*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Ciszo, która dmiesz bezustannie w waltornię złocistego piasku,

który głuchy na Twe wołanie, spoczywa w promieniach zachodzącego Słońca

Rozdarta złowrogim świstem, znikniesz aż do końca

dnia, i bladoróżowego blasku...

Powrócisz gdy czas Twój przyjdzie,

za tysiąc, dwa lub nawet ich cztery

Zależy, jakie serwer nakłada bariery,

Na tych, którzy ciszę rozrywają...

Po pierwszej sekundzie głęboki dźwięk słychać,

warkot silników, woń spalin, szum śmigieł rozlanych

dla oka, i obraz ogni piekielnych parami zgranych

co swą siłą żelazne skrzydła potrafią w niebo wypychać...

Ciszo! Cierpliwie czekaj na chwilę dla siebie

Gdy strzały zanikną, ostatni wybuch z echem

odbije się po zoranej czołgami glebie,

przyjdziesz...

Na minutę wytchnienia od artylerii gromów,

furkotu quadów, jęku walących się domów

Okrzyków żołnierzy, świstu kul pędzących

Naciesz się, Ciszo, chwilą przerwy dla myszek w dłoniach gorejących...

Mysz ze spiżu nie jest i zepsuć się może,

to mi przydarzyło się w ciepłej tego roku porze - latem, grając w trzeciego Battlefielda,

przerywać Cię ja przestałem lecz nie z własnej woli

To myszka moja zaprzestała swej doli...

Tęsknię do tej minuty Ciszy i spokoju

pomiędzy rundami zaciętego boju

W którym chciałbym uczestniczyć, lecz tak bardzo nie mogę...

i dla nowej myszki padłbym na podłogę.