WWWeekendowy Konkurs #39 ? Żołnierski los ? moim zdaniem
Wpis opublikowany przez theconverse
247 wyświetleń
Tylko prawdziwy żołnierz przeczołga się pod czołgiem bez kompasu i mapy, a przy tym ani razu nie chwyci się za hełm. Słowem twardziel!
Niewielka, lecz przy tak nikczemnej liczebności nader hałaśliwa gromadka przemieszczała się wraz z niezbyt już młodą wychowawczynią po muzealnym parku maszynowym. Ileż tam było fantastycznych pojazdów! Opancerzone transportery, śmigłowce wsparcia, obita blachą taczka szybkiego reagowania i wreszcie on ? starszy nawet od nauczycielki czołg.
- Proszę pani, a co tam robią te nogi? ? zapytał jak zwykle spostrzegawczy Mareczek.
- Wystają przecież, ty pokemonie! ? krzyknął niegrzecznie Piotruś.
- Proszę pani, a Pietrek przezywa Marka! ? prędko doniosła Mariolka.
Kobieta natychmiast weszła między dwóch chłopców by zakończyć ewentualny konflikt połączony z wojną na śnieżki, nim ten się na dobre rozpoczął. Z braku odpowiedniego kąta, woreczków z grochem do klęczenia lub solidnego liniału, nauczycielka zastosowała inną równie skuteczną metodę wychowawczą polegającą na dziesięciokrotnym zapisaniu przez nieuprzejmego chłopca, iż ten nie będzie już więcej przezywał kolegi. Jednak ostatnie cięcia budżetowe doprowadziły do braków w szkolnym zaopatrzeniu nikt z wycieczkowiczów nie posiadał ani karki papieru, ani nawet złamanego ołówka. A wszystko to w imię walki ze śniegowym potworem, którego trzeba było pokonać za pomocą pługów i soli. Na to też całe dofinansowanie pierwotnie przeznaczone na edukacje zostało przeznaczone. Zadumę połączoną z poszukiwaniem w myślach innego sposobu na ukaranie Piotrka przerwał głoś zza maszyny:
- Pani starsza! Melduję posłusznie, że psa tutaj nie ma ? niewyraźnie wymamrotał zdecydowanie nietrzeźwy żołnierz.
- Kim pan jest?! ? nie kryła swojego zaskoczenia kobieta.
- Szeregowiec Paskuda, Zenon Paskuda! ? zasalutował dość niezdarnie umundurowany jegomość.
Nauczyciela wiedząc już jaka cała sytuacja może się potoczyć i by nie narażać dzieci na poważne zaburzenia psychiczne postanowiła jak najszybciej opuścić z wychowankami to miejsce. Niestety było już za późno?
- Panie żołnierzu, a co to za pokemon, co mu tak śmiesznie nogi spod czołgu wystają? ? zagadnął niegrzeczny, ale przy tym rezolutny Mareczek.
- To jest? Znaczy to był? To był kapral Kapusta. A jak na załączonym obrazku widać, zżarły go to wielkie gąsienice? - podsumował pijany Paskuda.
- Dzieci, idziemy! ? rozkazała wychowawczyni.
- Ale to i tak nie, kochane dzieciaczki ? kontynuował szeregowiec. ? On już jest sztywny, a ta wasza nauczycielka to choć zębem czasu już mocno nadgryziona, a jeszcze chodzi.
- Idziemy, powiedziałam! ? krzyknęła wściekle urażona kobieta.
To był bardzo nieprzyjemny wtorek i całą gromadzoną od rana frustrację mam zamiar z całą premedytacją przelać na słowa, których za moment doświadczycie. Taka moja zemsta za nieodśnieżone chodniki, spóźnione autobusy, niekompetentną administrację uczelni oraz dziurawą skarpetkę, której ostatecznie nie miałem, ale w stopę było mi tak bardzo zimno, jakby ta wyrwa w materiale jednak tam była. Taki był plan. Ale i ten oczywiście nie zadziałał jak powinien, bo oto po powrocie do domu, ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu, na stoliku spoczywał charakterystyczny czarny woreczek. W środku nie było jak się domyślacie żadnych zwłok, a najświeższy numer
CD-Action
. Z tego też powodu nie mogę już się tak bardzo gniewać na cały świat, w tym i na Was. Podziękujcie zatem Redakcji, listonoszowi oraz mojemu psu, bo przecież mógł doręczyciela ?pogłaskać" zębami, a tego nie zrobił. Tymczasem przejdę do konstruktywnej krytyki prac przynajmniej kilku.
W pierwszej kolejności te, które moim zdaniem zasłużyły na oklaski, pochwały i wjazd kolejką linową na podium. Odkąd stałem się autorem najbardziej poczytnego i opiniotwórczego (podły nastrój można również przepędzić poprzez stymulacje własnego ego) bloga, mogę sobie pozwolić na tak ekstrawagancki środek transportu. Celowo pomijam fakt, że najwyższy schodek podium mierzy sobie niecałe pół metra.
Do rzeczy jednak, bo trzeba zwycięzców przedstawić.
Miejsce trzecie oraz osiem punktów i talon na balon otrzymuje?
Shodan
. Stworzył On pracę, która na początku wydawała mi się aż za dobra, by ostatecznie okazać się faktycznie bardzo dobrą, ale z kilkoma zastrzeżeniami zapisanymi na marginesie. Bo choć klimat, wojenny nastrój i poczucie straty widoczne na tej pracy są naprawdę wspaniale uchwycone, to już użyte filtry niestety ten dobry efekt delikatnie psują. Zdjęcie chce jakby na siłę być wybitne, ale ta niepotrzebna sztuczność zabiła gdzieś po drodze naturalny, bo surowy charakter ciekawej pracy. Nie zmienia to faktu, że to nadal jedno z lepszych zdjęć w tym konkursie.
Schodek wyżej i z dziewięcioma punktami wraz z instrukcją obsługi widelca odnalazł się dzięki swojej mapie
AsgarothDaFae
. Dlaczego tak wysoko? Ponieważ lubię akurat tego forumowicza i? To tak w ramach zarzutów, że wygrywają osoby posiadające sporą gromadkę znajomych.
Na tym blogu tak nigdy nie było i raczej nie zapowiada się jakaś większa zmiana. Chyba, że moi znajomi zaczną się zgłaszać z grubymi kopertami. Pracę natomiast oceniłem na tyle właśnie oczek, bo jej autor przede wszystkim w pięknym stylu uciekł od tak przeze mnie znienawidzonych schematów. Ukazał zupełnie inną stronę żołnierskiej służby. Bardzo często jest przecież tak, że sukces na polu walki jest efektem godzin spędzonych na starannym planowaniu, obmyślaniu i kreśleniu ołówkiem na mapie manewrów mających przynieść strategiczne zwycięstwo. Osobiście na tym zdjęciu to wszystko widzę i stąd taka wysoka lokata tej pracy.
W tym oto miejscu tego wpisu, chyba już czas ogłosić mojego faworyta. A zatem dziesięć punktów i bona na korniszona niech z moich rąk przyjmie
vv0!t3k
. Tak niewielu autorów potrafiło w odpowiedni sposób zażartować z tematu żołnierskiego losu, ale akurat Jemu to się udało. Autentycznie ?zarechotałem? ze śmiechu i to chyba wystarczający powód, by ta praca trafiła na najwyższy schodek czy też szczebelek. Poza tym nie męczy oczu wymyślną kompozycją lub tysiącem filtrów, które miały sprawić, że śnieg będzie jeszcze bielszy, a życie prosto z koszar przyjemniejsze w odbiorze. Ot prosta, ale treściwa i prawdziwie zabawna praca.
A teraz to, na co najpewniej wielu czekało, czyli zdjęcia moim zdaniem najsłabsze lub delikatnie mówiąc przeznaczone do przedwczesnego recyclingu. Być może po przetworzeniu będą czymś lepszym. Przecież gorzej już być? Wróć! Otóż niejaki
patrick49
dość dobitnie postanowił utwierdzić mnie w przekonaniu, że podczas głosowania braknie niekiedy oceny poniżej klasycznej już jedynki. Nie pomogło nawet to, że swoim strojem zdecydowanie odciął się od niebieskich bojowników walczących chyba o więcej farby, fistaszków i innych farmazonów. Brak jakiegokolwiek związku z tematem wystarczy, by ta praca trafiła na sam dół mojego zestawienia. Szybko zmieniamy barwy i wyposażenie, by napotkać trzech dzielnych? Właściwie to kogo? Nie mam pojęcia kim są bohaterowie zdjęcia zaprezentowanego przez forumowicza o pseudonimie
siedlack
, ale ja w nich nie dostrzegam ani żołnierzy, a tym bardziej deskorolkowców, od których chyba pożyczyli kaski i inne ochronne elementy wyposażenia. A może ja się zwyczajnie nie znam i tak sobie tylko marudzę? Natomiast moim bezkonkurencyjnym ?zwycięzcą? wśród tych, którzy wczoraj doprowadzili mnie do łez, jest
Cr4sH
. Wybacz, ale bywa i tak, że rozmiar ma znaczenie. Mam tu na myśli rozmiar strat moralnych do jakich może doprowadzić obcowanie z Twoim zdjęciem. Moje są naprawdę ogromne!
W ten oto sposób dobrnąłem do końca, a Wy razem ze mną. Życzę więc spokojnej, ciepłej i przespanej nocy. Odmaszerować!
3 komentarze
Rekomendowane komentarze