Limbo

[Black Shadow]

Ta mała produkcja jest kolejnym przykładem na to, że jednak branża indie (pardon jeżeli w ogóle o czymś takim można mówić/pisać i coś takiego istnieje) potrafi zrobić niewielkie acz cholernie wyróżniające się i imo fascynujące dziełko Przede wszystkim przyciąga specyficzną grafiką utrzymaną w biało-czarnej tonacji oraz tym dziwnym klimatem. Nie wiemy w sumie co się dzieje, dlaczego jesteśmy w środku jakiegoś lasu, czemu otoczenie chce nas zabić, skąd tu się wziął taki wielki pająk... Generalnie z Limbo polecam się zapoznać.

[Quetz]

Zapoznać się warto, ale trzeba się upewnić, że jest się w dobrym nastroju - deprecha i beznadzieja wręcz wylewają się z ekranu. Stwarza to naprawdę fantastyczną mieszankę fascynacji i przygnębienia, co nieco dziwne w platformówce, ale działa bez zarzutu.

Choć do dziś nie wiem jak pokonać jedną zagadkę z magnesami ^^.

[EvilWarlord]

Indie mocno stoi. Niezależni twórcy od dłuższego czasu udawadniają nam, że ich produkcje nie potrzebują ani fajerwerków graficznych, ani skomplikowanej mechaniki, by wciągać w kreowaną przezeń historię jak w bagno. Ot, mamy prostę grę logiczną z zacięciem na platformówkę, poczucie totalnego wyalienowania, wizyty w obcym świecie, no i genialny, ale to po stokroć genialny klimat.

Pamiętam, jak męczyłem się setki razy z nieszczęsnym pająkiem, w momencie, gdy trzeba było wskoczyć pod jego odnóże i wykończyć gada. Coś w tym jest...

Polecam, oj, polecam, szczególnie fanom pokręconego nastroju i masochistycznej rozgrywki.

BTW, czy przejście sekretnego poziomu cokolwiek zmienia, albo odkrywa nowy fakt przed graczem? Sam już do Limbocha nie wracam, więc jeśli ktoś mógłby mi zaspoilerować, byłbym wdzięczny xE