Szumi płyta z Wosq

Ładny obrazek

Świat jest zły, bo moja szklanka jest do połowy pusta.

Czyli narzekanie nie ma sensu, tak?

To teraz, prosiłbym odpowiedź na następujące pytanie:

Co Ci dał ten wpis?

Zauważ, że właściwie narzekasz na narzekanie, jednocześnie twierdząc, że nie powinno się narzekać, bo nic to nie daje. Chyba coś tu nie gra?

I żeby nie było, że wyssałem to z palca, to podaję dwa Twoje cytaty:

"Tak jest najłatwiej. Narzekać na wszystko wokół a samemu nie zrobić nic, by polepszyć swoją sytuację."

"Wystarczy spojrzeć na forum. Więcej niż połowa wpisów to marudzenie wszelkiego rodzaju. Aż ręce opadają i czytać się tego nie chce."

Spodziewałem się takiej odpowiedzi, bo już ktoś inny zwrócił mi na to uwagę. Różnica jest subtelna i dla wielu niedostrzegalna. Ja to zwę refleksją a kto inny narzekaniem na narzekanie. Kółko się zamyka. Po prostu zastanawiałem się skąd bierze się chęć do narzekania. Niestety zakodowana w mentalności cecha sprawiła, że sam poniekąd zacząłem narzekać na opisywanie zjawisko.

Ja tam narzekam bo mi się to podoba i nie chciałbym żeby zabrakło rzeczy, na które mogę sobie ponarzekać od czasu do czasu (znając naszą wspaniałą ojczyznę prędko tak się nie stanie). Nie wziąłeś pod uwagę jednej rzeczy - ludzie narzekając, mogą robić to bez intencji, tzn bez przekonania, odruchowo. Taki odruch niektórzy mają już zaprogramowany w umysłach. Kolejna sprawa - narzekanie dla satysfakcji i poprawienia sobie humoru - lubimy, kiedy coś jest gorsze niż powinno, bo zawsze możemy manifestować swoją wyższość (przynajmniej słownie).

Dla mnie narzekanie jest indywidualną sprawą każdej osoby i odnosi różne rezultaty - jednych motywuje, innych denerwuje, jeszcze innych nic nie obchodzi albo nawet śmieszy.

Brawo. Wreszcie ktoś o tym napisał...

Podpisuję się pod tym co napisałeś obiema rękoma (rękami?). To jest sama prawda, ja też już wcześniej wspominałem na moim blogu o narzekaniu. Ale ty to po prostu świetnie ująłeś, i bardzo się cieszę, że nie jestem jedyną osobą uczuloną na narzekanie.

POZDRAWIAM!!!

Wszystko zależy od tego jak kto narzeka... Można narzekać dla sportu i zabawy - dlatego, że się lubi - na przedmioty, na telewizje, na sprawy od nas niezależne. Gorzej, gdy ktoś narzeka na swoją sytuację, a nic z nią nie robi, mimo tego, że może. Taką osobę mam ochotę kopnąć w cztery litery.

A co jeśli narzekam na narzekających na narzekanie? To już refleksja, czy powrót do marudzenia?

Moze narzekamy by wydobyc z siebie ta gorycz ktora nosimy w sercu. Ja niewyobrazam sobie Polski bez takiego naszego nazekania a to na wladze, na sport, na aktorow itd. Wlasnie takich programow jak Majewski mi brakuje w Norwegi, ale to tylko nic nieznaczaca opinia trzynastoletniego emigranta.