Jestę rudy.

Obecnie niewiele jest gier takich naprawdę strasznych. Penumbra i Amnesia to jedne z tych naprawdę przerażających gier, a poza tym kiszka. Silent Hill w moim odczuciu się przejadł a seria RE jest bardziej nastawiana na akcję. Co do filmów to sprawa jest odwrotna (strasznych produkcji jest sporo) oglądając Widmo z 2004 roku samemu w nocy, do tego na słuchawkach można się naprawdę przestraszyć i ten film z całą pewnością mimo upływu już 8 lat nadal przyprawia o zawał, co innego ośmioletnia gra. Dlatego to filmy wychodzą zwycięsko z tej walki, a głównym powodem jest ich większa ilość oraz fakt iż wolniej się starzeją.

Widzę, że problem immersji rozwiązałeś od razu. Filmy to tylko jakieś tam ruchome obrazy i nie są tak immersyjne jak gry. No cóż, pozwolę się z Tobą nie zgodzić. Gry również są pod pewnymi względami przewidywalne, wiadomo, że pojawi się potwór, że coś wyskoczy, zaatakuje itd. A że gracz steruje postacią? No cóż... śmiem wątpić, że to jest kluczowa kwestia. Polecam Ci obejrzeć kilka japońskich horrorów, np. "Dark Water", "Nieodebrane połączenie" i "Klątwę" i zobaczysz czy nadal podtrzymujesz swoje stanowisko.