24 października 1939 Japonia uznała, że czas dojrzał do realizacji planów z roku 1936, termin operacji o kryptonimie "Czerwony Świt" wielokrotnie przesuwano z powodu konieczności zaangażowania znacznej części marynarki na Pacyfiku po wybuchu wojny z Aliantami. Po blisko dziewięciu miesiącach zmagań francuska flota na Dalekim Wschodzie praktycznie przestała istnieć, a zasięg operacyjny brytyjskiej Royal Navy został ograniczony do basenu Oceanu Indyjskiego, co pozwoliło na skierowanie części floty w ramach inwazji na Shanxi oraz do osłony chińskiego wybrzeża.



Kluczem był błyskawiczny atak, zanim przeciwnik zorientuje się w sytuacji. W nocy z 24 na 25 października, dwie godziny po wypowiedzeniu wojny, japońscy komandosi zajęli Beiping. W panice, która nastąpiła po niespodziewanym zajęciu stolicy najwyższe dowództwo nieprzyjaciela ustanowiło stolicę w Taiyuan, ale i ten teren kilka godzin później padł po udanym zrzucie spadochroniarzy, którym dostarczano zaopatrzenie z powietrza. W chaosie jaki potem zapanował marines zabezpieczyli niebroniony port w Dagu. Posiadając bezpieczny punkt przerzutowy i szlak zaopatrzeniowy Dagu-Nagasaki w pierwszej fali wojsk lądowych wysłano dwie brygady lekkich czołgów oraz jedną dywizję piechoty, które miały zabezpieczyć przyczółek, wysondować przeciwnika i - w razie możliwości - zająć teren przylegający do rzeki Jangcy, która miała stanowić główną linię obrony w razie agresji Chin. Niespełna dzień po lądowaniu nastąpiło połączenie się wysuniętych oddziałów wojsk lądowych z pierwszym zrzutem spadochronowym. Nie napotykając żadnego zorganizowanego oporu japoński Korpus Pacyfikacyjny połączył się z drugim zrzutem i zajął ostatnią siedzibę rządu Shanxi w Hohhot. Wkrótce potem rząd shanxijski przedostał się przez południową granicę z Chinami, niezabezpieczoną jeszcze przez wojska japońskie, i zbiegł do Indii. Tamtejszy zaprzyjaźniony rząd brytyjski zaoferował mu schronienie w Londynie, gdzie założono siedzibę rządu na uchodźtwie.

Wojna trwała od 24 do 31 października. Yamashita był zawiedziony, po osiągnięciu przewagi na Pacyfiku apetyt Japonii znacznie urósł i gensui armii japońskiej liczył na wypowiedzenie wojny przez Chiny po uderzeniu na Shanxi, ale kraj padł zbyt szybko lub też Chińczycy uznali, że przyjmują metodę faktów dokonanych. Tym samym armie osłonowe w Korei, Japonii i na Tajwanie przeszły ponownie w stan spoczynku. Yamashita obiecał generałom, że przed upływem sześciu miesięcy będą pić herbatę w Nanjing.

Tajny protokół w Tokio i ofensywa brytyjska w Indochinach.

Planując przyszłe uderzenie na kolonie Wielkiej Brytanii w Indiach Zachodnich 10 listopada 1939 Japonia zdecydowała się wciągnąć Syjam w swoją sferę wpływów. Podpisano sojusz wojskowy na mocy którego armia japońska miała uzyskać prawo przejścia przez Syjam, udzieliła gwarancji niepodległości, podpisała pakt o nieagresji i zgodziła się pomóc w odzyskaniu terytoriów utraconych na rzecz Wielkiej Brytanii.



Wkrótce po tym wydarzeniu otrzymano komunikat od głównodowodzącego sił zbrojnych w Indochinach, który donosił o ofensywie Brytyjczyków (wspieranych przez jednostki Nepalu i Bhutanu), którzy przeszli przez granicę i przekroczyli rzekę Mekong. Kawabe pilnie prosił o posiłki. W odpowiedzi do Indochin skierowano część 1 korpusu tajwańskiego oraz dwie dywizje spadochroniarzy, którzy zostali zrzuceni na tyłach przeciwnika z zadaniem przecięcia linii zaopatrzenia nacierającego XV korpusu hinduskiego. Zupełnym zbiegiem okoliczności nocny zrzut nastąpił nieopodal kwatery dowodzenia XV korpusu. Po trzech dniach walki Japończycy zmusili ją do taktycznego odwrotu w stronę oddziałów brytyjskich nacierających na Hajfong. W rezultacie siły przeciwnika znalazły się w pierścieniu stworzonym przez Północną Armię Indochińską czterdzieści kilometrów na zachód od portu. Po trzech tygodniach walk i dwóch próbach wyrwania się z okrążenia żołnierze złożyli broń.

Kampania na Malajach - Bitwa o Singapur i upadek holenderskich Indii Wschodnich.

Kluczem do wypchnięcia Brytyjczyków z Indonezji była morska twierdza Singapur. Ostatnia wielka baza Royal Navy w Indiach Wschodnich, która stanowiła punkt wyjściowy do odzyskania przez Wielką Brytanię mocarstwowej pozycji na Pacyfiku oraz w dawnej francuskiej kolonii - Indochinach. W celu usunięcia zagrożenia wysłano potężną flotę pod dowództwem wiceadmirała Nagumo. Miał on zdobyć Singapur lub polec śmiercią godną samuraja. Również Brytyjczycy zdawali sobie sprawę ze strategicznego znaczenia tego portu. Specjalny korespondent "Timesa" w Singapurze pisał:

Singapur jest dzisiaj ośrodkiem brytyjskiej siły na Dalekim Wschodzie. Świadomość tej potęgi przenika człowieka, gdy tylko stanie na wyspie... Jeśli gęsta dżungla północnych państw malajskich sprawia, że jest nieprawdopodobne, by nieprzyjaciel usiłował kiedykolwiek osiągnąć Singapur maszerując z północy poprzez czterysta mil liczący półwysep, to jednak może on próbować lądowania na wybrzeżu... [...] Kryzys, który nastąpił w tej części świata, nie zastał nas nieprzygotowanych.

Sam Nagumo nie zamierzał atakować fortecy od strony morza. Pod koniec listopada japońscy spadochroniarze zajmują znajdujący się na północ od Singapuru port Kota Bharu. 30 grudnia 1939 w godzinach wieczornych załogę morskiej twierdzy budzi ryk syren alarmowych. Japońskie samoloty bombardują lotniska, na portowy magazyn zapasów spadają bomby, które doprowadzają w końcu do wybuchu pożaru. Pożar udaje się ugasić, a operatorzy dział przeciwlotniczych zaliczają na swoje konto wiele trafień. Brytyjskie maszyny próbują poderwać się do walki, ale na każdy zniszczony japoński myśliwiec przypadają cztery brytyjskie zniszczone na ziemi. Nieustanne ataki lotnictwa Armii Wschodzącego Słońca ustają po trzech dniach, kiedy do portu wkraczają skośnoocy marines wysadzeni przez japońską flotę zaledwie kilka kilometrów na północ od Singapuru. Admirał stacjonującej w porcie floty Jego Królewskiej Mości wydaje rozkaz podniesienia kotwicy z zamiarem odpłynięcia do Indii.

Na Cieśninie Singapurskiej czekała już armada wiceadmirała Nagumo, który przewidział posunięcie Brytyjczyka. Kilkugodzinna bitwa morska przerodziła się w rzeź. Okręt flagowy HMS "Invincible" tonie, a jego los podziela HMS "Repulse". Flota brytyjska łamie szyk i kilkanaście okrętów wymyka się marynarce japońskiej, która dogania je w okolicach Morza Andamańskiego, gdzie posyła je na dno.



Wraz ze zdobyciem Singapuru pada Sumatra - 14 lutego 1940 roku Holandia ostatecznie podpisuje akt kapitulacji, a Niemcy umieszczają u władzy swoich sympatyków. Japonia wycofuje się z terytoriów Holenderskich, a Hirohito wyraża uznanie dla dowódców marynarki, którzy poprowadzili Japonię ku zwycięstwu. Choć Japończycy są zmuszeni oddać holenderską część Indonezjii - co jest równoznaczne z utratą dostępu do ropy wydobywanej na Borneo oraz surowców naturalnych Jawy i Sumatry - oznacza to w rezultacie przypieczętowanie japońskiej dominacji na Pacyfiku.

Tym razem Japonia ma zamiar wykroić w Azji coś już tylko dla siebie...