Mała książniczka

Bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony widać wyraźną poprawę jeśli chodzi o język stosowany w książce (zwłaszcza u polskich autorów), z drugiej 17 szram jest odejściem od horroru. Można się doszukać jego elementów, ale większość opowiadań nie powinna do niego trafić. Empatron mi nie podszedł, a Carlton Mellick III zaciekawił mnie, ale pozostawił uczucie niedosytu. Nassise, Campbell i Irving zdecydowanie na plus. Zielińska i Radecki tym razem do mnie nie przemówili (odwołania religijne mnie nie kręcą, a twist u Aleksandry był mało zaskakujący), chociaż bronią się językowo. Ziębiński również, i mimo, że czegoś mi brakowało, to chętnie bym przeczytał jeszcze coś jego autorstwa (nie liczę nadchodzącej książki o adaptacjach Stephena Kinga, ponieważ to literatura faktu).

A cała reszta? Nijaka i w dodatku zbędna. Po fatalnych 11 cięciach, dobrych 15 bliznach i ciut gorszych 13 ranach, naprawdę dziwi mnie takie odejście od gatunku. Z jednej strony nie zaserwowana nam po raz kolejny prozy "ekstremalnej", z drugiej zamiana na "bezsensowną" jest dla mnie dziwna.

Pewna blogerka kiedyś napisała mi w emailu "Widzę, że uparłeś się poszukiwać perełek wśród zbiorów opowiadań Repliki". Ciężko o bardziej trafne określenie tej serii wydawniczej, chociaż można dać szanse 15 bliznom i 13 ranom. Zwłaszcza, że często wydawnictwo Replika wystawia na Allegro egzemplarze z magazynu, które co prawda mają delikatne zniszczenia, jednak można je kupić bardzo tanio.

Dzięki za tak obszerne podzielenie się

Akurat wydaje mi się, że w przypadku zbiorów opowiadań cena ma mniejsze znaczenie niż czas, który przeznaczy się na lekturę. Bo ja czuję się przez 17 szram oszukana, czuję, że poświęciłam tej książce czas, na jaki nie zasłużyła, a przecież zamiast tego mogłam przeczytać coś naprawdę dobrego, choćby Wurta.

Czy tekst Zieliński broni się językowo, tu już mogłabym się kłócić, bo potworki w stylu 'wydaje się być' raczej nie świadczą za dobrze o jej warsztacie. Inna sprawa, że całe opowiadanie jest po prostu przegadane, myślę, że wystarczyłoby 10 stron.

Zapoznawanie się ze Szramami było taką niemą modlitwą o dobrą literaturę i mam nadzieję, że w 2014 tytuły na poziomie tego zbioru nie trafią na moje regały.

W takim razie polecam zachować ostrożność, ponieważ w drugim numerze Horror Masakry (drugi człon zapewne jest odzwierciedleniem okładki i tego jak pismo zostało poskładane) Cichowlas nie wykluczył kontynuacji tej serii, jednak tytuł ma już nie nawiązywać do wcześniejszej serii. Rzekomo ludziom się podoba i nie uwierzyłbym, gdyby nie recenzje na blogach i oceny na lubimyczytac. Nie wykluczona jest także druga, inna antologia.

Niedawno na rynku ukazała się też książka TV Ciał0 Noona, niedługo nowy zbiór opowiadań Ketchuma, jakieś wydawnictwo wzięło się za wydawanie Williama S. Burroughsa itp itd. Na brak ciekawych książek na pewno nie będzie można narzekać, więc uważnie dobierałbym antologie. Powinny być wizytówkami pisarzy, Replika pokazała, że nie muszą

Akurat do zbioru Ketchuma podejdę pewnie nieco sceptycznie, bo po świetnie napisanej Dziewczynie z sąsiedztwa wpadła mi w ręce jedna antologia i przyznam, że odłożyłam ją po kilku opowiadaniach.

Niestety mam jeszcze zaległości z 2013, ot, choćby nowy tytuł Mitchella kurzy się na półce, a i Nakręcana dziewczyna od wielu miesięcy zalega na niechlubnym stosie pozycji do recenzji.

A opiniom innym niż swoje nie wierzę bo akurat gusta książkowe bywają bardzo różne i w najróżniejszych proporcjach ludzie oceniają warsztat, narrację i preferencje tematyczne.