Wpis opublikowany przez Gutek90
2025 wyświetleń
Przez ostatnie lata rozmawiałem z graczami na temat jednej z serii gier. Na pytanie w stylu: W którą grę nigdy byś nie zagrał, gra dająca niezły obciach przed znajomymi grających w Battlefieldy, Need for Speedy i inne znane nam marki odpowiedź była podobna - Simsy. Dlaczego? Co w nich jest takie złe? Bo to gra dla dziewczyn! Bo to nudne! Daj spokój chłopie! W to mam grać? Pogięło cię? W połowie jest racja, ale należy pamiętać, że to najlepsza sprzedająca się marka u elektroników od czasu pierwszej części, a druga część przyczyniła się jeszcze bardziej do wzrostu popularności.
Kilka lat czekania opłacało się. Twórcy ciężko pracowali i przemyśleli wszystkie zmiany wprowadzone do gry. Część druga to jeszcze lepszy, jeszcze bardziej wciągający, jeszcze ładniejszy i głębszy symulator życia ludzi, mało tego: Jest w niej więcej elementów znanych z gier fabularnych. Przede wszystkim zmieniono zasady, które rządzą światem i które dotyczą naszych podopiecznych. Teraz każdy z nich jest jedyny w swoim rodzaju, bo oprócz tego, że chcę jeść, pić, spać, myć się i bawić, ma też swój charakter, plany, zachcianki i obawy. To główna nowość w stosunku do poprzedniczki, dzięki której interesujemy się jednostką, zamiast mechanicznie zapełniać wskaźniki. Każdy sim ma też teraz swój życiowy cel, do którego dąży i wymaga, żebyśmy mu w tym pomagali. To, a nie zwykłe prowadzenie go przez codzienną rutynę, jest teraz sensem gry. Cele są takie same jak cele ludzi w realnym świecie. Chcą zarabiać kupę forsy, mieć zajęcie w biznesie. Boją się niewypłacalności i utraty pracy. Inni koncentrują się na nauce. Podejmują zawód naukowca, chcą się zawsze uczyć. Dla niektórych sens życia to wielka rodzina, jeszcze inni wolą romansować i mieć wielu partnerów. Ostatniej grupie zależy na popularności. Pragną zostać gwiazdami, mieć wielu przyjaciół i urządzać huczne imprezki. Od aspiracji simów zależy też, jakie momenty będą pamiętać na całe życie. Momenty te zapisywane są wtedy w ich biografii. Na przykład naukowiec chce spotkać ducha albo obcych, biznesmen choć raz zarobić za jednym razem kilkadziesiąt tysięcy, głowa rodziny nauczyć czegoś swoje dziecko, a podrywacz - mieć 3 kobitki jednocześnie (tja... jedź do Afryki), albo 3 mężczyzn (... no to już nie), bo związki homoseksualne w The Sims 2 nie są niczym dziwnym. A Pegi wystawiło przecież ograniczenie wiekowe dla tej części 7+, czyli siedmiolatek ma patrzeć na całujących się mężczyzn, a o bara-bara nie wspomnę, przesadzili trochę nie powiem. Można to dłużej o tym wszcząć dyskusję, no ale przejdźmy do gry, a nie do tematu o związkach homoseksualnych w grach dla nieletnich.
Szczęście zależy także od spełniania pragnień i realizowania obaw mierzszkanców. W dowolnej chwili sprawdzamy cztery rzeczy, które chcieliby zrobić (np. kupno drogiego sprzętu) i trzy rzeczy , których panicznie się boją (pożar, włamanie, zerwanie z chłopakiem/dziewczyną itp.). Jeśli spełniamy kilka dużych zachcianek, rośnie pasek zadowolenia. Maleje, gdy zdarza się coś niepożądanego. Kiedy pasek się zapełnia, sim awansuje na kolejny poziom życiowego spełnienia. To kolejna nowinka. Dzięki niej mamy nareszcie ocenę tego jak wychowujemy naszych simów i czy odpowiednio o nich dbamy. Jeśli sim jest niespełniony, na przykład mimo chęci zarabiania pieniędzy tylko sprząta dom albo zamiast romansować, jest samotnikiem, staje się nieszczęśliwy. Z początku odmawia wykonania niektórych czynności, ale skończyć się może na tym, że pewnego pięknego dnia przywita go psychoanalityk albo przyjedzie taksówka, która zabierze go nam na zawsze (bye, bye - miłego pobytu u czubków). Należy więc dbać o podopiecznych. Dzięki systemowi aspiracji jest to przyjemniejsze niż poprzednio, bowiem upodabnia simów do nas i do ludzi których znamy. Simsy 2 to gra o wielopokoleniowych rodzinach. Każdy człek na geny, które przekazuje potomkom. Waży jest prawidłowy, podzielony na fazy rozwój każdego mieszkańca domu. Noworodek ma 3 dni, zanim staje się dzieckiem. W tym czasie należy go nauczyć załatwiać się samemu, chodzić oraz mówić. Kiedy staje się dzieckiem, przez 5 dni uczy się na przykład czytać. Nastolatek w ciągu 15 dni chodzi już do szkoły i zdobywa wykształcenie, zarabia pierwsze pieniądze, decyduje o swoich aspiracjach i przeżywa pierwsze miłości. Kariera dorosłego trwa 30 dób. W ich trakcie dbamy o finanse rodziny, zdobywamy pracę, znajduje my życiowego partnera, rozbudowujemy dom. Emerytura to czas relaksu. Wpływające na nasze konto pieniądze (zależne od jakości dorosłej kariery) dają niezależność, więc zajmujemy się wnukami czy pielęgnacją ogródka. Moment śmierci zależy od nas, bo jedna z nagród za szczęśliwe życie, to eliksir nieśmiertelności.
The Sims 2 pogłębia też to wszystko, co znamy z pierwszej części i dodatków, ulepsza wszystko, za co fani pokochali tą serię. Najprostsze czynności trwają tu o wiele krócej. Na prysznic, śniadanie i załatwienie się przed wyjściem do pracy nie trzeba już poświęcać półtorej godziny. Wystarcza dwa razy mniej. Szybsza jest też reakcja na prośbę o zaprzestanie wykonywania czynności. Znacznie zwiększono liczbę opcji. Samych pocałunków jest sześć rodzajów, od lekkich, przez cmokanie, romantyczne całowanie, aż po szalone rzucenie się na partnera. Wspólnie bawimy się też, grając w łapki (z przymrużeniem oka). O wiele łatwiej pogodzić karierę z życiem rodzinnym. Nie dość, że nie pracujemy już codziennie, to jeszcze gromadzimy punkty urlopowe, które w dowolnym momencie wymieniamy na wolne dni. W pracy zaś czekają na nas niespodzianki. Na przykład pielęgniarka musi zdecydować, czy stojąc w korku, biec kilka kilometrów do wypadku czy szybko pojechać chodnikiem, zostaje zwolniona. Bieg oznacza premię. Podobnie biznesmen - albo mówi szefowi o korzystnej transakcji albo zachowuje to dla siebie. Poprawiono także zachowanie ludzi i ich reakcje w grupie. Znajomi też mają swoje osobowości, więc czują na przykład zawiść o kobiety czy wściekłość z powodu odrzucenia. Codziennością jest to, że nasi goście nas... okradają - zbierają banknoty z naszego drzewka, na którym rosną pieniądze! Kontakt z przyjaciółmi zapewnia teraz komputer. Nie tylko wysyłamy e-maile, ale i czatujemy, nawiązując kontakt. Zbyt długie siedzenie przed komputerem przyczynia się jednak to tycia, a simowie muszą dbać o formę. Jeśli zbyt dużo i zbyt niezdrowo jemy, a jednocześnie nie uprawiamy żadnych sportów, powoli przybieramy na wadze. Jednak ćwiczenia fizyczne to nie tylko siłownia, ale też choćby aerobik przed telwizorem. Lepeij jest też z nauką. Mimo, że podstawą wciąż są książki, szachy czy teleskop, to uczymy się także, wykonując zwykłe czynności. Na przykład robiąc grzanki, zbieramy doświadczenie kucharskie, czyszcząc ubikację, poprawiamy umiejętność sprzątania. Dzięki temu rozwój naszych simów jest bardziej naturalny - liczy się nie tylko teoria, ale i praktyka, a mniej czasu marnujemy na bezowocne ślęczenie nad grubymi podręcznikami. Poza tym zwiększa się częstotliwość przyswajania umiejętności. Wraz z osiąganiem kolejnym stopni wtajemniczenia wzrastają nasze możliwości. Gdy pierwszy raz siadamy do pianina, brzdąkamy tylko niezdarnie. Po pewnym czasie gramy już jazz. Te zmiany to tylko wierzchołek góry lodowej. Jeśli graliśmy w kilka dodatków do The Sims, po pewnym czasie dochodzimy jednak do wniosku, że The Sims 2 nie jest aż tak rozbudowaną i bogatą grą, jak mogłoby być. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie, żeby kupić kilka dodatków do drugiej części i wydłużyć sobie zabawę.
Grafika w The Sims 2 jest w pełni trójwymiarowa, ładna i dobrze animowana. Świetne wrażenie robią przerywniki filmowe włączające się podczas ważnych momentów, takich jak oświadczyny. Są zabawne i wzruszające. Dzięki nim nawet seks jest pokazany w taki przyjazny sposób, że mogą go oglądać młodsi gracze. Liczne elementy ułatwiają nam rozgrywkę i pomagają się w niej znaleźć. Obraz gry przybliżamy, oddalamy i obracamy tak, jak tylko chcemy, używając tylko pokrętła myszki. Nie traci na jakości nawet na zbliżeniach. A kiedy zapada noc, wszystkie lampy działają, jak niezależne źródła światła. Tylko cienie postaci nie zachwycają. W menu budynku domu i zakupów pomaga funkcja zakraplacza - klikamy narzędziem na już istniejący przedmiot czy materiał i automatycznie go powielamy. wszystkie ściany pokrywamy jednym kliknięciem, jeśli przytrzymujemy klawisz Shift. Co więcej, daje się samodzielnie tworzyć całe okolice. I jest to bardzo łatwe, bo program jaki został do tego użyty, to ten sam co z gry SimCity 4. Tworzenie nowych simów przypomina to, co znamy z poprzedniczki, ale teraz mamy nieograniczone możliwości upodobniania swojej postaci na przykład do siebie samego. Oprócz wyboru postury, koloru skóry i włosów czy fryzury, zmieniamy choćby typ nosa na jeden z kilkudziesięciu i umieszczamy go w konkretnej części twarzy. Tak samo z oczami, brodą, czy ustami. którymi manipulujemy jak chirurg plastyczny.
Choć tłumaczenie The Sims 2 nie przeszkadza w rozgrywce, znajdujemy w nim drobnych niedokładności. Nie rozwiązano też problemów z odmianą polskich nazwisk, dlatego jeśli nazwiemy rodzinę Kowalscy, to Jan będzie się nazywał Jan Kowalscy, zaś gdy nazwiemy ją Kowalski, Ania będzie nosić nazwisko Kowalski. The Sims 2 bardzo dobrze nadaje się do młodszych graczy, ale i starsi będą z nią mieli nadzwyczajną zabawę.
WYMAGANIA PC
PROCESOR: 1 GHz
PAMIĘĆ RAM: 256 MB
KARTA GRAFICZNA: 32 MB
WINDOWS 98/ME/2000/XP/VISTA/7/8
ROK WYDANIA: 2004
8 komentarzy
Rekomendowane komentarze