Samuraj Jack (2001-2004)

[Kronos]

No styl walki nie jest tak fajny, jak w innych podobnych tytułach. Ale taki to styl Tartakovskiego. Sporo jest tu nawiązań do innych kreskówek (n.p w 3 częsci pilota widzimy szyld na którym znajduje się gadający pies z atomówek, a na wykopalisku pracuje jeden z 2 głupich psów) Mi podoba się humor (Teksty żony szkota ) oraz zróżnicowanie odcinków (Jak wszedł do żołądka smoka, albo ten w którym Jack ścigał osobę która zabrała mu ubranie, mocno surrealistyczne)

[SR]

To jest właśnie urok tej kreskówki. Każdy niemal odcinek bierze się za inny motyw. Walki w kosmosie, westerny, surrealizm powiązany z pogoni za królikiem, czy takie smaczki, jak odcinki, gdzie Jack występował we własnej sobie, gdzieś tak przez minutę, góra dwie, a cała reszta to opowieści łowców nagród, czy byłego najemnika-robota.

Fakt, co do walk. To niemal zwykłe monotematyczne sekwencje ruchów, gdzie zasadnicza różnica, to widok pokonanych przeciwników. Więcej się dzieje, gdy przeciwnik nie jest typowym łowcą nagród albo gdy samuraj uczy się czegoś nowego. I tutaj pojawia się właśnie myśl przewodnia, która przynajmniej mnie się podoba i jest najważniejszą cechą tej serii. Nie ważna jest sama walka, a droga, która prowadzi wojownika do bycia tym, kim jest.

[Vithar]

Też to kiedyś oglądałem, i zgadzam się z poprzednimi opiniami.