Wewnątrz budynku następowała niezwykła przemiana. Wszystko, co nie było przyniesione z zewnątrz, było zupełnie niepodobne do wnętrz. Wszystko sterylnie białe, czyste, nieskalane ludzką ręką. W równych rzędach maszerowali świeży żołnierze, którzy zapewne zginą już wkrótce gdzieś w kosmosie. Za ich plecami znajdowała się olbrzymia struktura - fabryka klonów. Z zewnątrz w ogóle nie przypomianała takowej - kolejny biały dom we wnętrzu kopuły. Tyle tylko że ten zajmował całą dostępną przestrzeń jednej, całkiem sporej kopuły. Wychodzili z niej w pełni wykształceni żołnierze, zdolni już do walki. Dalej przechodzili na różnie sekcje - dla piechoty i marynarzy. Nie mieli wyboru, gdzie pójdą. Klon nie ma być wolny. Ma służyć panu.
Dalej znajdowała się zbrojownia. Setki tysięcy karabinów, kilkaset cięższych dział, oraz rakietnice - tych nie mogło zabraknąć. Każdy, kto mógł zabrać taki sprzęt, był albo dobrze ustawiony, albo po prostu miał ogromne szczęście. Ze zbrojowni zabierali również swoje pancerze, w kolorze zależnym od miejsca w wojsku, jakie zostało im nadane po wychodowaniu. Zwykli żołnierze otrzymywali białe. Te było najciężej zauważyć w czystej, pięknej bieli faktorii. Wyżej były pancerze pomarańczowe, należące do przyszłych marynarzy. Te zabierało niewielu, odkąd Imperium przestało istnieć. Nikt nie był tu w stanie wyprodukować tu tylu jednostek kosmicznych. Najmniej było tych z bordowymi materiałowymi wstawkami - te należały do generałów. W ciągu roku odebrało je tylko kilku żołnierzy.
Nad całym tym zbiegowiskiem, pod dachem kopuły, znajdowały się kapsuły mieszkalne, przeznaczone dla tych, którzy mieli jeszcze trochę tu posiedzieć. Spora sieć korytarzy zbierała się w auli, która wystawała ze swoim oszklonym dachem dużo ponad kopułę. Od niej mały korytarz prowadził do przezywanego przez żołnierzy "mostka", z którego można nadzorować całą produkcję oraz widać cały teren fabryki. Teraz siedziało w nim kilku oficerów, widocznie zmęczonych oraz wystraszonych. Wpatrywali się w odczyty czujników, które znajdowały się nad planetą. Każdy po kolei gasł, wysyłając słabe prośby o pomoc. Mogło to oznaczać tylko jedno. Jedi przybyli w końcu i tutaj.
Właz ograniczający dostęp rozsunął się i weszło kilku żołnierzy, eskortujących Gubernatora Seluku. Najwyraźniej dowiedział się o flocie Imperium Jedi. Nie odzywał się do nikogo, tylko podszedł zobaczyć odczyty. Zachował kamienną twarz, nie można było zobaczyć czy się boi czy też jest wściekły.
Jeden z oficerów postanowił zaryzykować.
-Pojawili się tu....
-Godzinę temu, wiem - odpowiedział szorstko Seluku. Wciąż odczytywał listę okrętów, które tu przyleciały. - Popatrzcie na to.
Wskazał im spis jednostek desantowych Jedi, zaskakująco długą.
-Może mi ktoś powiedzieć, dlaczego oni mają tyle żołnierzy? W końcu nie mają naszej fabryki.
Nikt jakoś nie kwapił się do odpowiedzi. Jeden z żołnierzy odpowiedział zdecydowanie:
-Są jeszcze inne sposoby rekrutacji do wojska, nie tylko klonowanie. Jest też zwykły pobór, no i najemnicy. Zresztą tych jest najwięcej w ich armii. Wyobraża sobie pan taką sytuację w naszej armii? Niemożliwe.
Seluku uśmiechnął się, słuchając tej odpowiedzi. Musi zanotować sobie numer tego żołnierza - 59.67.211. Będzie doskonałym dowódcą.
-Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź, żołnierzu.- Podszedł do interkomu, kierując swój głos do każdego w fabryce.- Proszę wszystkich, którym można przeszkodzić w pracy, stawić się w auli. Mamy problem.
-Chyba nie chce pan walczyć, panie Gubernatorze?
========================
Pierwszy post zrobiłem w niecałe dwa dni. Całkiem nieźle jak na mnie.
Yeti, fabuła będzie taka, jaką zrobię. Nie znam doskonale całego wyjaśnienia gwiezdnych wojen.
- Czytaj dalej...
- 2 komentarze
- 318 wyświetleń