Ruda Sfora - M. L. Kossakowska

[Roni13321]

"Stwory, podobne do pokracznych, ogromnych wilków,
do rdzą pokrytych niedźwiedzi,
do obdartych ze skóry,
broczących posoką byków,
rozrywały na strzępy truchła strasznych,
budzących grozę duchów choroby"

Witajcie w świecie Rudej sfory. W świecie szamanów, dziewięciu Niebios i duchów. Mimo, że ogół fabuły wydaje się być sztampowy, gdyż powieść opowiada o chłopaku, który musi uratować świat, blablabla, to Kossakowska napisała to w taki sposób, że nie sposób się oderwać od historii Ergisa i jego kompanów. Jeśli już przy towarzyszach jesteśmy - młody szaman ma wokół siebie kilka naprawdę wyróżniających się postaci - walczącego śpiewaka, córkę ducha ognia, magicznego konia, tupilaka oraz małego, włochatego potworka. Celem drużyny jest osiągnięcie najwyższego Nieba i uratowanie świata duchów przed plagą niszczącą wszystko na swej drodze - przed tytułową sforą.

Ruda Sfora ukazuje fascynację Mai Kossakowskiej kulturą Jakucką, gdyż właśnie na Syberii dzieje się akcja jej książki. Autorka świetnie zmieszała lekki styl pisania z bardzo głębokim i mądrym przekazem, który daje do myślenia. Jeśli tylko macie taką możliwość - sięgajcie po Rudą Sforę

[jog]

Świetna książka, szczególnie dla mnie ważna, gdysz po całych latach "wieków ciemnych" po jej lekturze na nowo wybuchła we mnie miłość do czytania. Świetna opowieść, jeszcze lepszy nastrój i atmosfera - cała ta jakucka mitologia i kultura. Ta duchowość - wędrówka szamana po innych światach, no i spotkana i zebrana w nich drużyna - Bęben, przygłupawy Ożywieniec, Syn Wilka, córka boga ognia... i otoczenie - kraina Abaasy, podwodwodna wioska topielców, chaty bogów, wielkie drzewo na którego gałęziach stoją światy. No i wielka groza napełniająca każdą z krain - idąca razem z Rudą Sforą, która w zasadzie nie wiadomo czym jest.

Niedawno widziałem że ukazało się nowe wydanie - z nową, ładniejszą okładką. Może to okazja w sam raz na odświeżenie sobie książki. Chyba tak.