Netbooki, Brazylia, The Hives i szczere podziękowania. I takie coś: <333.

Wpis opublikowany przez pantrupek Kwiecień 18, 2010

286 wyświetleń

Hehe, jak się nad tym zastanawiam, to wydaje się to nawet zabawne. Wczoraj wieczorem miałem przygotowanych w mej prześlicznej, pokrytej drobinkami złota, główce co najmniej trzy tematy na nowy wpis. Były odjazdowe, ciekawe, na pewno by Was zainteresowały. I nic nie pamiętam. Po prostu, wszystko wyparowało gdzieś w czasie snu. W kościółku coś tam jeszcze wymyśliłem, ale też wyleciało mi z głowy. Śmieszne.

Myślę, że powinienem zaopatrzyć się w netbooka. Mógłbym go zabrać wszędzie (oczywiście, i tak będzie się to wiązało z wzięciem ze sobą plecaka, tudzież torby), wyjąłbym go na przykład idąc do domu ze szkoły i napisałbym coś w czasie drogi, by następnie szybko to wysłać, korzystając z usług bezprzewodowego Internetu. No, same plusy normalnie! Żadna myśl mi nie umknie, wszystko spisywałbym na bieżąco! I jest to o wiele wygodniejsze rozwiązanie niż pospolity zeszyt i długopis ? w końcu niewygodnie się pisze w ruchu, można potem nie rozczytać. A w netbooku naciskam tylko guziczki.

Nie no, choć rozwiązanie wydaje się fajne, nie jest zbytnio możliwe. Dlatego nie będę już o tym pisał i zmienię temat (mam dziś wenę, mogę zmieniać tematy jak rękawiczki!).

Blogi to takie ciekawe stworzonka, za pomocą których można wykombinować wiele rzeczy. O co mi chodzi ? otóż pozwalają właśnie przelać myśli na elektroniczny papier, opublikować to i cieszyć się z wyników ?oglądalności?. Możesz sobie pomyśleć: ?opiszę swoje życie. W odcinkach, w formie wywiadu, który przeprowadzę sam ze sobą w czasie wycieczki na słoniu po brazylijskich dżunglach? (tu ciekawostka ? Brazylia to niezwykle rozbudowany kraj! To nie tylko dżungle i słoneczne plaże, ale też ośnieżone góry, stepy, a nawet pustynie! Nie każdy na to zwraca uwagę, więc warto sobie to zapamiętać) ?między swoiste flashbacki wplotę opisy codziennych trudów słoniowego wycieczkowicza, o!?. Po kilku tygodniach pisania możesz zobaczyć, że odwiedziło Twój blog kilka tysięcy ludzi, pod każdym wpisem masz dziesiątki komentarzy, adresy do nagich fotek Twych fanek i setki wiadomości na gg. Ach, ta sława!

Czy do czegoś zmierzam? W sumie to nie, piszę to, co mi nerwy na paluszki przyniosą. A nuż coś z tego wyjdzie? O, i wpadła mi kolejna myśl. Czy blogi to nie takie serwisy społecznościowe? Kurczę, coś w tym może być. Tylko, że zamiast wklejać fotki do swoich profili, kompletować setki znajomych, zapisywać się na różne fora zainteresowań, fora swoich szkół i klas, ?pokazujesz? siebie w nieco inny sposób. Poprzez styl pisania, swoje poglądy zamknięte w krótkich artykułach, opowiadaniach, esejach, czymkolwiek, co kiedykolwiek napiszesz i opublikujesz. To Youtube dla umiejących czytać, Fotka.pl dla umiejących pisać. Nie wiem, czy się jasno wyraziłem, więc zmienię tok rozumowania ? jesteśmy wykształciuchami. Gdyż zamiast wstawiać dziesiątki hotfotek, zrobionych samym sobie ze wciągniętym brzuchem, piszemy o sobie. Ponieważ, zamiast pokazując innym, że naszym ulubionym zespołem jest The Hives, gdyż mamy wśród znajomych pięciu Howlin' Pelle Almqvistów (nie wiem, czy dobrze odmieniłem, to nazwisko po prostu skopiowałem z Wikipedii i dodałem końcówkę, piszemy o nim cały artykuł. Piszemy o wszystkim długo, szczegółowo, dokładnie, ciekawie, zamiast opisywać to jednym zdaniem, i to z <3333333333333 na końcu. Dlatego, co następuje (nie wiem, czy ktoś to jeszcze robił i czy będzie to miało jakieś konsekwencje. Zaryzykuję:

Dziękuję całemu zespołowi forum.cdaction.pl za to, że pozwolili nam, szarym czytelnikom wspomnianego wcześniej forum, a także magazynu CD-Action, robić to, co robimy ? pisać blogi. W życiu nie spotkałem się z przyjaźniejszym serwisem, z bardziej przychylną oceną moich wypocin, dlatego dziękuję. No i dziękuję Wam, drodzy czytelnicy, bo to również dzięki Wam panuje tu taki przyjemny klimacik. Dzięki, że czytacie, zaglądacie, dzięki czemu mam ochotę pisać więcej i więcej. (A, no i dziękuję za to, że mój blog jest jednym z polecanych ? tj. że ukazuje się na stronie głównej cdaction.pl. Moi rodzice dzięki temu są ze mnie niezmiernie dumni, ja z siebie też.

I to byłoby na tyle, jak na dziś (wazelina mi się skończyła;). Tak więc ? nadal zapraszam do czytania i do zobaczenia już niedługo! Pozdrawia pT pięciokrotnym machnięciem ręki, wpierw w stronę swej prawicy, potem w przeciw położną.