?Otton jest dobrym pasterzem, niczego nam nie braknie? ? zdawały się podśpiewywać bezustannie flockersowe owieczki. Wszystkie ślepo szły za swoim panem, wykonując posłusznie każdy rozkaz. Czasami tylko którąś zmiażdżyło zębate ostrze piły. Nie moja, lecz twoja wola niech się dzieje panie.

Można by zażartować, że Flockers to tak naprawdę krypto symulator Jezusa, polega bowiem na pielęgnowaniu swego owczego stada i dbaniu, by dotarły do zasłużonego raju ? to jest zamykającego serię niebezpiecznych łamigłówek wyciągnika, prowadzącego je? ale dokąd? Powiedzmy, że do lepszego świata. Przy tym naturalnie to w naszych rękach, jako niepodzielnie panującego pana swego stada, jest również decyzja, które owieczki były zbyt niegrzeczne, by ujrzeć Ziemię Obiecaną i odesłać je na oczyszczenie z uczynionego zła, najlepiej w prost pod pędzący w stronę ziemi z przyspieszeniem 9,81m/s^2, gigantyczny blok jakiejś substancji o sporej gęstości. Jasne, Lemmingi były pierwsze, panowie z Team 17 powinni się z ?lekkiego? zgapienia pomysłu wyspowiadać, z drugiej strony Flockers okazuje się bardzo dobrą okazją, by klasykę gier zobaczyć raz jeszcze.

Wormsów już nie będzie, owce zwiały

Fabuła jest we Flockers raczej pretekstem, jak na tego typu dodatek jednak udało się wymyślić dość sympatyczny motyw. Pamiętacie wybuchające owieczki z Wormsów? Te produkowane w fabrykach ?gadżety? przez lata zmuszane były do wybuchania na rozkaz gracza, teraz jednak postanowiły się zbuntować i uciec z taśmy produkcyjnej, gracz będzie natomiast owym zbiorowym drapakiem zarządzać. Każda plansza ma podobny schemat: w określonym z góry punkcie (punktach) na mapie pojawia się stado owiec. Zwierzaczki nie posiadają zbyt skomplikowanego AI, toteż po prostu zaczynają przeć przed siebie, ładując się na każdą możliwą przeszkodę. Rola gracza polega przy tym na takim wpłynięciu na stado, by w jak najliczniejszym składzie dotarło do wyznaczonego celu.

Ojciec (nie)wszechmogący

Z tym symulowaniem Jezusa oczywiście żartowałem, nasza wszechmoc ogranicza się do kilku wyznaczonych umiejętności oraz spostrzegawczości. Wspomniane już talenty możemy nadać zarówno pojedynczym owcom, jak i wszystkim mieszczącym się w oznaczonym obszarze stworzonkom. Talenty ? nie zakopujcie ich ? nadajemy lewym przyciskiem myszki, zaznaczanie grupowe aktywujemy natomiast prawym? i to cała klawiszologia. Obsługa tytułu jest więc bardzo intuicyjna, nie znaczy jednak, że etapy są prościutkie, niczym przykłady z matematyki dla podstawówki. Parę razy da się nawet zaciąć na dłużej.

Każda boża owieczka, wyposażona w umiejętność skakania, przy każdym zbliżeniu się do rozpadliny poskoczy, jeszcze inny talent ujawni się dopiero przy spotkaniu z barierą ? po nadaniu zdolności super owca, nasze zwierzątko ochoczo wykona w górę lot godny człowieka ze stali. Można też zbudować schody z mięciutkimi chodniczkami czy postawić dwa barany jeden na drugim: spotkanie z taką zaporą każdego skłoni, by poczłapać w przeciwną stronę. Nie mogło też zabraknąć znanego z Wormsów radosnego wybuchania, które pozwoli skruszyć część konstrukcji.

Zdolności jest więc teoretycznie dość niewiele, w praktyce jednak aż nadto wystarczają, by chciało się przechodzić wszystkie 60 poziomów (na każdy mamy maksymalnie 10 minut czasu), jakie oferuje Flockers. Sama kampania jest przy tym jak na grę Indie dość długa, zajmie nam bowiem około 6-7 godzin. Oczywiście wprawny użytkownik myszki będzie w stanie ? dzięki opcji przyspieszania czasu ? ukończyć ją nawet w ciągu 60 minut, jest to jednak możliwe dopiero, gdy poznamy już dokładnie układ plansz (czytaj: zaliczymy tytuł parę razy). Dodatkowo po przebyciu wszystkich etapów możemy jeszcze spróbować poprawić na każdym wyrażoną w gwiazdkach ocenę czy zmierzyć się z zadaniami dodatkowymi. Te wymagają obudzenia w wyznaczonym czasie wszystkich odpoczywających na mapie owiec, by ruszyły razem z resztą za czcigodnym graczem. Do tego pojawiły się także narzędzia dla moderatorów. Jeżeli steamowy warsztat zaleje masa ciekawych etapów, tworzonych przez zdolnych fanów, potencjał tytułu będzie teoretycznie nieograniczony.

Cięła piła tętnicę

Flockers jest bardzo ładne, przy tym zaś ruszy nawet na leciwym sprzęcie. Jeżeli ktoś pamięta jeszcze wygląd poprzednich Wormsów od Team 17, już wie jak wygląda i omawiana gra ? styl graficzny jest identyczny. Nie jest to z pewnością najwspanialsza oprawa świata, ale w zestawieniu z niepoważną konwencją tytułu, dołącza na listę kompetentnie zrealizowanych elementów. Troszkę brakuje mi natomiast muzyki, w ostatecznym rozrachunku jednak nie poznajemy tu mega skomplikowanych fabuł, toteż wrzucenie jakiejś płytki do wieży na własną rękę, wiele grze nie ujmuje.

Prawie jak Angry Birds

Jak na razie tekst to głównie pochwały, a jednak zakończony jest nie tak wcale wysoką oceną, wypadałoby więc tę sprawę wyjaśnić. Flockers to tytuł bardzo kompetentny i przyjemny, trudno jednak nie zauważyć, że jego prosta formuła przypomina raczej Angry Birds. Innymi słowy nie jestem przekonany, czy faktycznie warto zapłacić za niego 18 euro. Zabawy jest, owszem, dość sporo, ale w ostatecznym rozrachunku to produkcja, która bardziej pasuje do smartphona ? i na tej platformie będzie świetna. Można ją włączyć dla zażycia odrobiny relaksu, można się przy niej pośmiać, ale ostatecznie od pecetowych gier ukazujących się po wakacjach oczekujemy więcej, prawda? Można też ją olać, do kanonu niezapomnianych doświadczeń się bowiem nie zalicza?