Po półtora roku od premiery, zupełnie niespodziewanie tuż przed premierą kolejnej części (zaskakujące jak działają trybiki marketingu! to się nazywa fart), do graczy konsolowych (marnujących czas przed obecną generacją*) płacących krwawą daninę za drobną usługę** Xbox Live, trafiła Zbrodnia i Kara. Warto zajmować łączę?

Zanim zacznę... Przygodówki obecnie to dość drugoligowy gatunek, sam mniej gram niż wcześniej. Szkoda, że twórcy gier mobilnych go nie zagarną, brak szalonego tempa i proste sterowanie to idealne połączenie na dotyk! To samo z turowymi strategiami, z łazienki bym nie wychodził przez cały łikend.

Omawiana produkcja to szósta w katalogu studia Frogwares związana z detektywem. Chłopcy (i te parę kobiet oczywiście) widocznie nieźle czują się z tą postacią, grając można odczuć, że maczali w całości jej - tej postaci, misie - fani. Element istotny, Ghost Games (Need for Speed 2015) ucz się i zapisuj w kajeciku!***

Gra nie jest bez wad, nagrody dla najlepszej w roku nie zdobyła z powodu braku humoru szanownego jury - fakt, nie mogę się z tym kłócić. Nie są jednak na tyle istotne, by zniechęcać do spędzenia czasu. Trzeba mieć jednak minimalne samozaparcie, by przymknąć na nie oko, potem stają się wręcz tłem, a człowiek wchodzi w ten (gdy spojrzeć z boku dość ograniczony i pusty, ale interesujący) świat. Osobom, którym nie starczy jednak cierpliwości, energii lub odwagi (by zmierzyć się z problemami gameplayu o których za chwilę), polecam ogrywanie tytułu metodą odcinkową - całość jest podzielona na 6 spraw i przynajmniej 3 pierwsze (które zdążyłem ograć) są oddzielnymi zbrodniami niemającymi związku.

Zbrodnia Ikara, tak jak poprzednie tytuły z serii, przedstawia nam detektywa sztywnego jak pal Azji oraz doktora w wersji przyblokowanej - jak pokazać wysoki poziom inteligencji i ogólnego górowania nad innymi jednej postaci? ogłup, byle porządnie, pozostałych, a najbardziej towarzysza nieustępującego na krok****; zawsze działa. Oczywiście personifikacja szczotki nie powoduje mojej nienawiści, broń naturo, Holmes w takiej postaci jest po prostu świetny. Jeśli lubisz ujrzeć postać z kart książki na ekranie, w tym momencie możesz łaskawie pozwolić na pobranie. Gdyby był większym dupkiem tylko bym przyklasnął. I gdyby twórcy zaszaleli i dali nam Watson v. "Elementary"... Ach, marzenia.

"Ale gdzie te wady, o których wspominałeś?". Oczywiście, już tłumaczę. I Karać Za Brodę ma parę baboli. Najczęstszym, najbardziej wymagającym i męczącym są ekrany ładowania. Widzisz je za każdym razem, gdy chcesz przejść do innej lokacji. I biada temu, który źle wybrał. Nie są długie, trwają kilka sekund, książki nie otworzysz. Chyba, że korzystasz z czytnika i lubisz przerywać po stronie. Z początku nawet są interesujące, bowiem przedstawiają nam Holmesa jadącego dorożką (a nie zwykły ekran z poradą, by użyć X do skoku) oraz umożliwiają nam spojrzenie do akt sprawy oraz łączenia faktów. Tyle, że gracz przyzwyczajony do innych ekranów, robi te rzeczy podczas zwykłego grania, przez co nie ma w co ręce włożyć podczas jazdy oprócz tępego patrzenia w przestrzeń. W końcu staramy zadziałać tak, by wykonać wszystko naraz - by ograniczyć liczbę ruchów. Nie wykonujemy zadań zgodnie z zamierzeniami twórców, tylko na zapas. Naturalne zachowanie grających. Tyle, że w tym przypadku wyraźnie wymuszone przez samą grę.

Śmieszy też animacja ruchów Holmesa. Radzę unikania biegania. Nie zauważysz wtedy małpich ruchów rąk bohatera i pokracznego skręcania za pomocą nienaturalnie szerokiego łuku. Oczywiście, one nadal istnieją przy spokojnym maszerowaniu, ale wtedy skupisz się bardziej na otoczeniu, nie na sylwetce bohatera. Jak już staniesz z kolei, uważaj na doktora. Jak wspomniałem, nie błyszczy on inteligencją i potrafi (przyznaję, dość kulturalnie, iście po Alfredowsku) stanąć. A gdzie jest najlepsze do tego miejsce? Korzystający z autobusu w godzinach tłoku szczytu wiedzą. W drzwiach. I nie ma, że prosisz, grozisz, krzyczysz. Nie przepuści, póki nie zaprezentujesz przed nim tańca deszczu, który go zadowoli. A przynajmniej miałem takie wrażenie za każdym razem jak manewrowałem grzybkami, by opuścić te piekielne, puste miejsce, w którym akurat się znajdowałem.

Warto też wspomnieć o mniejszych dolegliwościach - poszukiwanie elementu do popchnięcia rozwiązania zagadki, o którym nikt nie wspomniał od początku rozdziału, a jeśli zapomniałeś to Twój problem; lokacji cierpiących na niski budżet, z ograniczoną ilością przestrzeni i obiektów; zdarzyły się też minigierki dość niezgrabnie przedstawione, a wymagające bardziej zręczności niż sprytu*****. Czy mi to przeszkadzało? Przy pierwszym kontakcie - owszem. Potem... machnąłem na to padem i grałem. Polubiłem ten mały światek, chciałem wiedzieć co będzie dalej. I wiem, że przejdę całość mimo tego, że tajemnice dwóch pierwszych spraw nie porwały mnie w niebiosa. Jeśli masz Xbox Live Gold i Ikspudło Jeden, śmiało polecam, tak już za to zapłaciłeś abonamentem, co szkodzi. Nie masz? Jest to powód do wypróbowania tej usługi, przynajmniej na miesiąc. Albo skorzystaj z paskudnie niskich cen na komputerach osobistych. Znajdziesz pudełko z ceną do 60 złotych (na konsolach), warto się zastanowić. Może zagrasz, polubisz, popchniesz drezynę Hype'u przed nową częścią, opowiesz o mnie twórcom (skok sprzedaży w Polsce przecież wzrośnie o 50%) i dostanę grubą sumę dolarów za marketing szeptany. Same plusy!

* tak, wiem, że Szerłog zagościł w PSPlusie wcześniej, ale w wersji na GrowąStację 3, a ta cierpiała... nie instalowała Windowsa Millenium, ale wydawała mi się paskudnie spowolniona, nie mówiąc o ekranach ładowania - po pierwszych trzech odpuściłem i zacząłem układać puzzle bezchmurnego nieba nad morzem

** Jasne, rozumiem, w zamyśle ma to nie tylko nabić kabzę twórcom sprzętu, ale wspomóc działanie serwerów, co, nie licząc tych nieszczęsnych ataków "hakerów" w okresach świątecznych, daje pozytywne efekty. Ale to trochę mi przypomina płacenie ciężko uciułanych 2 złotych (gdy cały mój majątek wynosił 50 zł zgarniętych na święta) za możliwość pogrania w strzelankę przez godzinę. Ah, złote czasy kafejek internetowych.

*** Duży plus za to, że każda kolejna produkcja o Szarlotce jest coraz lepsza. Może niewybitnie, ale widać postęp.

**** Przynajmniej się nie teleportuje, gdy tylko zniknie z oczu gracza. Kolejny plus. Wspomniałem o pozytywnych zmianach, prawda?

***** Kląłem straszliwie przy siłowaniu się na rękę.