HMS Ulisses, Allistair MacLean

[Turambar]

HMS Ulisses, Allistair MacLean

Powieść opowiada nam historię brytyjskiego okrętu, krążownika HMS Ulisses, który przewodzi eskorcie morskich konwojów z USA do Murmańska. Zmęczenie wieloletnią służbą doprowadza do buntu w porcie w Scapa Flow, który pochłania kilka ofiar. Mimo sprzeciwu dowódcy okręt zostaje "za karę" wysłany na kolejną wyprawę do Murmańska. Jedynie autorytet kapitana Richarda Vallery'ego utrzymuje załogę w ryzach mimo buntowniczego nastroju niektórych marynarzy, bowiem pozostali są niemal bałwochwalczo zapatrzeni w swojego dowódcę, który zaskarbił sobie ich sympatię rzadkimi przymiotami charakteru i specyficznym sposobem bycia.

Jestem pod wrażeniem tej powieści. Cudowna opowieść o ludziach stojących na skraju przepaści daleko od domów i rodziny. Każdy dzień na morzu przynosi im strach, obawy, zmęczenie, poczucie niepewności. U-Booty krążą i tylko czekają na sygnał do ataku, a Ulisses i płynące wraz z nim okręty nie mogą pochwalić się nadmiarem szczęścia. Jest jeszcze Nemezis brytyjskiej floty na północy, straszny i legendarny Tirpitz, który może w każdej chwili wypłynąć na łowy. Przez całą książkę dryfujemy po statku poznając coraz to nowych cłonków załogi, ich charaktery, słabości, zalety i wady. Powoli stajemy się jednym z nich, autor świetnie buduje więź pomiędzy czytelnikiem, a załogą.

A potem następuje seria katastrof, beznadziei, masakr oraz bohaterski koniec.

Nie wiem, co jeszcze napisać, bo powieść jest naprawdę wyśmienita i wielu rzeczy po prostu nie da się opisać. Czytać!

[niko22]

Cóż tu dodać, Turambar ładnie już wszystko opisał Od siebie dodam, że mało która powieść wywarła na mnie taki wpływ, współczułem z całego serca brytyjskim marynarzom, którzy tragiczne warunki na morzu wytrzymywali. Niekiedy z wielkimi problemami(zalążki buntu), acz jak to pisał Tur - wielki autorytet kapitana ratuje po części sytuację.

Pamiętam fragment w którym opisywana jest radość marynarzy, jak się dowiedzieli o

zbombardowaniu Tirpitz przez Lancastery. Pamiętne.

Niestety, na końcu

różowo i tak nie będzie...

Naprawdę świetna książka MacLeana, choć pozbawiona charakterystycznych dla niego wątków intryg, morderstw, godna polecenia!

[brylant]

Piękna książka. Najbardziej zapadł mi w pamięć moment

zatopienia pewnego tankowca przez syna jego kapitana.

Ale z rok temu to czytałem i mało już pamiętam. Cóż, trza odświeżyć.

[iuri1943]

Wspaniała książka, a niektóre moment zapierają dech w piersiach, chciałbym zobaczyć film na podstawie tej książki, ponieważ aby ujrzeć takie sceny jak atak niemieckich łodzi podwodnych na konwój, albo jak statek w czasie sztormu unosi się pod kontem 90 stopni na fali... itp. Tylko niech taki reżyser nie zapomni o klimacie książki.

[Turambar]

Zastanawiam się nad tym, co Nicholls czuł przez te wszystkie lata po wojnie. Statek był jego domem, był przywiązany do tych wszystkich ludzi. A tu teraz żyj ze świadomością, że jako jedyny przeżyłeś to piekło, widziałeś jak twoi niemal krewni giną na beznadziejnej wojnie. Cruscial.