Wilczy Szaniec - recenzja
Wpis opublikowany przez mTz
2258 wyświetleń
Jak wszyscy dobrze wiemy, na Bożym świecie istnieje wiele gatunków gier wideo. Wyróżniamy shootery, wyścigi, symulatory i tak dalej .... aczkolwiek na naszej zacnej planecie istnieją też gry, które ciężko zaliczyć do jakiejkolwiek kategorii. Na prędko, można by je zaliczyć do grupy prima aprilisowych żarcików, jednak po dłuższym zastanowieniu wsadzić do grupy absolutnych pomyłek.
W dzisiejszej odsłonie forumowych recenzji pragniemy Państwu przedstawić autorską grę polskiego studia Calaris. Zapnijcie pasy i przygotujcie się na wielką pożogę. ~Johnak
HISTORIA KOŁEM SIĘ TOCZY
Głównym bohaterem jest Claus von Stauffenberg, który za zadanie ma dokonać zamachu na Hitlera. Plany trafił szlag i zmuszeni jesteśmy uciekać, nie rezygnując jednak z postawionego nam zadania zabijając przy tym identycznych wrogów.
~mTz.
CRYSIS ENGINE
Dostąpiwszy zaszczytu ujrzenia na własne oczy głównego menu, przy okazji możemy nacieszyć oczy autorskim silnikiem Calaris Engine , który woła o pomstę do niebios.
~Johnak
Podczas rozgrywki zauważalne są okropne tekstury i ataki klonów, które przyprawiają o mdłości. Etapów jest wiele, ale grając ma się wrażenie, że kilka poziomów rozgrywanych jest na identycznych sceneriach różniących się jedynie drogą, którą podążamy. Ciekawe w grze jest to, że tylko drzwi, które możemy otworzyć mają klamki.
Jedyne, co spodobało mi się w tej grze, to niebo - kolorowe i miłe dla oka, mogące rywalizować z Windowsową tapetą.
~mTz.
DAS IST ER!
Twórcom trzeba przyznać jedno: ścieżkę dźwiękową Wilczego Szańca olali jak tylko to było możliwe. Udźwiękowienie tej produkcji to złożone na wskroś 3 utwory muzyczne, które przez bycie irytującymi - szybko zapadają w pamięć.
W czasie jakichkolwiek przerywników filmowych możemy zauważyć beznadziejną mimikę postaci, które ustami poruszają z szybkością karabinu maszynowego.
Oczywiście nie należy zapominać o trafnych spostrzeżeniach żołnierzy, w których to wpakowaliśmy już nieco ołowiu. Jest to zbiór bystrych sentencji typu:
,,...Aaa! Ja krwawię!" ; ,,... Pozostań stojąc!" ; ,,...O boże!"
~Johnak
Stój, BO KOPIĘ!
Czas przejść do koronnego aspektu tej gry - samej rozgrywki.
Samej przyjemności obcowania z tym tytułem, jako tako nie ma, aczkolwiek masochiści będą w siódmym niebie. ~Johnak
mTz.: Grając w Wilczy Szaniec dostawałem niespodziewanych napadów śmiechu połączonych z ogromną frustracją. Nie wiedziałem, że w Niemczech już w 1939 do perfekcji opanowano sztukę teleportacji.
Johnak: Bez trudu można zauważyć nawiązania do Gwiezdnej Sagi. Wydawać by się mogło, że wrogowie strzelają do Klausa ze zwykłych maszynówek, a tu proszę ... wiązki promieni laserowych.
m: A ta celność! Chłopaki to zgorzali weterani i twardziele od stóp do głów. Potrafią ustrzelić w łebek z pół kilometra nie pocąc się przy tym ani trochę. Są też mistrzami zasadzek, bo potrafią się zmaterializować tuż za twoimi plecami, gdy ty idziesz do schowanej w kącie apteczki. Jest to próba nerwów i zręczności, bo po odwróceniu dostajesz natychmiast kulkę w łeb i musisz jakimś sposobem wydostać się z tej nieprzyjemnej sytuacji.
J: Odnosząc się do Twojej wypowiedzi, żołnierze wyżsi rangą wcale nie są lepsi. W sumie to ... ciekawe rozwiązanie, w końcu wszyscy ludzie są równi. Widać twórcy z góry założyli, że oficer latający z samym Mauserem wzbudzi w graczu taki strach, że aż padną z wrażenia ...
m: Przeciwnicy to twardziele, ale nawet oni będą zmuszeni ugiąć się pod ciężarem buciora Klausa. Jeden celny kopniak i nasi przeciwnicy lądują artystycznie na ziemi. Jeszcze większym twardzielem jest czołg, na którego już potrzeba około trzech solidnych kopów.
J: To, że Klaus głównie użytek robi ze swojego prawego odnóża, nie znaczy wcale, że w grze asortyment broni ogranicza się tylko do tego... O nie nie mili państwo ... Boty łażące po grze, mogą nawet oberwać pociskiem z Panzerfausta! Jakby tego było mało, Calaris wprowadziło innowacyjną broń miotaną: klękajcie na kolana przez pentami kiełbasy!
m: Pierwotnym przeznaczeniem tejże broni było odwrócenie uwagi wrogich psów poprzez rzucenie jej, ale przecież w ogniu walki każdy może zgłodnieć i coś jeść trzeba. Ciekawą postawę prezentują nasi przeciwnicy, ponieważ mogą strzelać w nas tylko na jednej wysokości. Gdy kucniemy, nie będą w stanie wycelować niżej przez co strzelają nad naszą głową. Tylko wyżsi rangą żołnierze z K43 są w stanie kucać i ta sztuczka ich nie zmyli.
J: Nie zapominajmy, że sterujemy Calusem von Stauffenberg'iem, zamachowcem Hitlera. Ten człowiek do zadań specjalnych przewagi liczebnej się nie boi! Wystarczy podnieść jakieś pudło, które to otoczy nas boską tarczą, przez co żaden pocisk nie będzie nam straszny.
m: Żebyśmy się nie nudzili, w jednej misji możemy prowadzić motor i czołg. Z towarzyszącym w tle odgłosem pracującej maszynki do golenia przemierzamy bliźniaczo podobne wioski, pagórki i tunele, uciekając przed ścigającymi nas pieszo przeciwnikami.
J: Opis mechaniki w grze zazwyczaj należy do jednych z dłuższych w recenzji. Jeśli jednak chodzi o Wilczy Szaniec, mechanikę tej wybitnej produkcji skomentuję trzema słowami: ... nie ma takowej.
m: Gra jest bardzo dobrą parodią drugiej wojny światowej, nie do końca świadomą, ale jeśli masz przyjaciela masochistę, który lubi od czasu do czasu się pośmiać, to śmiało kup mu Wilczy Szaniec, ponieważ nie zawiedzie się na nim.
Ten tytuł rodzimego studia możemy ocenić na solidne 1+. Nie warto się rozpisywać o wadach(bo zawarte są w tekście), ale o plusach można powiedzieć jedynie to, że grając było się z czego pośmiać i cieszyć oczy kolorowym niebem. ~mTz. i Johnak
Komentowali dla państwa: mTz. i Johnak.
1 komentarz
Rekomendowane komentarze