschód od Australii, czyli wyspy rozsiane po Morzu Fidżi. Powodów było kilka; pogłębienie obrony w razie konfliktu z USA, stworzenie bazy uderzeniowej do ewentualnego ataku na Australię i Nową Zelandię, skrócenie zasięgu francusko-brytyjskiej marynarki na Oceanie Spokojnym (co oznacza zabezpieczenie Mikronezji i Wysp Marshalla oraz zmniejszenie zasięgu rajderów napadających na konwoje zaopatrzeniowe z Tokio za jednym zamachem). Wykonanie tej części planu zajęło siedem długich miesięcy, które wymagały koordynacji floty i japońskich marines wysyłanych do zdobywania portów oraz walki z okrętami przeciwnika.
Podbój Indonezji oraz zajęcie Indochin
Po zabezpieczeniu flanki flota będzie przerzucać siły i zamknąć okręty Aliantów w okolicach Indonezji i na wybrzeżu Indochińskim. Hong Kong w rękach brytyjskich zagrażał Tajwanowi, a tym samym części operacji osłonowej na Chiny, która miała się niebawem rozpocząć. Należało przejąć ten ważny punkt, który w przyszłości mógł stanowić bazę wypadową na Indochiny, Borneo, Nową Gwineę i Jawę. W marcu 1939 roku nad miasto zrzucono cztery dywizje spadochroniarzy, a port zablokowała ogromna flota, która rozpoczęła ostrzał nabrzeża. Myśliwce stacjonujące na lotniskowcach obracały miasto w ruinę. Jednak garnizon bronił się dzielnie i tylko nieliczni skapitulowali po miesiącu ciężkich walk, oddano im honory wojskowe. Dwukrotnie flota francusko-brytyjska próbowała desperacko przebić się z oblężonego portu w kierunku Indochin. Żadnemu statkowi się nie powiodło.
Kilka dni po kapitulacji Hongkongu nadeszła wiadomość o pokonaniu Francji i powstaniu rządu Vichy pod kuratelą Niemiec. Na mocy aktu kapitulacji Włochy odzyskują utracone terytoria w Etiopii, a Japonia widząc w tym doskonałą okazję wysuwa żądania dotyczące Indochin, które zostają przyjęte. Natychmiast wysłano korpusy garnizonowe, a w przyszłości teren ma zabezpieczać piechota przed możliwą agresją ze strony Wielkiej Brytanii, której indyjskie posiadłości graniczą z Indochinami. W drugą stronę wyruszają konwoje z surowcami dla cesarza Japonii.
W międzyczasie na południu flota dokonała serii błyskawicznych ataków na porty położone w Nowej Gwinei, a także na Borneo, gdzie jest ropa naftowa i na bogatej w surowce naturalne Jawie. Marines donoszą o zdecydowaniu Brytyjczyków, którzy bronią Sumatry i swojej części Borneo. Mimo początkowego oporu siły holenderskie na Dalekim Wschodzie praktycznie przestały istnieć, podobnie jak wojska francuskie, które wycofały swoje oddziały ze stolicy Indochin na mocy porozumienia między Vichy i Tokio.
Tymczasem przyszła pora na interwencję w Shanxi...
4 komentarze
Rekomendowane komentarze