Recenzja - Przygody Tintina Tajemnica Jednorożca
Wpis opublikowany przez Sergi
1047 wyświetleń
PTTJ to gra na podstawie filmu na podstawie komiksu. Czy taka papka ma szanse u prawdziwego gracza?
Okazuje się, że ma, pod warunkiem że stoi za nią takie studio jak Ubisoft.
Przygoda Tintina zaczyna się gdy kupuje on na pchlim targu model tytułowego statku, którym interesuje się kilka osób, które za wszelką cenę chcą go zdobyć. Potem następują sekwencje biegania, skakania, pływania, jeżdżenia i latania które prowadzą nas do rozwikłania tej, mało zresztą skomplikowanej, zagadki.
Gra - zgodnie z kanonem - zawiera kilka mechanik, mających jak najlepiej odwzorować wydarzenia z filmu. Większość gry wykonano w konwencji platformówki - skaczemy po równoważniach, bijemy wrogów i otwieramy kolejne drzwi. Oprócz tego kilka razy przelecimy się samolotem, przejedziemy motocyklem, trochę pofechtujemy i pochodzimy po lokacjach w pełnym 3D. Ten ostatni element wypadł najgorzej - lokacje są małe, kamery nie da się ruszyć, a zadaniach na nich są zwyczajnie nudne (bo jak tu szukać tropu, gdy droga jest prosta jak drut?).
Tintin zaraz wyzwoli gniew
Żaden z tych elementów nie poraża pietyzmem, ale na ogół nie są one też wykonane "na odwal się". Można pograć bez uczucia, że jedyne co w tej grze się liczy to licencja. Trochę gorzej jest z grafiką - ta zawisła gdzieś pomiędzy oryginalnym, komiksowym stylem, a niemal-fotorealistyczną grafiką filmu. Nie oznacza to, że jest brzydka - w większości etapów czuć rękę twórców BG&E. Pod względem niektórych animacji i rozwiązań (skoki po ścianach, wskakiwanie na platformy) jak żywo staje przed oczami seria PoP.
Kuleje za to złożoność modeli i ostrość tekstur, do tego momentami pojawiają się bugi, jak np. Tintin przymykający oczy jakby było mu bardzo dobrze. Albo niedobrze. Albo jedno i drugie naraz.
Mass Effect się chowa
Jak już powiedziałem o obrazie, to zdanie o dźwięku. Muzycznie gra trzyma poziom - wykorzystano nagrania z filmu, dobrze skomponowane i zagrane, do tego osadzone w odpowiednich miejscach. Nie są to ociekające "epickością" marsze, ale miła, filmowa muzyka. Sample i głosy postaci są w porządku, ale nie przykuwają uwagi. Wyjątek stanowi Haddock - jego przekleństwa i głos, jakim je wymawia to istny rodzynek. Szkoda że ma ich raczej mało i po kilku bójkach znamy jego Barnacle i Typhoony na pamięć.
Dodatkowym atutem gry jest wsparcie kontrolerów ruchowych w wersjach na Xboxa i PS3. "Wsparcie" to za dużo powiedziane, bo z Kinecta czy Move skorzystamy raptem kilka razy w ciągu gry, przez 90% czasu pad jest naszym jedynym narzędziem. Trochę szkoda, bo np. w walkach na miecze widać potencjał takiego rozwiązania.
Prawie jak SW:Racer. Prawie
Oprócz zwykłego, samotnego przejścia gry możemy jeszcze zagrać w coopie, zbierać skarby odblokowujące dodatkową zawartość i grać w wyzwania (samolot, miecze, motocykl). Tylko że nawet z tym nie jest to gra na lata. Jeśli rysowanie szlaczków macie już za sobą, to gra starczy Wam na dwa posiedzenia. Jeśli ta przygoda wciąż przed Wami (a taki wydaje się być target) to siądziecie do niej trzy razy.
W ostatecznym rozrachunku gra wypada na plus - jest dobrze zrealizowana, nawet nie znając filmu można w nią z przyjemnością pograć (jeśli nie bierzemy fabuły na serio będziemy mieli przynajmniej ubaw patrząc jak Tintin pokojowo masakruje wrogów). Jednak ze względu na długość i poziom trudności trafi raczej do młodszej części graczy.
Ważna uwaga - Po ustawieniu języka na polski nie wyświetlają się polskie znaki, dobrze więc, żeby pociechy znały jakiś język obcy.
1 komentarz
Rekomendowane komentarze