Wpis opublikowany przez LaserGhost
1021 wyświetleń
Wiecie co? Autorom 8Bit Commando nie chciało się wymyśleć jakiejkolwiek kreatywnej nazwy dla swej debiutanckiej gry, to mi się nie chce pisać w bólach jakiegoś sprytnego, intrygującego wstępniaka dla tej recenzji, i przejdę od razu do meritum.
8BC bardzo chce nawiązać do czasów, gdy projekt dobrej gry zamykał się w "daj graczowi giwerę i dużo ruchomych celów do strzelania, oraz scroll w prawo", i to wystarczało. 8BC chce być nostalgicznym wspomnieniem takich tytułów jak Contra, Midnight Resistance czy Gunstar Heroes. Ale za cholerę to się nie udaje, i tytuł jest kolejnym przykładem, że kopiować nawet bardzo stare gierki trzeba umieć. Część studio to rozumie - Locomalito osiągnął mistrzostwo w piksel-perfekcyjnym odwzorowywaniu gier z epoki 16-bitowej, również Pedro Paiva i paru innych rozumie trudną sztukę starych gier video.
A 2DEngine, autorzy 8BC? Niby lekcję z oldschoolu odrobili poprawnie - jest komandos, perspektywa dwuwymiarowa, biega się, skacze, strzela do hord bezimiennych "mooks" - pozornie nic więcej do szczęścia nie potrzeba. Ale szybko na nerwy wchodzą pewne detale. Irytująco precyzyjne sterowanie, pogarszane przez fakt że poziomy są tak zaprojektowane, by bomba zrzucona przez samolot wybuchła w momencie gdy akurat skaczesz na następną platformę. Kulkę żołnierz Ci pośle zaraz gdy bezpiecznie wylądujesz na gruncie. Bossowie mają tak zaplanowane ataki, byś przez cały czas musiał się ruszać i chaotycznie siać ogniem, licząc że w końcu któryś pocisk trafi w słaby punkt. Platformy są tak rozstawione, żebyś musiał wyskoczyć z samej krawędzi, z ostatniego piksela, byś akurat wylądował na następnej, bo już tam czeka na Ciebie wcześniej wystrzelony pocisk, albo jakaś pułapka.
8Bit Commando wnerwia mnie błyskawicznie. To nie jest ani Contra, ani Midnight Resistance. To jest raczej jakiś pokraczny twór rodem z sci-fi, łączący w sobie najgorsze cechy gier typu Game Over i innych podrzędnych klonów Ghost n' Goblins w jeden, ostateczny sprawdzian cierpliwości i mechanicznej precyzji. W 8Bit Commando się nie gra, tylko precyzyjnie realizuje pewną scieżkę podążania. Dobra zabawa nie istnieje, Jeżeli zginiesz w złym momencie w jednym z etapów i odrodzisz się w checkpoincie, możesz już resetować cały level - nie starczy czasu na walkę z bossem (tak, jakiś łoś wymyślił że limity czasowe w grach 2D na PC w XXI wieku to pomysł wart implementacji). Nie masz jednej, konkretnej broni na bossa? Też resetuj poziom, bo ze zwykłym karabinem/laserem/wyrzutnią rakiet go nie trafisz, bo walka jest zaprojektowana pod jedną konkretną pukawkę, którą wcześniej musisz zebrać, i donieść do końca levelu. Oczywiście, wcześniej nie możesz tego przewidzieć, jeżeli nie podejmiesz conajmniej kilku prób na zapoznanie się z levelem. I tak checkpoint po checkpoincie, boss po bossie, level po levelu, komórka nerwowa jedna za drugą.
[media=]
Coś napiszę na sam koniec. Doszedłem do piątego poziomu w tej grze (z siedmiu), i mam tej straty czasu już powyżej uszu. Niezła, ale jałowa i pozbawiona życia grafika, zupełnie dobra muzyka, lokalny co-op na jednym ekranie to za mało bym mógł usprawiedliwić przed sobą granie w to.
Można 8Bit Commando kupić na GamersGate i Desura, jest też wersja dla Androida i autorzy starają się o wydanie 8BC Steam przy pomocy Greenlight, ale jeżeli szanujecie swoje pieniądze albo dobrze wspominacie Contrę - nie bierzcie tej gry nawet za darmo. Następnym razem napiszę tutaj o dalece lepszej produkcji odwołującej się do czasów retro, i dokładnie wytłumaczę co czyni takie "faux retro" dobrym. Ciao.
2 komentarze
Rekomendowane komentarze