A idź pan w pyry

Lektury staram się czytać, niestety niektóre odrzucają mnie od siebie na kilometr i nie jestem w stanie ich przeczytać. Jednak przy odrobinie uporu zazwyczaj daje takiej lekturze drugą szansę i do niej wracam. Co do tego że ludzie nie czytają. Ostatnio wzbudziłem zdziwienie u znacznej części osób z mojej klasy gdy przyznałem się że czytam A jeszcze jedno Krzyżacy bardzo mi się podobali, za to nie mogłem za nic przetrawić Harego Pottera którego omawiałem w podstawówce.

Przy wiele razy wspominanych tutaj Krzyżakach przypomina mi się prawie cały październik bodajże pierwszej klasy gimnazjum, kiedy to czytałem zazwyczaj od około 21 do północy, czasem do pierwszej. Przy czym pobudka o godzinie szóstej rano. Trochę się męczyłem na początku i choć po tygodniu przystosowałem się do takiego trybu życia, to pod oczami widoczne były ślady nieodpowiednich proporcji snu do wieku. Na szczęście (przynajmniej dla mnie) lekturę omawialiśmy na lekcjach dość długo, więc miałem dużo czasu, by swoją znajomością lektury zabłysnąć na lekcjach (przynajmniej w oczach nauczycielki, gdyż jak można się domyślić, część klasy miała to gdzieś, bądź tylko cieszyła się, iż skutecznie przykuwam uwagę nauczycielki do siebie miast do nich). Przyznam szczerze, że wtedy jeszcze nie rozwinęło się u mnie zamiłowanie do czytania książek, więc postępy w czytaniu były powolne. Choć zostało pewne przyzwyczajenie. Czytam tylko wieczorami. Wtedy zazwyczaj jest cisza i spokój, mogę się oderwać od świata rzeczywistego na rzecz przedstawionego przez autora. Mam jeszcze taką uwagę, na temat pozytywnego wpływu audiobooków. Często jest to pewne ułatwienie w dotarciu do pewnego kawałka społeczeństwa. Podam przykład, który jest mi bliski. Kierowcy w firmach transportowych (sam takowym nie jestem). Tacy ludzie jeżdżą po świecie godzinami. Wielu z nich, podobnie jak dziś uczący się, unikało swego czasu szkolnych lektur, a teraz np. taki człowiek pracuje w ten sam sposób jak przez poprzednie kilka lat, ale za sprawą techniki słucha sobie tych samych książek, które dawniej były obowiązkiem i jest z tego rad. Potrafi się zdziwić: "Dlaczego dawniej tego nie przeczytałem?". Tak to niestety bywa, że z czasem na wszystko patrzymy inaczej, przez co rzeczy, które dawniej wydawały nam się nudne/trudne/nieciekawe itp., są dla nas całkiem innym przeżyciem. Mój tata często mi opowiadał, jak to w liceum dostawał dwójki i trójki (dla niewtajemniczonych - "dwója" była najniższą oceną) z pewnych działów matematyki natomiast w przyszłości dawna "zmora" wróciła w pracy. Wszystkiego się nauczył bez problemu, stwierdzając, że całość nie tyle nie jest trudna, co wręcz banalna. Wystarczyło w pół godziny nauczyć się przykładowych dwóch wzorów i cały mechanizm jest jasny...

Kłaść się przyszła pora, nastał czas na morał: "Bądźcie nieustraszeni i przynajmniej próbujcie czytać oraz uczcie się wzorów"!

Swirex - Czas skutecznie zmienia postrzeganie wielu spraw. Gimnazjum, liceum, a czasem i studia to jeszcze czas beztroski, najczęściej nieskażonej wieloma problemami, dylematami. Dla każdego w innym momencie, ale w końcu przychodzi czas, gdy trzeba wziąć na swoje barki nieco więcej odpowiedzialności - usamodzielnić się, może założyć rodzinę, zająć się dziećmi. Część osób czasem mądrzeje i nabywa innego spojrzenia na sprawy.

Zresztą starsze pokolenia to nieco inna glina. Też podam przykład mojego taty. Skończył technikum, matury nie zdał przez język polski - wypracowania pisał świetne treściowo, ale kompletnie kładł ortografię (dziś pewnie wyszłoby, że miał dysgrafię albo coś podobnego)... Mimo tego do dziś lubi czytać i, o zgrozo, podobają mu się Chłopi (tego z kolei nie pojmę)...