Dzisiaj druga część mądrości z książki Johna Paula Jacksona "Handel duszami naszych dzieci - studium o Pokémonie".

Cytat

Kiedy gracze ustawiają swoje Pokémony {chodzi o karciankę} do walki, zachęcani są, by posługiwali się gniewem, trucizną, ogniem itp. (...) Stwory te odgrywają walkę praktykowaną w okultyzmie, gdzie bronią jest zaklinanie, zamawianie {?}, posługiwanie się mantrami i posyłanie {?} przekleństw na ludzi. (...)

Pamiętajcie - gdy zamawiacie cokolwiek i posyłacie przekleństwa (nawet Pocztą Polską) to wiedzcie, że coś się dzieje...

Z książki dowiadujemy się także, że:

Cytat

Gromadząc karty, gracze chcą zwiększyć swoją władzę {?} i ilość posiadanych punktów (punkty HP, ang. "hit points" - punkty uderzeniowe {?}), które opisane są na każdej karcie. Punkty te określają stopień zniszczenia, jakiego dany Pokémon może dokonać.

Jak długo gram, zawsze HP utożsamiałem z Health Points (vel Hit Points), który określał ilość życia/wytrzymałość, a nie atak... Ale najwyraźniej się nie znam .

Cytat

(...) Posługując się Gamesharkiem (kartridż używany do "czitowania" - dop. MY) i grą komputerową, Pokémon może ewoluować i zdobyć boską {podkreślenie moje} moc nad innymi. (...) Nawet Ash, 10-letni bohater gry {mi się zawsze wydawało, że jednak był to Red... zresztą, przecież każdy mógł ustawić swoje imię, nie?}, może stać się Bogiem {"ty też jesteś Bogiem..." }. Gdy się rozmawia z dziećmi, które grają w Pokémona, najbardziej chciałyby być Ashem (...).

Myślicie, że to było dziwne? A co powiecie na kolejne zdanie?

Cytat

Ash może ewoluować w Dodrio, stwora, który przypomina ptaka z trzema głowami.

Szach-mat! Ash jest tak boski, że jako człowiek może ewoluować w Pokémona! Te duchy-twórcy to są naprawdę perfidne!

Cytat

(...)(Dodrio) jest to jedyny Pokémon, który ma trzy głowy {a Dugtrio to co? a a moze ich było trzech w jednym...}, co jest ciekawą aluzją do fałszywej trójcy.

Trzygłowy Pokémon jako "parodia" Trójcy Świętej? Hmm... Ciekawe w takim razie do czego aluzja była mityczna hydra? Albo cerber?

Idźmy jednak dalej:

Cytat

(...)Inną złowroga cechą Dodrio {i tylko jego!} jest to, że jest to jedyny stwór, w którym gracze mogą przenosić swoją duszę {cokolwiek to znaczy...}. Zatem dziecko, które gra przez Asha {?}, może przenieść swoją duszę w Dodrio i w ten sposób stać się bogiem-pokémonem (...).

Kolejna rzecz, której nie odkryłem w czasie rozgrywki . Choć, osobiście, wolałbym zostać Mew (choć Vegeta też by pasował, ale nie to uniwersum ), nie wiem jak Wy.

Przejdę teraz w głąb książki - do rozdziału czwartego - "Pułapka gier RPG". Tutaj jest jeszcze ciekawiej!

Cytat

(...) Rodzice i nauczyciele zauważyli, że szaleńcza moda na Pokémona pobudza popyt na inne gry RPG, takie jak Magic: The Gathering {wcześniej RPG-ów nie było, zrozumiano?!}, która uchodzi za najbardziej popularną grę minionej dekady. Liczbę jej fanów szacuje się na 6 milionów (...). Gra ta uczy dzieci jak wywoływać demony, rzucać przekleństwa, unieszkodliwiać i zabijać swoich przeciwników, jak fantazjować o brutalnych, ciemnych siłach.

Pewnie współczesnego Hearthstone'a też dotyczą te zasady .

Swoją drogą - autorowi chyba pomyliły się karcianki z grami RPG...

Cytat

(...) Pewien nauczyciel zwrócił uwagę, że w szkole chrześcijańskiej {inni nas nie obchodzą, jasne?} wielu uczniów potrafiło z pamięci wymienić imiona wszystkich 151 {teraz jest ich X razy więcej...} pokémonów oraz podać ich statystyki, jednak nie było w stanie nauczyć się ani jednego wersetu z Biblii, ani nawet tabliczki mnożenia!

Zastanawia mnie - czy ktokolwiek kiedykolwiek próbował nauczyć dziecko wersetu z Biblii w szkole? Nawet na lekcjach religii nie miałem czegoś takiego. Inna sprawa, że autor nie podaje ile lat miały te dzieci.

A jak nauczyciel nie potrafił nauczyć tabliczki mnożenia to powinien zmienić zawód.

Teraz poznamy odpowiedź na najbardziej frapujące pytanie: "jak pozbyć się stworów?":

Cytat

Pierwszym krokiem jest oczywiście modlitwa (...). Nie możesz tak po prostu wyrzucić Pokémona ze swojego domu, nie poświęcając czasu na to, by pokazać dziecku, dlaczego jest to szkodliwa gra (...) Zapytaj (dziecko) czy źródłem nadprzyrodzonych mocy w grze jest Bóg czy też szatan {a co, jeśli żaden z nich?}. Zapytaj, czy symbole zawarte w grze nie wywodzą się z okultyzmu lub wschodniego mistycyzmu {ciekawe, które dziecko jest tak mądre, że od razu załapie co to znaczy?} (...). Drugi krok - Nigdy nie umniejszaj władzy, jaka masz poprzez swój portfel {a ktoś tu mówił wcześniej o złej chciwości Pokémonów...}. Jeśli nie wydasz pieniędzy na ten nałóg, on po prostu umrze (...). Nawet maluch zrozumie, że jeśli nasz pieniądze należą do Boga {Bóg zapłać nabiera nowego znaczenia }, to On nie chce, żebyśmy wydawali je na coś, co uznaje za złe (...).

Ostatnie zdanie jest mocno ciekawe, nieprawdaż? Szkoda, że niektórzy uważają, że wiedza co chce Bóg (a historia pokazała, że ci z Bogiem tylko na sztandarach niekoniecznie wygrywali). Czy to aby nie jest grzech?

Cytat

Trzeci krok - powinieneś zaproponować dziecku coś pozytywnego w miejsce rzeczy, których mu zabraniasz (...). Wiele dzieci przedkłada czas u uwagę swoich rodziców nad gry i zabawy (...).

Muszę przyznać, że jest to jedno z niewielu naprawdę mądrych zdań zawartych w książce.

Zdziwiło mnie zakończenie tej "pasjonującej" pozycji. Otóż, na samym końcu książki znajdują się wypisane wszystkie 151 pokémonów, ich ewolucje (nawet na którym poziomie następują) i umiejętności. Zastanawia mnie tylko - po co? Chyba, żeby łatwiej je było zapamiętać .

I tym akcentem... kończymy przygodę z tą książką.