Wpis opublikowany przez Gavron88
933 wyświetleń
Wstęp
Witam państwa na moim blogu po dość długiej (cough, cough), bo aż dwuletniej (cough, cough) nieobecności. Dwa lata temu doszedłem do wniosku iż trzeba wreszcie wziąć się porządnie za naukę i zrobić ?krótką? przerwę w prowadzeniu bloga. Obiecywałem sobie że będę pisał w wolnych chwilach ? po kilku miesiącach zacząłem się z tego śmiać? Ale przynajmniej połowę studiów mam już za sobą (licencjat) postanowiłem wrócić do pisania ? tym razem mam nadzieję że na dłużej. Ale bez zbędnych dłużyzn przejdźmy do wpisu właściwego?
Ciężkie życie chuligana
Kenji Kazama jest wzorem typowego japońskiego chuligana. On i jego gang (nazwany po prostu Gangiem Kazamy) budził grozę już od czasów gimnazjum. Każdy zna Gang Kazamy i jego członków ? ?Małą Stopę? Yokoshimiego, ?Długą Górę? Nagayamę i oczywiście ich lidera -? który jakoś się tam nazywa. Po rozpoczęciu ?edukacji? w miejscowym liceum, Kenji zgodnie ze swoimi ambicjami do władania szkołą i budzenia powszechnej grozy (ach ta dzisiejsza młodzież) postanawia od razu rozpocząć rozróbę. Przypadkowo, na pierwszy ogień wybiera Klub Produkcji Gier. I od tej chwili wszystko zaczęło się źle układać dla Kenjiego i jego gangu. Najpierw niespodziewany pożar w klubowej Sali a potem potraktowanie paralizatorem i kubłem z wodą jego wiernych kompanów przez członkinie klubu ? Karasuyamę Chitose, Mizukami Sakurę oraz Shibasaki Rokę oraz przez opiekunkę owego klubu, nauczycielkę Oosawę Minami. Osaczony przez Niesprzyjające Okoliczności Kenji ratuje się ucieczką. Schwytany, związany i torturowany a potem nawet przepraszany (ciągle związany) przez członkinie klubu dostaje propozycję nie do odrzucenia ? przyłącza się do klubu lub znosi kolejne tortury. Wybór nie był łatwy, a kolejna próba ucieczki (ależ z niego uparciuch) kończy się w końcu przyłączeniem naszego bohatera do owego klubu. Członkowstwo w Klubie Produkcji Gier nie należy jednak do przyjemności. Kenji atakowany ze wszystkich stron głupotami, lenistwem, wariactwem i innym dziwactwem, a nasz bohater, za sprawą celnie rzucanych puent, stara się utrzymać trzeźwy osąd umysłu i uchronić przedstawioną historię przed zbytnim oddaleniem się od rzeczywistości. Przeżywa także wiele przygód jak na przykład spór z Prawdziwym Klubem Produkcji Gier czy Wielki Turniej o Worek Roki (w międzyczasie gra z innymi w stworzoną przez klub grę planszową traktującą o zdobywaniu jak największej ilości pornosów). A to dopiero początek jego męczarni?
Nie ma róży bez kolców i mangi bez bohaterów
Klub Produkcji Gier nie jest może zbyt liczny, ale brak wielu członków nadrabia wysokim stężeniem oryginalnych osobowości na metr kwadratowy powierzchni Sali klubowej. Członkinie klubu lubią określać się jako reprezentantki mocy żywiołów. Karasuyama Chitose jako posiadaczka mocy ziemi nosi błoto w kieszeniach którego używa do obrzucania każdego kto jej nadepnie na odcisk, a takich ludzi niestety nie pozostało zbyt wielu ? nikt nie chce ginąć za przegraną sprawę. Chitose dosłownie miesza ludzi z błotem. Oprócz tego lubi prace w ogrodzie i robienie zamków z piasku. Jest też Prezesem Rady Uczniowskiej, ale to mniej ważny fakt. Mizukami Sakura z kolei uwielbia wodę. I słowo ?uwielbia? wcale nie jest użyte na wyrost (wręcz przeciwnie). Sakura pije tylko wodę i zawsze nosi ze sobą przynajmniej parę butelek tej wspaniałej cieczy (oczywiście najlepszego gatunku). Jest najmłodszą członkinią klubu ale za to prawdopodobnie najinteligentniejszą ? w swoim roczniku określana jest jako geniusz. Daleko jej jednak do typowego mola książkowego. Ani nie nosi okularów, ani nie spędza całych dni na naukę. Po prostu jest. Ona i jej woda ? o której wspaniałości cały czas informuje innych. Shibasaki Roka na początku określana jest jako ogień, lecz w rzeczywistości jej elementem jest ciemność. Dlaczego ciemność? Bo tylko to widzą osoby którym zakłada (z nadludzkim refleksem) na głowę worek (jej ?ofiarą? jest także Kenji). O ile wydaje się najsłabszą członkinią klubu, w rzeczywistości jej tajną (znaczy ? wszyscy o tym wiedzą oprócz Kenjiego) władczynią szkoły i można powiedzieć finalnym bossem dla naszego bohatera. Jest także twórczynią wspomnianej wcześniej gry planszowej z pornosami. Ostatnią ?członkinią? klubu jest jego opiekunka ? Oosawa Minami. Zbyt wiele nie można o niej powiedzieć. Jej element to elektryczność i na potwierdzenie tego zawsze nosi (i używa) paralizator. Zwykle nie interesują jej zajęcia klubowe i drzemie przy swoim biurku. Jest jeszcze jeden członek klubu ( o dziwo płci tej brzydszej) ? Shiou Hachi, jednak prawie wcale nie pojawia się na zajęciach klubowych ? Roka po prostu nie informuje go o czasie ich odbywania się. Jest zakochany bez wzajemności w Shibasaki Roce (która stara się unikać go jak ognia.
Poza głównymi bohaterami występuje cała plejada dziwnych i dziwniejszych osobowości z których te ważniejsze to Takao (jej imię wciąż nie jest znane ) ? szefowa Prawdziwego Klubu Produkcji Gier, Ataru Kawahara ? wiceprezes Rady Uczniowskiej i masochista, Noe Kazama ? siostra głównego bohatera.
Trochę faktów (ale nie tych przez wielkie ?F?)
Jak już się domyśliliście, D-Frag jest komedią. Jedną z tych komedii gdzie absurd goni absurd i nie wiesz co za chwilę się stanie (Komedia absurdu? Jak najbardziej). Manga ukazuje się nieprzerwanie od 6 lat w magazynie Monthly Comic Alive a jej autorem jest Maruno Tomoya. Do tej pory przygody Kazamy Kenjiego ukazały się w 8 tomach. W 2014 roku ukazało się dwunasto-odcinkowe anime wyprodukowane przez studio Brain?s Base. Alternatywa dla tych którzy nie trawią czytania mangi ale nie pogardzą dobrą komedią w wersji animowanej.
1 komentarz
Rekomendowane komentarze