Dooosu'ownie i w przenośni...

Piękne, po prostu piękne. Nie wiem co powiedzieć więcej ?

Wzruszyłem się. Piękne.

Bardzo dziękuję. Chciałabym by i ona mogła to przeczytać.

Bardzo dziękuję. Chciałabym by i ona mogła to przeczytać.

Muszę ci to powiedzieć szczerze.

Współczuje ci straty tak bliskiej przyjaciółki, wiem bo sam kiedyś byłem bliski stracenia przyjaciółki, ale dziś świetnie się z nią dogaduje, mimo iż trochę czasu minęło od naszych wspólnych numerów w szkole, nadal się z nią rozumiem.

Po prostu, żyj dalej tego by chciała Marika, na pewno znajdziesz ci bliską osobę, jestem tego pewny.

Pewnie i tak, ale tak często mi się wspólne wspomnienia z nią pojawiają.. to mnie tak przygnębia.

Staraj się traktować te wspomnienia tylko jako coś dobrego a nie przygnębiającego. Sprobuj w ten sposob na to popatrzeć...

A co jest dobrego w śmierci? No właśnie. Ale nie traktuję tego nie wiadomo jak. Jest mi przykro, źle i.. wylewam to na papier, lub w tańcu staram się przekazać.

Ale nie masz szukać czegoś dobrego w śmierci tylko we wspomnieniach jakie masz...

We wspomnieniach z nią, jasne, ale z tego, że nie pojawią się nowe... już nie. Jestem zbyt dużym pesymistą, by widzieć w czymkolwiek jasne barwy. Ale to siedzi w człowieku jedna rada typu 'uśmiechnij się, jest ok!' nigdy mi nie pomoże.

Rozumiem. Sam też nie jestem zbyt dużym optymistą wiec nie bede Ci mówił ze będzie dobrze,co to zależy tylko od Ciebie. Ja Ci tylko życzę żebyś w końcu zmieniła swoje podejście do życia i byla po prostu szczęśliwa.

Dziękuję.

Nie ma za co

Mówię ta, bo wypada po miłych słowach, wiem, że w sumie nie ma ;-p

Heh, racja To już dość tej kurtuazji.

Jak zacząłem czytać, to miałem nadzieję (byłem przekonany?), że to "tylko smutna" twórczość. W trakcie czytania łzy spłynęły mi po policzkach. Czy naprawdę da się napisać takie dzieło "ot tak"? Oczywiście zajrzałem później do komentarzy, by pozostawić także coś od siebie. Niemiłe rozczarowanie wywołało u mnie kolejną falę smutku. I co ja mam teraz napisać? Że wiersz jest świetny? Nie wiem, czy byłby to rzeczywiście taki komplement, bo [wiersz] pisany jest łzami, wspomnieniami i emocjami prawdziwszymi, niż wielu z nas potrafi sobie wyobrazić. Napisać jakże proste "współczuję", bądź "będzie lepiej"? Nie wiem, czy byłoby to jakąkolwiek pociechą. Co ci po współczuciach, często pustych słowach, skoro i tak większość z nas nie czuje tego co ty? Nie wiem, co napisać, a jednak litery układają się w zdania. Nie wiem...

Coś doradzić? Co? Jednym pomaga muzyka wesoła, która ich na chwilę oderwie, innych zdenerwuje. Jednym pomaga muzyka smutna, która pomaga im jakoś się pogodzić z tym co się stało, innych zdołuje jeszcze bardziej. Jakoś pomóc? Podać pomocną dłoń? Dać do wypłakania ramię? Trochę ciężko przy takiej odległości. Nie wiem...

Swirex, dziekuję po prostu, że tak.. dojrzale do tego podchodzisz i.. po prostu. Ze jesteś.