Skład Gier Sergiego

Myślę, że tekst bardziej odpowiada na pytanie co jest "dobrą grą" a co nie jest, niż definiuje grę jako taką.

Zresztą i tu ciężko powiedzieć coś więcej, bo dla każdego ten wyznacznik jest inny.

Odnośnie zakończenia - jeśli gra ma mieć jakiś określony koniec (jak chyba w przypadku każdej produkcji stawiającej na opowiadanie jakiejś konkretnej historii) to jak najbardziej niebieska część tego akapitu jest w pełni prawdziwa - końcówka musi być wyraźna i zamknięta, otwartość (czy inne cliffhangery i różne dziwadła) w mojej opinii jest wybaczalna tylko wtedy kiedy dobrze wiadomo, że dana część nie jest ostatnim epizodem danej opowieści i mamy świadomość tego, że za jakiś czas otrzymamy kontynuację tejże historii. Za to w takim przypadku kiedy wiadomo, że dana gra ma kończyć opowieść rozpoczętą wcześniej w danej serii to takie zagrywki są absolutnie niewybaczalne (ostatni Mass Effect i Assassins Creed doskonałymi przykładami...).

No, to tyle z mojej strony - chyba nie do końca w stu procentach na temat

@JCraft

Jak dla mnie oba przytoczone przez Ciebie przykłady miały naprawdę fajne zakończenia

@mrfe - Dla mnie nawet tytuły ze słabymi/nietypowymi tymi elementami są wciąż grami, ale dla niektórych odstępstwa od tych zasad całkiem skreślają daną pozycję.

@JCraft - Bardziej chodziło mi o zagrania, jakie można zobaczyć np. w Limbo - dochodzimy do końca i przekonujemy się, że jesteśmy na początku historii. Natomiast sztuczne wydłużanie fabuły, jakieś bąbelki czy ręce wyłażące z ziemi w trzeciej części gry są dla mnie chwytem poniżej pasa, tu się zgadzam.

Jak dla mnie oba przytoczone przez Ciebie przykłady miały naprawdę fajne zakończenia

No w przypadku ME3 to przy zainstalowanym EC to końcówka jest całkiem przyjemna w odbiorze (głównie z racji tego, że pozbyto się tej jakże koszmarnej otwartości pierwotnego zakończenia), ale bez tego DLC... uhu, nie - gorszego zakończenia serii w życiu nie widziałem

A w przypadku AC3 - tu co prawda końcówka w mojej opinii nie była tak fatalna jak ta ME3 (zwykłego, bez EC), ale jednak sprawiała wrażenie zrobionej szybko i na odwal się, do tego zamiast zafundować nam porządny zamknięty koniec to na dokładkę otworzono kompletnie nowy wątek wyraźnie mający za zadanie pozostawić furtkę fabularną dla sequela (acz w tym wypadku to raczej nie furtka, a otwarte na oścież zamkowe wrota )... a to niezbyt przyjemna zagrywka ze strony autorów.

Bardziej chodziło mi o zagrania, jakie można zobaczyć np. w Limbo - dochodzimy do końca i przekonujemy się, że jesteśmy na początku historii.

Cóż, nie dane mi było zagrać w Limbo (i raczej nie będzie mi dane bo takie... hmm, powiedzmy artystyczne indyki to coś co zupełnie nie wiem od której strony ugryźć - zupełnie to w moje gusta growe nie trafia ), także nie jestem w stanie się wypowiedzieć.

Pomysł ciekawy, ale argumenty są z przysłowiowej "d**y" wyjęte, czytając każdy punkt od razu w głowie miałem kontrargument:

1."Wolę żeby tytuł trwał 30 minut i dawał bardzo intensywne doznania niż gdyby rozcieńczyć je w dwustu godzinach nudnych zadań pobocznych i przerywników." - Call of Duty Black Ops Declassified, rozumiem, że z chęcią kupiłeś ten tytuł

2."Co z Minecraftem, w którym zrobić można wszystko i nic?" - Minecrafta wygrywasz zabijając Ender Dragona

3."Bardzo sobie cenię iluzje, że wszystko może się w grze zdarzyć." - niestety inni gracze nie, patrz The Walking Dead...

Ad 1. Bieganie korytarzem i oglądanie skryptów nie podpada pod moją definicję intensywnego doznania

Ad 2. Przez dobre dwa lata Ender Dragona w ogóle nie było, jaki wtedy był cel?

Ad 3. The Walking Dead to doskonały przykład, jak należy odcinać kupony - serial jeszcze coś wnosi, natomiast gra jedzie tylko na marce i klimacie z komiksu.