Tytuł wpisu tytułem wiersza. Tyle w kwestii wstępu...
__________
Kolejny dzień w domu mym znowu spędziłem,
nie liczyłem sekund, minut, godzin, które mam
na życie - jeszcze go całkiem nie zniszczyłem.
Raz wtóry przed lustrem - ponownie siedzę sam.
Wygnałem z umysłu wszelakie powątpiewanie,
zostawiając tylko myśli proste, nieledwie ich gram.
Przed nowym sobą postawiłem to samo pytanie:
czemuż to od zawsze do teraz... bez ustanku sam.
Brak odpowiedzi - jak zatruty, wbity w serce kieł...
Powrót po długiej przerwie. Powrót z zaświatów poniekąd, gdyż nie inaczej chyba nazwać można rzeczywistość co do świata wirtualnego. Chyba nikt nie będzie się przecież ze mną sprzeczać, że jakkolwiek byśmy się nie starali, to blog... czy ogólnie pojęta działalność internetowa to wirtualne jestestwo - nasza cyfrowa jaźń wobec innych cyfrowych jaźni - które raczej nie może stać się niczym więcej. Blog sam z siebie nic nie napiszę. Nigdy o czymś takim nie słyszałem w każdym bądź razie. Ten wpis to
Na początku małe przeprosiny za tak długaśną przerwę w pisaniu, ale jak to już w kilku miejscach na forum pisałem, doba jest nierozciągliwa. Brakuje czasu znaczy się...
Dobrze wiedzieć, że pomysł ostrza inkluzjonalne ogólnie rzecz biorąc podoba się. Co do wątpliwości odnoszących się do siły i mocy miecza - nie obawiajcie się, o wszystko zadbałem. Używanie samego miecza wyczerpuje bohatera, a stosowanie unikalnych zdolności ostrza wymaga... unikalnego podejścia. Ale to tajemnica - gdybym wszystk
Witajcie! Tym razem mam do Was skromną prośbę: chciałbym prosić o ocenę...
A co będzie poddawane ocenianiu? Cóż, będzie to pomysł pewnej niezwykłej broni, którą to zamierzam umieścić w mojej powieści.
Ostrze inkluzjonalne to miecz, który (jak sama nazwa nam mówi) jest pusty wewnątrz (inkluz to np. bursztyn z komarem wewnątrz lub szafir z pęcherzykiem powietrza...). Najprawdopodobniej miałby on formę bogato zdobionego miecza obosiecznego, półtoraręcznego. Ewentualnie w grę wchodzi bardziej fine
Witam, Szanowni Państwo. Wiem, że dawno nic nie pisałem (co na początku blogowej działalności nie wróży chyba nazbyt dobrze), ale czas niestety jest w ciągu doby ograniczony, a sen niestety wymagany dla prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu. Po prostu nie miałem czasu. Teraz jednak odrobina czasu się znalazła i postanowiłem, że najwyższy czas napisać pierwszą, średnio długą recenzję (na pełnoprawną brak mi czasu). I to dosyć świeżej gry, czyli mianowicie Civilization V.
Taak, wiem, że
Siłą rozpędu wrzucam trzeci wpis, znacznie poważniejszy i znacznie bardziej... nietypowy. Przynajmniej tak mi się zdaję.
Przed wami do przeczytania wiersz, napisany jakieś dwa tygodnie temu podczas nostalgicznej przerwy w szkole. Tytuły wrzucanych wierszy zawsze będę podawał w tytule wpisu. W tym wypadku tytuł (jak i cały wiersz) są inspirowane do pewnego stopnia pogodą, która tego dnia dominowała. Oto i on:
_________________________________
Tego południa niebo zachmurzone
spoglądało na ziem
A o to i mój drugi wpis. Nie wierzę, że się udało.
Czytaliście tytuł? Wbrew pozorom nie chodzi mi tutaj o jakąś brawurową "zrywkę" z Alcatraz (lub z Azkabanu... ), lecz o coś innego. Zupełnie innego. Ma to bezpośredni związek z pewnym... projektem, nad którym pracuję już czas jakiś. W pierwszym wpisie obiecałem zresztą, że wyjaśnię, skąd nazwa bloga i kim jest Sandrivogius. Jak obiecałem, tak właśnie czynię. Miłego czytania.
_________________________________
Wszystko spowijał
Veldrash mam na imię, mili waszmościowie
i waszmość panny, co was widzę tutaj mrowie.
Otóż właśnie na mym blogu się znaleźliście,
a skoro już akurat tutaj, ludziska wleźliście
i swą obecnością niezmierny zamęt zasieliście,
takoż pozwólcie powiedzieć sobie radę nielichą ?
będąc tutaj starajcie się pielęgnować powagę cichą?
A o czym to mowa na tym nowym blogu będzie?
O wszystkim i o niczym, o nigdzie i o wszędzie.
Jednym słowem: tematy będą różnorakie:
poważne, wesołe, smutne i? wiecie j
