Występują: Michael Stuhlbarg, Fred Melamed, Sari Lennick, Adam Arkin, Fyush Finkiel

Trzynasta produkcja braci Coen figuruje jako ?Czarna komedia?, co w sumie nie powinno nikogo dziwić, bo przecież większość poprzednich produkcji coenowskich podpadała pod ten gatunek. ?Poważny człowiek? różni się jednak od poprzedniczek znacząco, i to raczej w złym sensie, ale nie uprzedzajmy.

Rzadko kiedy trafia mi się taki początek filmu, który cieszy mnie niesamowicie, ale w przypadku omawianego filmu taki się właśnie trafił ? wpierw ociekający klimatem prolog, przedstawiający żydowskie małżeństwo za czasów pierwszej wojny światowej (lub nawet wcześniej), by potem płynnie przejść w przyjemną melodię ?Somebody to love? zespołu Jefferson Airplane, towarzyszącą generowanym w CGI planszom z nazwiskami. Krótka historia o rodzinie żydowskiej z początku jest dosyć tajemnicza, a przez to niezmiernie ciekawa ? mąż wracając do domu spotkał po drodze starca, który według jego żony? zmarł kilka tygodni temu. I tak rozpoczyna się kłótnia, a nam, zwykłym widzom towarzyszy przyjemne uczucie niepokoju. Ale to nie jest główna os fabularna tego filmu.

Prawdziwa historia dotyczy rodziny Gopnik, również żydowskiej, lecz żyjącej w Ameryce, w czasach nam współczesnych. Głównym bohaterem został Larry Gopnik ? głowa rodziny, teraz w poważnych tarapatach. Jego żona chce rozwodu, jej kochanek korzystając z podstępnej perswazji i wrodzonej uczciwości Larry?ego wyrzuca go z domu, brat Larry?ego ma wciąż kłopoty z pracą, dwójka dzieci interesuje się wyłącznie swoimi sprawami, a by tego nie było dość pojawiają się problemy z jednym z jego uczniów. Otóż Larry jest wykładowcą fizyki i na dodatek ma problem z rozwijaniem swej działalności naukowej. I czy ta sytuacja stanowi idealny podkład pod komedię? Nawet czarną?

Nie za bardzo, moim zdaniem. Pokazane z pieczołowitością środowisko amerykańskich żydów raczej nudzi niż fascynuje, a mętna, lękliwa postawa głównego bohatera budzi raczej politowanie, niż śmiech czy zrozumienie. Podobnie narzekać muszę na aktorów, grających z jedną, właściwie manierą, bez jakichkolwiek szaleństw czy wyskoków. Gdybym zaś miał się w tym wszystkim doszukiwać humoru, to znalazłoby się jedynie kilka scen, ale i tak jest ich mniej niż w dosyć kiepskim ?Okrucieństwie nie do przyjęcia?, co bardzo mnie zmartwiło i poczułem się przez to zawiedziony staraniami duetu Coen. Bohaterów wciąż nękają stereotypy i zatęchła religia, w którą niewielu wierzy, a większość praktykuje tylko dla pokazu.

No dobrze, być może jestem zbyt ostry dla tej produkcji. Jest mi wiadome, że bracia Coen schowali w scenariuszu całą masę odniesień, metafor, drugich denek, a nawet narzutów filozoficzno-fizycznych, ale to wszystko sprawia, że ?Poważnego człowieka? ogląda się z trudem i z coraz bardziej rosnącym znudzeniem, wprost proporcjonalnym do ilości akcji. Larry pałęta się od jednego Rabina do drugiego, słysząc mądre, lecz kompletnie nieprzydatne frazesy i tajemnicze stwierdzenia. Najciekawszym momentem jest fragment, gdy Larry erotycznie fantazjuje o swej niezwykle gorącej sąsiadce, a najśmieszniejszą sentencją jest zapewnienie, że ?w czasie pracy nad filmem nie ucierpiał żaden żyd?. Niestety, ale wyśmiewanie tego środowiska z pewnością lepiej udaje się Woody?emu Allenowi. ?Poważny człowiek? jest tworem głębokim i szerokim, lecz też nieznośnie nudnym i przydługim. Ma swoje racje, ma swój klimat, ale brak mu humoru i zacięcia. Nuda, tylko dla wyposzczonych fanów braci Coen.

Zwiastun