Kolega DarthMetalus opisał wrażenia z pilota remake'u serialu ?The Tomorrow People?, a że pierwotnie była to brytyjska produkcja komercyjnej stacji ITV, stało się to dla mnie impulsem do przybliżenia Wam innego serialu tejże stacji ? ?Downton Abbey?.

Podobnie jak ?The Tomorrow People? ? ?Downton? było tym razem odpowiedzią ITV na emitowane przez państwową telewizję BBC "Upstairs Downstairs". Przyznam, że tego ostatniego nie widziałam, ale jak można sądzić po popularności i ogromnie zdobytych nagród przez ?Downton Abbey?, kontratak prywatnej stacji okazał się skuteczny i zakończył sukcesem.

Akcja serialu toczy się w I połowie XX wieku i traktuje o losach arystokratycznej brytyjskiej rodziny. Może nie jest to zbyt odpowiednie określenie, bo właściwie scenariusz nie skupia się tylko na właścicielach posiadłości Downton, ale również na życiu służbie, która ma liczną reprezentację. Pierwszy sezon rozpoczyna się od wiadomości o katastrofie Titanica, jaka dociera do pana domu ? hrabiego Roberta Granthama. Choć nie samo zatonięcie statku jest tutaj istotne, bowiem na pokładzie znajdował się przyszły dziedzic posiadłości (hrabia nie dorobił się męskiego potomka, a żadna z trzech córek nie ma prawa do dziedziczenia). Jego śmierć jest sporym problemem dla obecnego właściciela i między innymi właśnie wokół tego będzie kręcić się historia w pierwszym sezonie.

Jak wspomniałam, nie tylko życie arystokracji przyjdzie nam dokładnie śledzić. Niemniej istotnym aspektem są losy służby. Bliżej przyjdzie nam poznać około 10 pracowników zatrudnionych w posiadłości. Tworzą oni jakby oddzielną małą społeczność, zmagającą się z własnymi problemami. Mamy więc dwa przenikające się ze sobą światy i mnóstwo wątków mniejszych lub większych (co jest przede wszystkim związane z mnogością bohaterów) przeplatających się ze sobą. A wszystko stanowi świetną i spójną całość.

W serialu pojawia się mnóstwo postaci ? poczynając od niemałej rodziny hrabiego, kończąc na licznej służbie. Mimo to wszyscy bohaterowie zostali precyzyjnie opracowani przez scenarzystów. Sprawiają wrażenie ludzi z krwi i kości ? każde ma swoją historię, poglądy, odmienne charaktery, swoje problemy itd. Czas ekranowy przeznaczony dla poszczególnych bohaterów jest dozowany rozsądnie. Ale żeby świetnie napisana postać wyglądała dobrze nie tylko na papierze, trzeba zaangażować odpowiednich aktorów. Tak też się oczywiście stało, nie omieszkano nawet o zatrudnienie gwiazdy światowego formatu ? genialnej w roli starej hrabiny Grantham - Maggie Smith (hrabina Violet dodaje smaczku każdej scenie, w której występuje ? błyskotliwe i zabawne dialogi w połączeniu z wybitnymi umiejętnościami pani Smith ? po prostu niesamowite). Gra aktorska stoi w ?Downton? na naprawdę wysokim poziomie, o czym świadczą liczne nominacje do nagród za najlepsze role (naprawdę duża część stałej obsady otrzymała takie nominacje, z czego niektóre ostatecznie zamieniły się na statuetki).

W serialu nie uświadczymy raczej galopującej akcji, zwariowanych twistów fabularnych itp., ?DA? to obyczaj. Toczy się w swoim własnym tempie (dla niektórych zbyt wolnym, z czym osobiście nie mogę się zgodzić), przedstawia różne perypetie postaci, dobrze pokazuje jak wyglądało życie ówczesnej arystokracji, a z drugiej strony i gminu ? jakie panowały obyczaje, co stanowiło priorytety. Scenariusz to kunszt przedstawiania rzeczy małych, zwykłych problemów, tak aby przyciągały widzów przed telewizory. A to wszystko doprawione świetnymi kostiumami i scenografią, które oddają ducha epoki. Nie mogę też nie wspomnieć o genialnej muzyce (instrumentalnej), która towarzyszy obrazowi. Niezbyt często utwory ze ścieżek dźwiękowych trafiają na mój odtwarzacz, a tym razem właśnie tak było.

?Downton Abbey? jest serialem dopracowanym pod każdym względem, czego namacalnym dowodem są liczne nagrody, którymi został obsypany. To niemal arcydzieło, dlatego każdy powinien dać mu szansę, a gwarantuję, że po 2-3 odcinkach zostanie nie oderwie się od telewizora. Gorąco polecam!