Slipknot - All Hope Is Gone

Moje recenzje

Wpis opublikowany przez darktangram Sierpień 11, 2009

850 wyświetleń

Obserwujący 0

Slipknot - All Hope Is Gone

1. ".execute." ? 1:49

2. "Gematria (The Killing Name)" ? 6:02

3. "Sulfur" ? 4:38

4. "Psychosocial" ? 4:42

5. "Dead Memories" ? 4:29

6. "Vendetta" ? 5:16

7. "Butcher's Hook" ? 4:15

8. "Gehenna" ? 6:53

9. "This Cold Black" ? 4:40

10. "Wherein Lies Continue" ? 5:37

11. "Snuff" ? 4:36

12. "All Hope Is Gone" ? 4:45

Piąta płyta [licząc Mate.Feed.Kill.Repeat] Slipknota, na którą przyszło nam czekać jak na Death Magnetic Metalliki. Co obie płyty mają wspólnego? Ich ostatnie płyty ukazały się dokładnie 5 lat temu [przyjmijmy że jesteśmy w 2008 roku ]. Na obie płyty czekałem z taką samą niecierpliwością. Dobra, rozpędziłem się trochę, już spieszę z recenzją AHIG-a.

Tym razem Slipknot prezentuje nam coś znacznie odmiennego od Iowy. Na Vol. 3 "Slipcyk" trochę poeksperymentował ze swoim stylem, co źle wcale nie wyszło. W każdym bądź razie szykowali zmianę. All Hope Is Gone rzeczywiście ukazuje nam nowego Slipknota [nowa Metallica, nowy Slipknot?], z nowymi, ciekawszymi maskami.

Zaczynamy .execute.. Najpiękniejsze intro jakie słyszałem, zresztą trochę się wzorowałem na jego nazwie wymyślając mój nick do CS-a. Naprawdę robi wrażenie głoś Coreya w tle wygłaszając jakieś przemówienie, potem wchodzi gitara, solówka Jordinsona [czyli gwarancja dobrej jakości] i jeszcze raz Corey wykrzykujący "ALL HOPE IS GONE!". Cudownie.

Gamatria w starym, szybkim stylu, ale słychać już w tym, że Slipknot chce grać bardziej coś wyważonego, hm, 'spokojniejszego', nie napie****jąc już tak bardzo jak kilka lat temu. Mimo to Gamatria wymiata, ciężkie brzmienie, świetny Corey, Joey jak zasze robi to co do niego należy.

Sulfur, czyli piosenka wzorowana trochę na Duality z poprzedniego albumu, czyli fajny, melodyjny refren jest tutaj głównym znakiem rozpoznawczym.

I tutaj mamy najnowszy hit i zarazem nowy wizerunek Slipknota. Psychosocial chyba najlepiej pokazuje, gdzie zmierza ten szalony zespół. Bardzo wolne to to, z fajnym refrenem, i ogólnie całość, która każdemu fanowi "Slipcyka" przypadnie do gustu. Świetny teledysk tak nawiasem.

I Dead Memories, jeszcze wolniejsze od Psychosociala, w dodatku o wiele lżejsze. Mimo to wg mnie jedna z najfajnieszych piosenek na tej płycie. Trochę to zajeżdża balladą, ale do tej prawdziwej jeszcze dojdziemy.

I tu kończy się pewny etap płyty. Ze świetnych utworów przechodzimy do przeciętności, a jest kilka takich utworów, które trochę jakby zostały dodane na siłę. Są to głównie Butcher's Hook oraz Wherein Lies Continue. Ponad ich poziom nieznacznie wychylają się This Cold Black oraz Gehenna, która w sumie wnosi coś nowego do repertuaru Slipknota. Takie jak Dead Memories, tylko jeeeeszcze wolniejsze i bardziej smutne. A, byłbym zapomniał. Jest jeszcze Vendetta, całkiem fajne, z wyróżniającą się perkusją.

I już przedostatnia z piosenek, ballada Snuff. Ona jest po prostu niesamowita! Pierwsza piosenka którą chciałem słuchać bez przerwy pod rząd. Jedna z najlepszych piosenek jakie w swym krótkim życiu usłyszałem.

Koniec to All Hope Is Gone, czyli napieprzanie w starym stylu, bardzie niekontrolowane niż Gamatria.

W ogólnym rozrachunku album All Hope Is Gone jest wg mnie najlepszym albumem Slipknota. Z nowymi maskami i nowym stylem zespół podoba mi się bardziej, niż w Corey z dredami i People=Shit w tle. Wystawiam 8+, było by wyżej gdyby nie druga połowa płyty, gorsza od pierwszej.