Wpis opublikowany przez KulawyJohny
666 wyświetleń
Czy w kinie, czy na czerwonym dywanie, czy na małym ekranie przeżywamy spotęgowany wysyp wszelakich zarostów. Począwszy od narysowanych markerem konturówek, a tych trzydniowych dla modeli i miastowych przystojniaków, czy nadających charakteru tygodniowych, po iście fantazyjne krasnoludzkie gęstwiny. To dzięki brodzie paru członków z zespołu, One Direction zaczeli wyglądać bardziej dojrzale, a małoletnie fanki pragną poczuć na swym policzku szorstkość ukochanego idola. Nawet Justinek zapuścił zbuntowanego wąsa. Koperek? Meszek? Jakkolwiek by tego nie nazywać, nie każdemu dany jest zacny porost. Chociaż Eurowizja pokazuje, że może jednak.
Mam brodę #nohomo.
Fakt jest jeden, element brody symbolizuje zachwiania emocjonalne u bohaterów z kartek scenariusza komiksu, serialu, filmu. Mamy kilka etapów porostu. Etap pierwszy, w którym musimy obdarzyć ekranowego dupka lekkim zarostem, zawadiackim uśmiechem, lekko zgniecioną koszulą i poczochranymi włosami. Ten też osobnik musi skrywać jakąś mroczną przeszłość, której nie chce nikomu wyjawić kamuflując pod powłoką dupka prawdziwe uczucia, cięty język jest tutaj obowiązkiem, miło by było gdyby był z pozoru lekkoduchem, robił groźne miny gdy trzeba i dobrze wyglądał z podbitym okiem. Utarty schemat? Może, jednak uważam, że taka wielowymiarowość jest o wiele ciekawsza niż syndrom wybrańca. Najlepszy przykład takowego osobnika to tajemniczy Sawyer z LOST, chyba najciekawszy rozbitek z całej wyspy.
Sawyer (LOST), wielowymiarowość jest w cenie.
Udręczony, sponiewierany, zagubiony, to etap drugi porostu. Główny bohater traci wiarę w własne ideały, czy też traci bliską sobie osobę. Broda wymyka się spod kontroli, tak jak życie. Ta głęboka symbolika! Jednak co w takiej sytuacji można zrobić? Należy powstać i się ogolić, niczym Bruce Wayne w ostatniej części trylogii Nolana.
Powstań Bruce, scenariuszowi "TDKR" już nic nie pomoże.
Można również zatracić się w odmętach mrocznej psychiki i pokazywać swoją badassowość na każdym kroku, jest to etap narodzin brodacza, czyli ewolucji (jeden z moich ulubionych). Seriale zrealizowały go najlepiej, głównie z uwagi na możliwości jakie daje system mnogiej liczby epizodów. Ostatnio da się zaobserwować popyt na drama series, gdzie głównym czynnikiem jest przeistoczenie się bohatera pod wpływem niejednoznacznych wyborów w jakich jest stawiany. Obranie tej najbardziej moralnej, słusznej drogi nie jest już takie jednoznaczne. Tak powstał Walter White, Rick Grimes czy Jaime Lannister. Ten ostatni w gruncie rzeczy jest hybrydą brodacza. Z początku emanująca z niego dupkowatość, ewoluuje w ciekawy zarys człowieka z dylematami między własnymi ideałami, a oczekiwaniami wobec rodziny, broda znika i się pojawia. Przypadek? Tada!
Rick Grimes (TWD), psychika groźniejsza od zombie.
Broda od wieków jest też symbolem wyższości, modrości, doświadczenia zdobytego przez życie. Czym bardziej siwa i dłuższa tym żaden Barlog Gandalfowi niestraszny, czym bielsza i bardziej zadbana tym... Level Up. Posiadał ją Ned Stark, chociaż spisku w Królewskiej Przystani nie wykrył, widocznie broda dała mu więcej honoru. Nie można mieć wszystkiego, chyba że jesteś Obieżyświatem. Wtedy mądrość, waleczność, spryt, odwaga i heroiczne czyny idą z tobą w parze.
Jestem Aragorn, syn Arathorna, potomek Elendila i Isildura i kogoś tam.
Także, noście brody, zasłonicie swe nieciekawe rysy twarzy, dresiwo przestanie was bić, a gdy kobieta powie, że ją drapiesz rzeknij dojrzale, że nie dorosła do poważnego związku. Nie przesadzajcie jednak z tymi krasnoludzkimi, chyba że jesteście częstymi bywalcami najpopularniejszych kawiarni w mieście.
1 komentarz
Rekomendowane komentarze