Baba na sesji RPG - obserwacje praktyka
Wpis opublikowany przez muszonik
611 wyświetleń
Jedną z najlepszych metod nabicia sobie wyświetleń i lajków jest podłączenie się pod cudzy shistorm. Jako, że miłosierny Bóg zesłał nam Gamer's Gate, które ciągle jeszcze nie ucichło istnieje wspaniała okazja, by to zrobić. Tak więc poświęćmy kilka słów tematowi kobiet na sesjach RPG oraz prowadzeniu sesji dla kobiet.
O graniu w gry RPG z kobietami napisano już bardzo dużo i w sporej części bez sensu (acz zdarzały się i dobre teksty). Prawdę powiedziawszy trochę nie rozumiem po co to zrobiono (ale teksty te zawsze były popularne, więc pewnie dla podbicia statystyk) oraz skąd brało się to całe halo. Wszystkie lub prawie wszystkie drużyny, jakim prowadziłem po roku 2000 były bardzo mocno sfeminizowane, sesje były dość normalne, ich prowadzenie nie pociągało za sobą żadnych, dodatkowych trudność i zwykle były udane. Sukcesy zawdzięczałem prawdopodobnie mądrości, która części czytelników być może wyda się heretycka, a którą przyswoiłem sobie dość wcześnie. Otóż:
KobietysątakimisamymiludźmijakFaceci!
Mają głowę, dwie nogi, dwie ręce oraz pierwszo- i drugorzędne narządy płciowe. Pod względem biologicznym wyewoluowały na tej samej planecie, należą do tego samego gatunku i nie różnią się specjalnie od nas. Ich możliwości intelektualne oraz cechy charakteru, podobnie jak u facetów są bardzo różne, w efekcie czego jedne lubią grać w RPG, a inne nie lubią.
Tak samo jest jeśli chodzi o preferencje wyboru systemów. Kilkakrotnie czytałem teksty stwierdzające, że kobiety wolą systemy takie, a śmakie, nie lubią natomiast innych, wybranych w sposób arbitrarny. Faktycznie nie można czegoś takiego powiedzieć, gdyż nie ma czegoś takiego jak jednorodny, kobiecy gust. Tak samo więc, jak jedni męscy gracze lubią Warhammera, inni Dungeons and Dragons, trzeci Wampira lub Neuroshimę dziewczyny również grywają w różne gry. Grałem i prowadziłem damskim drużynom wiele systemów, znam też przynajmniej kilku Mistrzów Gry również mających do czynienia z bardzo sfeminizowanymi grupami i wielokrotnie były to gry uważane za ?typowo męskie?. Tak więc nie można mówić, że kobiety ?bardziej lubią to, a faceci tamto?. Przeciwnie: w obydwu grupach popularne były zwykle te same systemy.
Oczywiście nie każdą potencjalne chętną do gry w RPG dziewczynę da się namówić na każdy system, ale najczęściej wynika to z innego problemu, niż jakieś, uniwersalne, babskie gusta. Zwyczajnie kobiety, tak samo jak mężczyźni miewają różne preferencje. Tak więc fanka horrorów raczej będzie preferować horrory, komiksów suberbohaterskich systemy superbohaterskie, a tolkienistka fantasy, namówienie wszystkich trzech na system Hard Science Fiction może natomiast być problematyczne.
Po kolejne: podobnie jak w wypadku facetów większość dziewcząt niestety nie gra w RPG. Nasze hobby nawet w swych najlepszych latach zwyczajnie było umiarkowanie popularne. Odnoszę też niestety wrażenia, że hobby fantastyczne są, a przynajmniej były (od jakiegoś czasu mamy bowiem do czynienia ze zmianą pokoleniowo-cywilizacyjną) zdominowane przez facetów. Tak więc w wielkiej ilości przypadków dziewczyny będą grać w takie gry (a dokładniej: we wszystkie gry) bardzo niechętnie.
I po ostatnie: gracz graczowi nierówny. Nie każdy facet-gracz jest hardkorowcem i tak samo nie każda dziewczyna, która raz w życiu grała w gry fabularne będzie miała ochotę podporządkować temu hobby życie, czy jej się sesja podobała, czy nie.
Syndrom He-Mana i Barbie:
Tak naprawdę jedyną istotną różnicą w preferencjach graczy obojga płci, jaką dostrzegam jest coś, co można nazwać ?Syndomem He-Mana i Barbie?. Wynika on z prostego faktu, że w wielu przypadkach tworzona przez gracza postać jest (w mniejszym lub większym stopniu) odbiciem jego Ja idealnego. Bohaterowie posiadają więc często cechy, które ich twórcy chcieliby samemu posiadać lub przynajmniej uważają za cenne. Cechy te często różnią się w zależności od płci.
W skrócie: postacie tworzone przez mężczyzn często są bardzo ?męskie?, podkreślające tradycyjnie przypisywane mężczyzną cechy. Typowo męskimi postaciami, których nigdy nie widziałem stworzonych przez kobietę (chyba, że dla jaj) są He-Man i Twardziel. ?He-Man? jak starsi z nas pamiętają był blondwłosym, przystojnym kulturystą w slipkach tak przesadnie eksponującym swój maskulinizm, że stał się niezamierzenie ikoną ruchu gejowskiego. ?Twardziel? natomiast jest jego kuzynem, z tą różnicą, że nie jest przystojny: przeciwnie, często obsypany jest dziarami, tatuażami i szpecącymi bliznami, a mordę ma tak niesympatyczną, że za sam wygląd dostałby podwójne dożywocie.
Kobiety natomiast, jak łatwo zgadnąć tworzą często postacie ?kobiece?, często bardzo mocno akcentując tą stronę ich osobowości. Nie zawsze idzie to w parze z fizyczną urodą. Przeciwnie: ?kobiecość? jest czymś znacznie szerszym.
Przedstawiciele obydwu płci jednak mniej-więcej w tym samym stopniu cenią sobie takie cechy jak zdrowie fizyczne, inteligencja, moc magiczna etc. które bardzo chętnie przypisują swoim postacią. Tak naprawdę ogromna większość bohaterów stworzonych przez jednych i drugich nie da się więc ująć ani w schemat Barbie ani He-Mana.
Reszta wpisu na Blogu Zewnętrznym ale ostrzegam, że dotyczy on papierowego RPG, więc czytelnikom CD-Action może wydać się nieciekawy.
2 komentarze
Rekomendowane komentarze