Moc - Rozdział II
Wpis opublikowany przez tybek2
543 wyświetleń
Moc - Rozdział II
Słońce przypiekało dwie stojące naprzeciw siebie postacie. Mała arena otoczona kilkukrotnie większą grupą gapiów. W oddali majaczące złote dachy Troi, postronny widz w życiu nie domyślił by się co za chwile się wydarzy.
Zwierzęta wyczuwały panujące na wybrzeżu napięcie, fale lekko szumiały rozbijając się o pobliski brzeg a nad ludźmi krążyły sępy. Jeden trup był dzisiaj gwarantowany.
Hektor ruszył w jego stronę jak szalony. Achilles jednak wiedział że to tylko rozgrzewka. Jedną z nóg lekko przesunął do tyłu, tylko z pozoru przyjmując pozycje obronną. Jakiś metr od przeciwnika, Hektor nagle zrobił lekki wyskok i ciął z góry. Achilles w porę zorientował się o co chodzi i szybkim ruchem rzucił się w lewą stronę wywijając skromnego kołowrotka. Jest szybki, [beeep], zbyt szybki - pomyślał Achilles. Lecz nie dane mu było dłużej dysputować nad dzisiejszą dyspozycyjnością Hektora. Ten natychmiastowo wymierzył drugi cios w stronę przeciwnika. Tym razem cięcie nadchodziło z dołu. Najpierw wykonując lekki wykrok na prawej nodze zamarkował uderzenie tarczą po czym szybko przerzucając się na lewą stronę zaatakował potężnym i precyzyjnym ciosem mieczem.
Dokładnie tak! Hektor jako jeden z nielicznych wojowników władał mieczem w lewej ręce. Achilles tym razem bardziej skupiony zdecydowanie lepiej odparł ten cios. Lekko wygiął się do tyłu i z pomocą obu kling wybił cios Hektora w górę.Natychmiastowo obrócił się na jednej nodze i równocześnie przyklękając i robiąc pół obrót oddał cios w stronę jednej z nóg Hektora. Cios został natychmiastowo zablokowany lecącą tarczą w stronę klingki, co więcej, blok nie miał na celu tylko zablokować cios a wybić ostrze z ręki Achillesa! W ostatnim momencie zdołał jednak przyjąć część ciosu na swój prawy bark jednocześnie wyciągając dłoń i broń z opresji.
Achilles lekko odrzucony do tyłu sprawdził czy nie poniósł żadnych ran.
Na swoje szczęście Hektor walczył bardzo gładka tarczą o którą broń się ślizgała i tym samym nie raniła przy tego typu ataku barkiem.
To był dopiero początek, obaj wojownicy sprawdzali się wzajemnie. Hektor uśmiechnął się z pogardą i nie dając Achillesowi dłuższej chwili namysłu znowu ruszył.
- Jest ode mnie większy, powinien się szybciej zmęczyć. Jednak jeden celny cios i po mnie - pomyślał.
Wiedział co musi teraz zrobić, jego jedyna szansa. Wziął głęboki oddech i oczyścił umysł do granic możliwości.
Hektor tym razem atakował na serio, skończyły się gierki i zabawy. Trzema pewnymi krokami był w zasięgu Achillesa. Prawie w ogóle nie wykonując zamachu ciął prosto sprzed klatki piersiowej. Niewiarygodnie szybki i potężny cios, powinien zabić stojącego jak niczego sobie Achillesa.
Ten w ostatnim momencie, jak gdyby widział dokładnie gdzie nastąpi cios, zrobił pół kroku w tył, obrócił ciało prostopadle do Hektora mijając nadchodzący cios o minimetr. Ciął lekko pod pachą, tym samym robiąc ruch za plecy przeciwnika. Hektor zareagował momentalnie, odwracając zaraz za Achillesem upadając na jedno kolano i broniąc kolejny cios bezpośrednio tarczą.
Achilles odpuścił, spod lewego ramienia Hektora zaczęła wolno sączyć się brunatna ciecz, kropelki spadały na piasek.
Czuł każdą jedną spadającą krople, dźwięk nie dostępny dla postronnego przeciwnika dudnił w głowie Achillesa wystukując rytm. Skupiony do granic możliwości jak nigdy wcześniej. Do tego dochodziło gigantyczne stężenie adrenaliny w jego ciele. Zabójcza kombinacja.
Twarz Hektora malowała niedowierzanie, wstał z kolan. Przyjmując spokojniejszą pozycje i ukradkiem zerkając na ranę. Obaj wiedzieli ze nie jest śmiertelnie poważna, jednak w takim upale każda kolejna sekunda będzie od teraz przybliżać Achillesa do zwycięstwa.
Czas, największa broń na świecie.
- Mogliśmy to zrobić na gołe pięści , jak przystało na prawdziwych zawadiaków. Teraz to chyba jednak będę Cie musiał już zabić - Krzyknął do Hektora.
Starał się jak mógł rozpraszać przeciwnika na każdym kroku.
Ten poprzedni wyczyn - nie widział czy kiedykolwiek udało mu się coś takiego. Istna perfekcja zgrania ciała i myśli.
Hektor odrzucił tarczę i ruszył na niego trzymając broń obiema rękoma. Achilles zrobił unik znowu rzucając się w bok i wykonując kołowrotek, lecz Hektor był już przy nim gdy ten wracał to normalnej postawy. Zaskoczony mobilnością rannego przeciwnika Achilles wykonał niezdarny blok ostrzami. Cios Hektora ześlizgnął się po nich w dół. Lekko tnąc Achillesa po lewym udzie. Ten syknął z bólu i uskoczył w tył. Hektor nie dając chwili namysłu znowu zaatakował, Chciał wygrać tu w tej chwili. Rzucił wszystko na jedną kartę.
Rana na nodze nie wyprowadziła Achillesa z równowagi, wręcz przeciwnie. Wiedział że albo po raz ostatni sięgnie wewnątrz siebie albo zginie w ciągu najbliższych kilku sekund. Hektor wykonał potężne cięcie z góry. Nagle wszystko zamarło, czas jak by stanął dla Achillesa. Widział wszystko wyraźnie jak w zwolnionym tempie. Nie zdając sobie sprawy dokładnie z tego co właśnie się działo dźgnął Hektora prosto w klatkę piersiową.
Cios dotarł sekundę zanim Hektor wykonywał zamaszyste cięcie z góry. Zdziwiony nagłym brakiem reakcji swojego ciała, zdołał wydusić z siebie stłumione - Jak? -
Achilles wiedział ze sie udało, zdezorientowany efektem ostatnich trzech sekund, zapomniał o nadchodzącym ciosie. Resztkami sił, potężny miecz Hektora, trzymany w dwóch rękach, razem początkowym pędem jaki udało się Hektorowi jeszcze w niego włożyć, trafił bezładu rękojeścią Achillesa w głowę. Bezwładne ciało Hektora przygniotło mdlejącego Achillesa.
Ostatnim widokiem który Achilles pamiętał było zalewającego i podduszające ciało Hektora...
Achilles obudził się w swoim miękkim i ciepłym łóżku, rana na nodze pulsowała bólem. Pamiątka po Hektorze. Wstał, wsunął na stopy ulubione papcie i ruszył w stronę kuchni, kątem oka zauważył godzinę na stojącym przy łóżku zegarze "4:12" - Znowu powracają koszmary - mruknął do siebie zalewając czajnik wodą. Wyciągnął z pułki woreczek miętowej herbaty, wrzucił do ulubionego kubka przedstawiającego postać Shreka. Dodał dwie łyżki miodu i usiadł na balkonie popijając słodki płyn i spoglądając w stronę pełni księżyca.
3 komentarze
Rekomendowane komentarze