Koszęcin,7.10.2012r.

Mój Boże!

Stało się. Tydzień temu kolejny raz odpaliłem LoLa. Czyniłem swą powinność, siekając wrogów niczym ork wymachujący swym dwuręcznym toporem w stronę zdruzgotanych wrogów. Lecz oto mym oczom ukazał się nieprawdopodobny widok.

Przyznaję, mój gryzoń był już przeze mnie hodowany od pięciu lat, ale nic nie wskazywało na to, że zdecydujesz się go wezwać do Siebie w tak nagłej chwili. Nie żal mi było nawet przegranego meczu. Jednak śmierć mego przyjaciela wstrząsnęła mną tak poważnie, że dopiero dziś postanowiłem do Ciebie napisać. Tworzyliśmy niezwykle zgrany duet, nigdy się nie rozstawaliśmy i w jednym momencie straciłem to wszystko, co nadawało sens memu nikłemu niczym płomień świecy, życiu. Doskonale pamiętam naszą pierwszą Pentę. Ach, byłem wtedy niepokonany. Teraz nie ma to jednak znaczenia. Żal przepełnia me skołatane serce. Wierzę mimo wszystko, że Andreas (czyli myszka) jest teraz w lepszym miejscu.

Przejdę do sedna sprawy. Potrzebny mi nowy partner. Sezon drugi chyli się ku końcowi, a Gold Elo samo się nie wbije, prawda? Mam nadzieję, że poważnie przyjrzysz się mej krzywdzie (z tyłu koperty dokleiłem kilka papierków). Touchpad nie daje rady, a ja coraz częściej myślę o porzuceniu profesjonalnego gamingu. Błagam, nie gardź swym wiernym sługą.

P.S. Możesz też dorzucić podkładkę i jakąś grę, nie obrażę się.

Twój na wieki, Kamil