Grywalizacja - początek rewolucji?
Wpis opublikowany przez jot23
1129 wyświetleń
Wszyscy jesteśmy graczami. Dla naszego forumowego grona jest to oczywiste: wszak to gry przyciągnęły nas do pisma, które to dzięki nim powstało. Jednak chciałbym zaproponować Wam szersze spojrzenie na ten temat. Oderwijmy się na chwilę od ?graczy komputerowych? i zostawmy zwykłe słówko ?gracz?. Daje to szeroki wachlarz możliwości. Właśnie z tego pomysłu zrodziła się grywalizacja.
Kim jest gracz? To (odkrywcze!) uczestnik gry. Każdy z nas doskonale wie, czym taki człowiek się zajmuje. Siedzimy przed komputerami tudzież konsolami i walczymy czy to bronią palną, czy też białą, budujemy wirtualne fabryki, koszary i tym podobne, rzucamy czary i wydajemy rozkazy. Wszystko to prowadzi do zwycięstwa. Bardzo często dostajemy różnego rodzaju punkty i inne nagrody za nasze osiągnięcia. Bulletstorm nagradza nas za każdego przeciwnika, doceniając wyrafinowane sposoby pozbywania się ich. Modern Warfare 2 zalewa nas różnego rodzaju emblematami i liczbami. Usługi typu XBOX Live, PSN lub Steam skrupulatnie zapisują na nasze konto różne ?acziki?. A gdyby wykorzystać ten system do czegoś innego? Wyrwać go z okowów komputerowych gier? Tym właśnie jest grywalizacja.
Ktoś mógłby pomyśleć, że to zjawisko jest stare jak szkolnictwo. Wszak gdzie jak nie w szkole dostajemy oceny za wszelkie formy aktywności? Nie o to jednak chodzi. Grywalizacja jest zjawiskiem, które przede wszystkim opiera się na bezpośredniej konfrontacji. Porównywaniu wyników różnych ludzi w samym systemie. To wykorzystanie mechaniki stworzonej na potrzeba gier w dziedzinach, które teoretycznie nie mają z nimi nic wspólnego. Trzeba przyznać, że marketingowcom i jajogłowym z całego świata udało się sprytnie wpleść pomysły rodem z gier do życia codziennego. Weźmy na przykład Hondę. Co powiecie na samochód, który przyznaje oceny za ekologiczne prowadzenie czterech kółek? Przyjemne (jazda pod presją wyzwania, chęć bicia swoich rekordów) łączy się z pożytecznym (płacimy mniej za przejechane kilometry). Skoro jesteśmy już przy paliwie. Stacje takie jak Orlen, jak również sklepy i wiele innych firm, posiadają programy lojalnościowe. Przykładowo za zakup określonej ilości paliwa dostajemy punkty, za które możemy kupić hot doga, rakietę tenisową, a nawet lodówkę. Zbieramy też kapsle, pudełka i inne opakowania. Wszystko po to, zasilić swoje konto dodatkowymi punktami lub po prostu wziąć udział w konkursie.
Wracając do edukacji. Firmy prowadzące kursy szybkiego czytania wykorzystują programy komputerowe do nauki. Dlaczego więc nie zastosować grywalizacji, by zapewnić uczestnikom dodatkową motywację? Kursant rozwiązuje jakiś test, a czas w tle tyka, punktowe trybiki pracują, porównując wyniki do innych uczestników. Zdecydowanie poprawia to zaangażowanie w kurs. Są też firmy, które stosują system punktowy do nagradzania i karania swoich pracowników. Ci, którzy w ciągu miesiąca zgromadzili odpowiednią ilość punktów, dostają premie, a nawet szanse awansu. Ci, którzy zostali z tyłu, mogą liczyć tylko na reprymendę. Przypomina Wam to coś? Jak dla mnie to dobre zastosowanie wskaźnika EXPERIENCE w korporacyjnym życiu. Firma staje się grą RPG. Same questy, nagrody i NPC. Grywalizacja pozwala zamienić w grę niemal wszystko. Czy na pewno?
Bez problemu wymienimy jednym tchem nawet kilkadziesiąt gier, które TO posiadają. Co konkretnie? Tryb multiplayer. To dzięki dostępowi do sieci lub systemowi co-op gry stają się doświadczeniem nie tylko jednego człowieka, lecz pozwalają dzielić się nimi z innymi. Podstawa multi, a więc aspekt społecznościowy, pozwolił na powstanie grywalizacji. Jest to zjawisko, które pojawiło się w naszej świadomości dopiero niedawno, bo to teraz mamy okres wzmożonego rozkwitu wirtualnych społeczności. Facebook, Twitter czy inne formy dzielenia się wszystkim ze znajomymi zmieniły nas na zawsze. Pozwoliły zaistnieć grywalizacji. System Nike+ nie tylko monitoruje nasze wyniki w bieganiu, ale też umożliwia konfrontację ich z rekordami znajomych, a nawet wyzwania ich na pojedynek, nawet jeśli dzieli ich kilkaset kilometrów. Dwaj kierowcy mogą poprzez GPS rywalizować między sobą, jadąc innymi trasami do wspólnego celu. Jeśli skutecznie zachęcimy znajomych do zakupów w niektórych sklepach, uzyskamy w nich zniżki. Łatwo zauważyć, że grywalizacja nie istnieje bez społeczności. Oznacza to, że dotyczy tylko mechanizmów znanych z gier online. Nieprzypadkowo niektórzy pracodawcy cenią bardziej kandydatów, którzy mają za sobą długie godziny raidów w grach MMO. Tacy ludzie nie tylko mają doświadczenie w obcowaniu ze zróżnicowanymi współpracownikami, ale też dobrze czują się w grywalizacji.
Gry wkraczają do rzeczywistości szybciej niż się spodziewamy. Kto wie, co czeka nas w dobie Augmented Reality. Czy zawsze będziemy już rywalizować? Czy każdy producent będzie chciał nas uszczęśliwić punktami? Zostaniemy zredukowani do avatarów, prześcigających się w punktowym dorobku? Czy życie stanie się wyścigiem po achievementy? Mnie osobiście taka wizja przeraża. Niestety, wszechobecny rozwój portali społecznościowych zapowiada coś zgoła odwrotnego. Grywalizacja, w teorii dobra i w niektórych dziedzinach naprawdę skuteczna, może przekształcić się w coś znacznie, znacznie groźniejszego. A wtedy palmę pierwszeństwa przejmiemy my, prawdziwi gracze, dla których te punkciki nie są niczym obcym. Witajcie w przyszłości!
4 komentarze
Rekomendowane komentarze