Drogi przyjacielu

Teraz gdy o zmierzchu mego istnienia

Nie jestem już przykuty do łóżka wreszcie mogę zaczerpnąć świeżego powietrza

I spróbować czegoś nowego

Chyba kiedyś o tym słyszałeś...to powietrze zawiera pewien sekret

Zawiera ono

Lekki posmak melancholii i silną nutę zawodu

Lecz tym razem nie są one fundamentem

Tym razem w moich marzeniach posunąłem się o krok dalej

Teraz czuję coś nowego

Drogi przyjacielu

Ty...

Ty zawsze wiedziałeś

Bo znałeś mnie lepiej niż ja sam

Ja nigdy nie wiedziałem czy wdycham to co chcę

Lecz wiesz jakim byłem człowiekiem Zawsze nie określonym

Byłem sobą

Byłem tobą

Byłem istotą której wydawało się

Że silne zapachy przyszłości i określonych pragnień

Zawsze do czegoś prowadzą.

Lecz tak nie było.

Bo w naszym świecie mimo wielu bodźców, to nigdy się nie zdarzało.

Drogi przyjacielu

Teraz gdy dotykam swego odbicia w kartce papieru

Widzę coś na kształt nowej drogi..coś w rodzaju wyjścia

Teraz czuję coś nowego

Teraz gdy łóżko do którego byłem przykuty całe dzieciństwo I większość dorosłego życia

...zwyczajnie się rozpadło

Teraz powinno być dobrze

Ty

Byłeś moim jedynym przyjacielem przez złe i dobre chwile

Lecz teraz muszę odejść i zacząć może nawet mroczniejsze życie

Tym razem bez wymówek.

Bez łańcuchów

Bez podpowiedzi

Zabiorę ze sobą trochę nadziei i cały wór obaw

A ty żyj własnym życiem

Drogi przyjacielu..kiedyś bym się na to nie zdecydował

Lecz gdy łańcuchy się zerwały i w lustrze widzę twe odbicie

...wiem że muszę sobie pójść.

Pora abym u kresu swego istnienia w naszym małym ciasnym świecie, zaczął marzyć trochę odważniej. Czasem się spotkamy i wymienimy doświadczeniami lecz to jest pożegnanie. Nie wiem czy radosne...chyba nigdy się tego nie dowiemy.

...Jeżeli wszystko pójdzie dobrze.

Do zobaczenia po drugiej stronie.