Przedjesień
Wpis opublikowany przez Knockers
408 wyświetleń
Psy nisko latają unosząc się na smyczach, niby włochate, zapchlone latawce unoszone silnym, okraszonym deszczem wiatrem a zziębnięci nieszczęśnicy, którzy muszą je prowadzić łażą za nimi co jakiś czas potykając się o ukrytych w stertach złocistych liści żuli w czasie, gdy ci relaksują się i koegzystują z naturą po całodobowej libacji. Knockers zaś pisze długaśne, rozbudowane zdania, których sens odkrywa się dopiero po wynajęciu powołanej do tego celu komisji. Oznaczać to może tylko jedno- jesień
Zbliżająca się jesień skłania do rozważań na tematy stricte egzystencjalne. Kim jestem? Dokąd właściwie podążam? Na gorzką, jesienną autocharakterystykę przyjdzie jeszcze pora, teraz jest za wcześnie, bo na papieże mamy jeszcze lato, co z tego, że bardziej jesienne od jesieni? Na ten moment mam w miarę dobry humor, to pewnie dzięki wtopieniu się w zupełnie nowe towarzystwo i odcięcie się od przeszłości. Nowy etap. Wietrzenie magazynów.
O dziwo nostalgiczny, jesienny nastrój wzmaga we mnie tylko te dobre wspomnienia. Widzę je przez grubą, przywodzącą na myśl rozlane mleko mgłę. Taką, jakie często bywają w jesieni. Trudno ogarnąć tyle nowych twarzy, nowych miejsc i historii. To trudne i fascynujące.
Jasne, kiedy jedno jest dobre, drugie musi być do niczego. Nie byłoby róży bez kolców. Miewam napady złego humoru i niechęci do całego mojego świata, ale to tylko takie czasowe, mało istotne odpały. Poza tym wszystko przebiega nad wyraz dobrze.
Gdy to piszę trwają ostatnie minuty rocznicy zamachu z 11 września. Cóż, na wszystkich innych wieść o tragedii spadła jak grom z jasnego nieba. Ja tamten dzień wspominam bardzo miło. Pamiętam byłem w McDonaldzie (chyba w Dominikańskiej), dostałem nowy model Burago i zdaje się byłem w kinie. Potem się dowiedziałem i poszedłem spać, bo była już ósma...
Nieuniknionym jest nawiązać do innej, naszej lokalnej tragedii i głupoty, jaka z tego wyszła. Politycy jakby zapomnieli o całym fakcie i z bananami na twarzach wrócili do nienormalności. Rycerki w mohery odziane zostawiły zaś balkoniki w domach i zamieszkałych przez nie tramwajach i ruszyły na swą samego Donkiszota godną krucjatę. O nich już sporo na łamach bloga powiedziałem, to nie ma co się roztrwaniać. Zwróciłbym natomiast uwagę na skandaliczne słowa Jarka, jakoby jego brat miałby stać się symbolem Solidarności. To już podchodzi pod hipokryzję. Rozumiem, plus dziesięć do lansu, bo zginął w tragedii i spoczął na Wawelu obok Piłsudskiego ale żeby od razu robić z niego chlubnej niegdyś Solidarności? Mamy jako takiego już innego Lecha. I to Noblistę. Jak Obama. Lech Kaczyński nie mógłby nawet podsadzić Wałęsy pod płot, bo i za mały.
O jesieni przypomina nam także jesienna ramówka w telewizji. O TVP nie mówię, bo nie wiem, co tam teraz PiS puszcza. W TVN ciekawi mnie sporo pozycji. Nie, nie czterdzieste tańce z "gwiazdami", bo jeszcze na emeryturze nie jestem. Zwróciłbym uwagę na propozycję na wtorkowy wieczór i sobotni. Mam Talent. Program ten śledzę od początku i odcinki z eliminacji ciekawią mnie przede wszystkim. Fajnie jest pooglądać w akcji ludzi robiących coś fajnego i oderwanego od sztampy. Szkoda, że oni są jedynie ułamkiem tego, co w Mam Talent oglądamy. Zwykle toną w morzu formacji tanecznych nudnych jak flaki z olejem i małych, słodkich dziewczynek śpiewających jak stare prostytutki, bo to się podoba. Nie znoszę ich. Wywołują we mnie odczucia sprzeczne z moją łagodną naturą i mam ochotę rozstrzelać je serią AK-47.
Przedjesienne o wszystkim i o niczym pora zakończyć. Bo ileż można lać wodę, w końcu zaleje nas szesnasta w tym roku fala powodziowa, zniszczy moją szkołę i będę musiał odrabiać zaległe zajęcia w lato. A tego bym nie chciał.
6 komentarzy
Rekomendowane komentarze