Na dolnej linii

Pięciu na pięciu - uczciwe standardy.

Tym bardziej, gdy support rozkłada wardy,

Gdy tank tankuje, gdy pusher pcha linię,

Gdy jungler jungluje, a carry nie ginie.

Tak się zaczęła ta gra, choć niedługa,

To cenna dla mnie jak złota maczuga.

W mojej drużynie jest Wisp, ja - Windrunner,

Lifestealer co nie był wcale bez manier,

Gdyż pierwszy napisał "Good Luck" i "Have Fun";

Prócz tego był Tiny (sobie mówił "pan")

I jakiś Riki, co miał władcze geny.

Mecz się zaczyna - kupuję itemy.

Biorę przedmioty przez twórców wskazane

(Tu już widzicie, nie mi wygrywanie,

Jednak próbuję, trening mistrza czyni)

I wtem kieruję się ku dolnej linii.

Partner - Lifestealer - ładnie last-hituje,

"Żeby "wycarrować" dobija zbóje"

Myślę, po chwili zaczynając pchać.

"To robisz, by wygrać" rzecze DoTA mać.

Ciągle przed siebie, już przy drugiej wieży

Moc wrogich creepów przez "Lifesteal'a" leży.

Statystyki również nie karmią wroga,

Choć nie przepełnia go też żadna trwoga.

Zero - zero - jeden to żaden wyczyn.

Lecz po analizie skutków i przyczyn

Wolałbym pozostać przy tym wyniku,

Gdyż to po wszechgłośnym Queen of Pain krzyku

Poczułem się jak zbyt krzywe banany,

Bo oto kolega zestunowany.

Niby te owoce z tropików wzięte,

Przez niektórych ludzi za kształt wyklęte

Z winą własnego uwarunkowania

Nie zatrzymałem, przez swoją mysz, drania!

Gdy staram celować prosto w tą wrogość,

Gdy blisko Riki, by dać ciosów mnogość,

Gdy Lifestealer leży przez nią pętany,

Gdy kursor stoi nad głową złej damy,

Naciskam wtem przycisk, mam ją zatrzymać,

Bo przy trzech na jedną można pokimać.

Co wtedy się dzieje - nieopisane!

Złośliwość w kablu porusza mysz samą!

Powoli przesuwa kursor nad creepa,

Choć dłoń trwa w miejscu, to okazja znika!

Stunuję stworka zamiast bohatera,

Gdyż mysz jak barszcz tania łapie za stera!

Niewiele przegrałem - tylko swą dumę,

Bo ta Queen of Pain miała "DD" runę.

Firion666