Dreamshop

za minutę przyjdą forumowi znawcy literatury zrobić tu porządek

Sapkowski to nie żaden mistrz. To byle jaki pisarzyna, którego dzieła są zupełnie przeciętne.

Dobra seria, świetnie mi się ją czytało, ale żeby od razu zmieniała światopogląd? Nie było tam niczego odkrywczego. Nie wiem, wybieraj mniejsze zło czy coś?

Sezon Burz za to przeczytałem i zapomniałem kompletnie, o co tam chodziło, ale może to moja skleroza wychodzi.

Co jest złego w zakończeniu "Sezonu burz"?

(...) kaprawe, nieudolne, słabe zakończenie.

A można wiedzieć, na jakiej postawie dokonałeś takiej oceny?

(...) mistrza Andrzeja (...)

Mam nadzieję, że to celowa, świadoma przesadnia. Nie jest złym pisarzem, napisał dwie serie niezłych książek o całkiem interesującej atmosferze, ale to jeszcze nie powód, żeby nazwać pisarza mistrzem. W każdym razie nie w oczach kogoś, kogo ulubionym pisarzem jest Dostojewski. ;]

Trylogia husycka była całkiem niezła, ale "Żmija" odrzuciła mnie na kilometr.

Co do "Sezonu Burz"...

Cóż, każdemu może się zdarzyć popełnić ten fatalny błąd i wziąć kredyt. Jak widać, ktoś tutaj go wziął i musi spłacić. ;>

Nargogh po części zabrał mi kwestię, ale osobiście nie napisałbym tego aż tak dosadnie . Sapkowski to twórca literatury popularnej, a swoją twórczością nie przedstawia niczego oryginalnego. To tak naprawdę taki sam autor jak większość pisarczyków tworzących fantasy, niemniej trochę się na ich tle wyróżnia. Nie czyni to jego książek arcydziełami, ale sprawia, że jak chcę poczytać coś niezobowiązującego i niekoniecznie głębokiego, "Wiedźminy" na liście takich książek przodują. Amen.

Wielu miesza tę książkę z błotem, wyśmiewa Sapka, obrzucają kamieniami dawnego mistrza, twierdząc, że napisał "Sezon Burz" tylko dla kasy. Ten ostatni argument łatwo obalić. A kto nie potrzebuje pieniędzy?

Pisać za pieniądze, a pisać dla pieniędzy - to ogromna różnica. Sezon Burz powstał ewidentnie dla pieniędzy, ale do czasu kiedy coś robionego dla pieniędzy daje mi rozrywkę na wieczór, nie widzę powodu by się o to autora czepiać...

Martius, nie chcę spoilerować, ale zakończenie Sezonu Burz jest... naciągane. W stylu zabili go i uciekł . Pięcioksiąg dla mnie osobiście jest rewelacyjny - do tego dochodzi efekt dzieciństwa - gdy czytałem po raz pierwszy pijałem jedynie mleko . Dodam, że jest to moje osobiste zdanie i na poziomie różnych gustów trudno dojść do porozumienia . Nie odrzucałbym też fantasy jako gatunku nieszlachetnego . Blizt, na jakiej podstawie? Na bazie własnych przemyśleń. Nie trzyma się kupy i nie pasuje do Lore świata. A Dostojewskiego czytałem jedynie Zbrodnię i karę - rewelacyjna książka. Szczerze mówiąc osobiście nie różnicuję woluminów pod kątem warsztatu pisarskiego, czy ogólnego poziomu danego tekstu. Dla mnie liczą się przemyślenia, fabuła, postaci, dialogi, monologi, esencja danego autora. Ciężko ubrać to w słowa. Jeśli odczuwam emocje podczas czytania = książka jest MOIM zdaniem świetna. Jednocześnie szanuję zdanie innych , rozumiem, że można mieć odmienny pogląd. Literatura popularna też może spłodzić solidną opowieść - nie różnicowałbym tak ostro . Dla każdego coś miłego . A Sapek pięcioksięgiem mnie zachwycił, co nie zmienia faktu, że nie każdy jest mną . Nie siliłem się na obiektywizm .

OK, OK, ale co do tego zakończenia - jakich przemyśleń, jeśli można wiedzieć? ;] Wiesz, wszystko powinno mieć swoją logiczną przyczynę, a jest ona do przekazania werbalnie bądź na piśmie. ;]

No stary, proszę cię. Yennefer z Geraltem na jakimś drzewie, martwi? Nie wiadomo. Ciri w Avalonie, pływa łódką przez mgłę. Książka jest raczej mocno zakorzeniona w rzeczywistości (jasne, jest magia, wierzenia itp.), ale całość jest spójna, aż do końcówki. Zabrakło mu koncepcji, jaj żeby wykończyć wiedźmina? Być może. I powstał zagmatwany, pseudo - alegoryczny koniec. Moim zdaniem - lipa.

Mnie bardziej od "hajpowania" książek Sapkwoskiego (które genialne nie są, ale bardzo dobre - już tak) drażni przecenianie gier na podstawie tychże. Jedynka jest zwyczajnie słaba, co do dwójki jeszcze się muszę przekonać.

Zachęcam, Sergi, daj im szansę . Nie pożałujesz . Nie jestem obiektywny, jako fan wiedźmina, ale uważam, że to kawał dorosłych i oryginalnych erpegów. Polecam. Cóż, jako uczestnik hype'u nie jestem wiarygodnym źródłem . Grałem w wiele crpg i oba wieśki zaliczam do czołowej 5.

oba wieśki zaliczam do czołowej 5.

To ciekawe. I stawiasz je w jednym szeregu z Falloutami, Gothicami, TES czy Planescapem?

W pierwszego Wiedźmina grałem kilkadziesiąt godzin i wracać do tego nie mam zamiaru. Po upgradzie kompa spróbujęza to jeszcze raz ugryźć dwójkę.

Jedynka jest zwyczajnie słaba, co do dwójki jeszcze się muszę przekonać.

Jak dla mnie jedynka była generalnie lepsza od dwójki pod względem fabuły. Dwójka ma za to totalnie skopaną historię i całkiem przyjemny gameplay - takie typowe gry-siódemeczki...

uważam, że to kawał dorosłych i oryginalnych erpegów

O gustach się nie dyskutuje, ale tak mnie zaciekawiło to zdanie - co generalnie jest w nich takiego oryginalnego i dorosłego? W jaki sposób obie te gry wpłynęły na gatunek RPG? Bo raczej czerpały z dorobku istniejących już produkcji - i książkowej licencji - niż kreowały coś faktycznie świeżego...

Wreszcie dawały realne wybory (Wiedźminy), które wcale nie są czarno - białe. Konsekwencje działań również nie są od razu oczywiste i podane na tacy. Do tego dochodzi humor, nieszablonowe postaci, niejednoznaczne motywacje. Nie ratujemy świata jako takiego. Możemy jedynie lokalnie wpłynąć na poszczególne elementy układanki, co wydatnie różnicuje efekt globalny i w konsekwencji zmienia losy bohaterów. Sama postać Geralta jest oryginalna i bynajmniej nie bezpłciowa. Ma osobowość, a jednocześnie pozwala bohaterowi decydować o wydarzeniach, nie narzuca wyboru dobro/zło. Do tego realia są interesujące. Prześmiewczo - brudno - słowiańsko - średniowieczne, ładniejsze scenerie niż u konkurencji. Tormenta nie przebijają złożonością i fabułą, ale mogą spokojnie stać na jednej półce. Dla mnie to wystarczy. Do tego fajna walka w dwójce. Jedynka nie popisała się akurat w tym aspekcie . Tak, wymieniłbym Wiedźminy jednym tchem razem z Gothicami i resztą wybitnych erpegów. Poczułem immersię i emocje. Wczówkę. To esencja rpg. Zdaję sobie sprawę, iż wymienione na końcu elementy są silnie subiektywne i praktycznie niemierzalne, ale... jak mówiłeś, Otton, o gustach ciężko dyskutować . Tylko do momentu pojawienia się ściany rozbieżności, której już nie sposób obalić . Ale to dobrze, bo jest ciekawiej .

PS: I nieliniowość dwójki... 2 akt dla obu wyborów jest ZUPEŁNIE odmienny. A to ładnych kilka godzin gry. Pokażcie mi w innej grze coś takiego .

@rethray - jeśli chcesz pisać spoilery, wstaw je w znacznik

lub [oldspoiler]. Wtedy i wilk syty, i owca cała.

Szczerze? Pamiętam, że nawet tuż po lekturze "Sezonu burz" nie zauważyłem, co w zakończeniu może być naciąganego. Nie wiem zresztą, czy mówisz o tym, co na koniec działo się z Geraltem, czy o "zakończeniu zakończeniu". To pierwsze bowiem nie zaskakuje niczym "epickim", ale z drugiej strony to chyba żaden wymóg? A to drugie jest takim puszczeniem oka do czytelników pięcioksiągu.

Mówię o "zakończeniu zakończeniu" . I tym całym twiście czasowym - słabo to wypadło . To się kupy nie trzyma, jest naciągane. W stylu a teraz zrobimy tak... bo trzeba to jakoś umiejscowić .

Nie jestem pewien, o jaki twist czasowy chodzi, bo w tym zakończeniu spotkanie z wiedźminem, jak się okazało, było tylko snem Nimue.

Szczerze mówiąc ja tego tak nie odebrałem. Może po prostu nie zrozumiałem zakończenia?