Alfred Hitchcock przedstawia...
Wpis opublikowany przez randallg
252 wyświetleń
Lubię sobie od czasu do czasu poczytać opowiadania. Oczywiście ogółem rozbudowane powieści są lepsze, ale fajnie jest poczytać sobie czasami 10 ciekawych i krótkich historyjek zamiast jednej dłuższej. Ma to wiele plusów jak np. to, że w tej samej cenie zamiast jednej historii mamy ich kilka, lub to, że autor nie ma za dużo miejsca, aby coś schrzanić (jeśli opowiadanie jest słabe to jest słabe od początku, a jeśli jest dobre w miarę czytania raczej się nie zepsuje). Ten drugi punkt dotyczy głównie Kinga, który ma tendencję to psucia końcówek (nawet w przegenialnym ?To?), a opowiadania, lub ?anegdotki wewnątrz-powieściowe? są dobre od początku do końca. Zawsze żałowałem, że w kinematografii ciężko jest znaleźć odpowiednika opowiadań. No niby są seriale, ale one, albo opowiadają ciągłą historię (przez co są jeszcze bardziej angażujące, niż filmy pełnometrażowe), a nawet jeśli nie to w każdym odcinku i tak występują ci sami bohaterowie do których w końcu się przywiązujemy i potem po przegapieniu odcinka plujemy sobie w brodę, że nie wiemy co przeskrobał Bender, lub co powiedział Joey. Ten przydługi i poplątany wywód miał służyć temu, aby powiedzieć, że filmy z serii Alfred Hitchcock przedstawia są właśnie takim filmowym odpowiednikiem zbiorów opowiadań.
Autor takich klasyków kina jak ?Psychoza?, ?Ptaki?, ?Okno na Podwórze? plus spokojnie jeszcze kilka innych tytułów, miał w swoim bogatym życiu romans z telewizją. I to taki, który po czasie przekształcił się w trwały związek. Pierwsze filmy telewizyjne z serii sygnowanej nazwiskiem sympatycznego Anglika pochodzą z lat 50, a ostatnie z lat 80. Wprawdzie w ciągu tego czasu seria zmieniała swoją nazwę, ale cały czas chodziło o to samo. Hitchcock we własnej osobie prezentował (te wprowadzenia są fantastyczne) krótkie filmiki z różnych gatunków, które jednak zawsze można było określić mianem trzymających w napięciu. Od razy mówię- to nie on był reżyserem (z wyjątkami. Ja do tej pory obejrzałem około 20 filmów i póki co sam Hitchcock wyreżyserował jeden z nich), ale niech nikogo to nie odstraszy, bo w każdym filmie czuć ducha Hitchcocka. W końcu wybierał on to co mu się podobało, no nie? Każda z krótkich fabuł ma konstrukcję charakterystyczną dla filmów Anglika- intryguje od pierwszej sceny, a atmosfera zagęszcza się z każdą minutą. I obowiązkowym elementem każdego z odcinków jest końcowy twist fabularny. Czasami przewidywalny, czasami nie, czasami błyskotliwy, a czasami trochę naciągany. Ale twist musi być i moim zdaniem jest to najbardziej charakterystyczny element tej serii.
Jeśli miałbym wybierać to mi osobiście bardziej podobają się starsze odcinki serii. O ile na początku ciężko je na pierwszy rzut oka odróżnić od filmów kinowych, to nowsze odcinki już rażą swoimi niedostatkami technicznymi. Zresztą jakoś zawsze mam tak z amerykańskimi produkcjami telewizyjnymi (pomijając te z wielkim budżetem). Zawsze mi się wydaję, że dana produkcja ma o jakieś od 5 do 10 lat więcej, niż w rzeczywistości. Ale przymykając oko na ten aspekt (u mnie jest to kwestia drugoplanowa), nowsze części to tak samo fajne i trzymające w napięciu historyjki jak te starsze.
W dodatku w filmach tych mamy rzadką okazję obejrzenia znanych gwiazd, zanim te znane się stały (np. Robert Redford, czy Charles Bronson), a wystąpienia Hitchcocka, które są okraszone jego niecodziennym poczuciem humoru są- jak już pisałem- fantastyczne.
Krótko mówiąc polecam.
2 komentarze
Rekomendowane komentarze