The Zoldening

>krytykowanie scenariusza

W Fahrenheit nie grałem, nie wypowiadam się. HR ma jednak niespotykany sposób opowiadania historii, wybory (choć na pierwszy rzut oka iluzoryczne) mają prawdziwe konsekwencje, a podanie ostatecznego twistu dzięki retrospekcjom i pokazaniu motywów zabójcy jest na najwyższym poziomie. Dziury fabularne będą w każdej grze z zupełnie różnymi ścieżkami rozwoju fabuły. Różniące się rezultaty powodują, ze jako całość gra wielu się wydaje nie logiczna. Origami w kieszeni Ethana to faktycznie niedoróbka. Minimalna, ale jednak.

Tu się też pojawia ten argument rzekomo beznadziejnych postaci. W tym całym clusterfucku HR są one bardzo stałe i mają określony profil. Są według niego rozwijane nawet w diametralnie różniących się momentach. HR zresztą potwierdza, że lepiej jest mieć regularne i dobrze napisane postacie, niż stały, nie zmieniający się świat.

Your opinion is wrong

>2013

>x to Jason memes

Weź się w garść i wyjmij głowę z tyłka. Teraz mamy "triangle to Aiden"

HR może mieć sposoby opowiadania historii itp. Nie zmienia to faktu, że jest to zła historia, niszczona przez dziury i idiotyzmy. Kto normalny zapomina usunąć efekty pomysłów usuniętych z ostatecznej wersji gry?

A postaci są głębokie jak strumyk. Nie dbałem o żadną z nich. Jedyne na czym mi zależało to żeby umarli w zabawny/żałosny sposób. Na serio, George z Deadly Premonition ma więcej głębi.

HR może mieć sposoby opowiadania historii itp. Nie zmienia to faktu, że jest to zła historia, niszczona przez dziury i idiotyzmy.

Scenariusz nie jest ważny. Zwłaszcza w przypadku takiego czegoś jak gry. Historia oparte na masie klisz, z dziurami w plocie mogą być uratowane przez narrację i dobre tempo. Tu: The Last of Us, Alan Wake, HR.

Kto normalny zapomina usunąć efekty pomysłów usuniętych z ostatecznej wersji gry?

>Cage

>normalny

Plażo, proszę

A postaci są głębokie jak strumyk.

Nie muszą być głębokie. Skąd ten kretyński pogląd, że wszystko musi być głębokie, żeby być dobre. Jezu. Są dobrze napisane.

Jeśli zawalę Ethanem jedną z prób, nie dostanę wskazówki dotyczącej miejsca przetrzymywania syna. Tutaj wchodzi Norman. Logika całej historii pozostaje zachowana, dzięki stałości. Ethan musi przejść próby - jeśli temu nie podoła, zostanie ukarany. Jeśli Norman znajdzie syna Ethana to wszystko znajdzie swój w miarę pozytywny koniec. Poszczególne rezultaty mają sens właśnie dzięki temu, że postaci mają swoje miejsce, są stałe i nie robią kompletnie głupich rzeczy.

Dziury w plocie są spore (bo jakie np. jest prawdopodobieństwo, że Madison w krótkim czasie spotka dwóch różnych, nie znających się seryjnych morderców?), ale nie szkodzą logice historii. Madison w scenie z pierwszym killerem może nie wypić wody z rozpuszczonymi prochami i po prostu wyjść. Jeśli jednak ją wypije to doprowadzi to w końcu do bezpośredniej konfrontacji. Znowu, konsekwencje nie przeczą wyborom dzięki temu, że postacie są prowadzone według jednego stałego modelu. Bez niezapowiedzianych i nielogicznych twistów. Weź takie Mass Effect. W końcówce możesz wybrać czy chcesz ocalić Radę czy nie. Bez względu na wybór i tak główny przeciwnik zostanie pokonany w ten sam sposób. Nie ma konsekwencji, bo ME to gra z wyborami, które na pierwszy rzut oka są poważne, ale konsekwencje są iluzoryczne. HR ma odwrotnie. Wybory w pierwszej chwili wydają się śmieszne i mało ważne, ale mogą doprowadzić do wielkich różnic w odbiorze.

Te wybory w HR działają właśnie dzięki postaciom. Są one co prawda ograniczone, ale do tego co w danej chwili zrobiłaby postać. Nie możemy Ethanem przestać poszukiwać syna, bo postać by tego nie zrobiła. Nie ma nielogiczności wpływających na główny wątek. To sytuacje się zmieniają, nie postacie. To oznaka dobrze napisanych głównych bohaterów.

Heavy Rain ma milion trzysta tysięcy wad, o których można pisać książki, ale jeśli jak tak machasz paroma sloganami i tego nie poprzesz to masz "failure of a vidya critic".

Scenariusz nie jest ważny. Zwłaszcza w przypadku takiego czegoś jak gry.

To zależy od gry. W przypadku gier Kadże nie ma nic oprócz scenariusza i postaci. Więc jeśli gra ani nie ma dobrego scenariusza, ani postaci trudno powiedzieć, żeby była dobra.

>Cage

>normalny

Plażo, proszę

Dlatego właśnie on zapomniał.

Skąd ten kretyński pogląd, że wszystko musi być głębokie

Po raz kolejny, jeśli w grze nie ma nic innego spraw żeby to na czym ona się opiera było dobre. Spraw żebym postaciom nie życzył śmierci. Spraw żebym w ogóle chciał uratować dzieciaka.

bo jakie np. jest prawdopodobieństwo, że Madison w krótkim czasie spotka dwóch różnych, nie znających się seryjnych morderców?

Spoilery.

I to rujnuje dla mnie grę. Zabijanie willi pełnej uzbrojonych komandosów? Jazda pod prąd autem? Swoją drogą pozazdrościć zabójcy umiejętności godnych człowieka renesansu. Umie origami, samodzielnie zarządzać elektrownią, przeprogramować nawigację i telefon komórkowy oraz być w trzech miejscach na raz (jednocześnie podziwia jak Ethan obcina sobie palec i prowadzi śledztwo). Plus ta wciśnięta na siłę scena z Madison w piwnicy. Nie zapominajmy również o tym małym nawiązaniu do Indiany Jonesa pod tytułem lodówka.

Wybory w pierwszej chwili wydają się śmieszne i mało ważne, ale mogą doprowadzić do wielkich różnic w odbiorze.

Jednak gra wciąż nie sprawia, że o nie dbasz. Nie mają znaczenia bo nie chce ci się nawet myśleć o konsekwencjach. A to dlatego, że postaci nie mają znaczenia.

jeśli jak tak machasz paroma sloganami i tego nie poprzesz to masz "failure of a vidya critic".

Co mam popierać czego nie poparłem? Że postaci nie budzą sympatii i i mi na nich w ogóle nie zależało? Więcej przykładów dziur w scenariuszu? Idiotycznych i niepotrzebnych sekcji? Kiedy słyszę pojęcie "interaktywny dramat" wolałbym, żeby mi zależało na tym co się stanie z postaciami. To wszystko co ta gra miała zrobić.

Więc jeśli gra ani nie ma dobrego scenariusza

Wrong. Zły scenariusz nie ma nic do rzeczy w przypadku oceny fabuły, bo to tylko jeden jej element. Dochodzi cała warstwa narracyjna z odpowiednim tempem. Przeczytałem masę książek, obejrzałem mnóstwo filmów i zagrałem w tonę gier, w których przaśna i momentami zakręcona historia była ratowana przez dobre prowadzenie opowieści.

ani postaci trudno powiedzieć

HR nie ma złych postaci

Spraw żebym postaciom nie życzył śmierci. Spraw żebym w ogóle chciał uratować dzieciaka.

Nie obchodzi mnie to jak ty "przeżywasz historię". Norman może nawet cię podniecać, nie ma to znaczenia przy ocenie postaci, w konsekwencji gry. Come on.

Spoilery.

Kultura spojlerów zabija krytykę gier. Wpis o Cage'u i HR - będzie o HR.

I to rujnuje dla mnie grę. Zabijanie willi pełnej uzbrojonych komandosów? Jazda pod prąd autem? Swoją drogą pozazdrościć zabójcy umiejętności godnych człowieka renesansu. Umie origami, samodzielnie zarządzać elektrownią, przeprogramować nawigację i telefon komórkowy oraz być w trzech miejscach na raz (jednocześnie podziwia jak Ethan obcina sobie palec i prowadzi śledztwo). Plus ta wciśnięta na siłę scena z Madison w piwnicy. Nie zapominajmy również o tym małym nawiązaniu do Indiany Jonesa pod tytułem lodówka.

Czepiasz się jak cholera. Co mają udowodnić te sceny i fakty? Że HR ma parę nielogicznych momentów? Głównie takich, które wynikają z rozwidleń fabularnych (zamieszanie ze zlokalizowaniem postaci co może sprawić wrażenie, że jest w kilku miejscach naraz). Czemu one-man army czy pościg w górę autostrady jest nielogiczny?

Jednak gra wciąż nie sprawia, że o nie dbasz.

Kwestia wybitnie subiektywna.

Nie mają znaczenia bo nie chce ci się nawet myśleć o konsekwencjach. A to dlatego, że postaci nie mają znaczenia.

I didn't like so it's bad. Postacie mają znaczenie, bo to wokół nich kręci się cała historia. Grałeś w HR?

Co mam poprać czego nie poparłem?

Że to scenariusz ma jedyne znaczenie w odbiorze historii, że postaci są do bani (to, że "you don't want to protect them" nie ma żadnego sensu), że historia jako całość jest nielogiczna. Kilka głupich scen tego nie determinuje. Głównie przez to, że narracja została świetnie rozbita na 4 postaci, które pcha się do przodu konsekwentnie i krzyżuje ich drogi. To wszystko doprowadza do satysfakcjonującej konkluzji. Dlatego komuś może się HR podobać.

Więc jeśli gra ani nie ma dobrego scenariusza

Wrong

ani postaci trudno powiedzieć

HR nie ma złych postaci

Jeśli tak chcesz prowadzić rozmowę to ok. Heavy Rain to najgorsza gra. 1/10. Fail of the Year. I tak dalej.

Nie obchodzi mnie to jak ty "przeżywasz historię". Norman może nawet cię podniecać, nie ma to znaczenia przy ocenie postaci, w konsekwencji gry. Come on.

Nie obchodzi mnie co cie obchodzi. I ma. Bo jeśli gra jest oparta na tym, że masz uratować swojego syna to spraw, żebym go chociaż polubił. Niech nie będzie bezwartościową kupa pikseli, której brat zginął w prawdopodobnie jednej z najśmieszniejszych śmierci jakie widziałem.

Kultura spojlerów zabija krytykę gier. Wpis o Cage'u i HR - będzie o HR.

Przepraszam, że ostatnio moderacja chciała mnie zeżreć za to, że napisałem o śmierci Jasona. Następnym razem dam znać, kiedy będę tu pisał o tym albo że Darth Vader to ojciec Luke'a.

Co mają udowodnić te sceny i fakty?

Że scenariusz w HR jest nieprzemyślany i przez to gra jest słaba?

Kwestia wybitnie subiektywna.

Może dlatego piszę swoje przemyślenia o tej grze na moim blogu?

Że to scenariusz ma znaczenie w odbiorze historii, że postaci są do bani (to, że "you don't want to protect them" nie ma żadnego sensu), że historia jako całość jest nielogiczna. Kilka głupich scen tego nie determinuje.

Jednak determinuje. Bo kiedy zamiast czuć napięcie podczas tego jak Ethan poświęca się dla syna śmiejesz się z tego jak ktoś nie przemyślał tej sceny z elektrownią to gra zawodzi. Tak samo kiedy Scott przemienia się z detektywa w średnim wieku w Terminatora wybijającego dziesiątki ochroniarzy w drodze po swoje revengeance. To rujnuje postać i po raz kolejny budzi śmiech. A chyba nie to było celem Kadże w tej grze.

Jeśli tak chcesz prowadzić rozmowę to ok. Heavy Rain to najgorsza gra. 1/10. Fail of the Year. I tak dalej.

No i tak właśnie rozpatruję tę dyskusję. Ty uważasz HR za kompletną porażkę. Dla mnie naprawdę dobra produkcja mająca taczkę wad, ale broniącą się głównym wątkiem.

Bo jeśli gra jest oparta na tym, że masz uratować swojego syna to spraw, żebym go chociaż polubił.

Każdy odbiorca jest inny. Psychopata utożsami się z mordercą, ojciec z Ethanem, kto inny poczuje coś zupełnie innego. Nie każda gra jest dla każdego, jeśli czegoś nie lubisz nie znaczy, że jest złe, a jeśli coś ci się podoba nie znaczy, że jest dobre, bla bla.

Niech nie będzie bezwartościową kupa pikseli, której brat zginął w prawdopodobnie jednej z najśmieszniejszych śmierci jakie widziałem.

Mała dygresja. Na początku studiów siedziałem trochę jako taki nieformalny asystent prokuratora. Uwierz, że okoliczności śmierci Jasona nie są nawet blisko bycia "najśmieszniejszą" i najbardziej przypadkową śmiercią.

Że scenariusz w HR jest nieprzemyślany i przez to gra jest słaba?

Scenariusz nie ejst słaby. Jest trochę dziurawy tam gdzie to nieistotne, ale trzon jest w pełni poprawny.

Może dlatego piszę swoje przemyślenia o tej grze na moim blogu?

Chcesz swoją opinią przepchnąć tezę, która do udowodnienia potrzebuje czegoś bardziej zerojedynkowego. Pobawmy się w prawdziwą "krytykę", a nie kopiujmy żurnalistów. Nie mam zamiaru próbować ci wbić, że HR to GOTYAY. Po prostu jestem przeciwny stosowaniu hiperboli.

jak ktoś nie przemyślał tej sceny z elektrownią to gra zawodzi

Co jest w niej złego? Serio nie pamiętam, żeby coś mi bardzo negatywnego utkwiło z tamtego fragmentu.

Tak samo kiedy Scott przemienia się z detektywa w średnim wieku w Terminatora wybijającego dziesiątki ochroniarzy w drodze po swoje revengeance.

A to mało było dziadków, którzy potrafili w chwilach presji pociągnąć za spust i wyjść z niemożliwych sytuacji? Max Payne w Brazylii choćby.

Kadże

Czy ominął mnie jakiś mem?

Nie każda gra jest dla każdego, jeśli czegoś nie lubisz nie znaczy, że jest złe, a jeśli coś ci się podoba nie znaczy, że jest dobre, bla bla.

Co wciąż nie zatrzyma mnie przed wypowiedzeniem własnego zdania na ten temat.

Mała dygresja. Na początku studiów siedziałem trochę jako taki nieformalny asystent prokuratora. Uwierz, że okoliczności śmierci Jasona nie są nawet blisko bycia "najśmieszniejszą" i najbardziej przypadkową śmiercią.

Jakie widziałem.

Chcesz swoją opinią przepchnąć tezę, która do udowodnienia potrzebuje czegoś bardziej zerojedynkowego. Pobawmy się w prawdziwą "krytykę", a nie kopiujmy żurnalistów.

Zdefiniuj prawdziwą krytykę. Bo ja nie nienawidzę HR za istnienie, nie lubię tej gry bo mam swoje powody. Ukończyłem ją i widziałem kilka innych osób grających w to. Gra jest oparta na scenariuszu i postaciach tak jak slasher na walce. Jeśli najważniejszy element zawodzi i odbiera całą frajdę z gry to czemu ma być dobra? Wali się w podstawach.

Co jest w niej złego? Serio nie pamiętam, żeby coś mi bardzo negatywnego utkwiło z tamtego fragmentu.

To, że to opuszczona elektrownia zużywająca gigawaty prądu nie zwróciła uwagi żadnego urzędu? Nikt nie przyszedł tego sprawdzić?Że zabójca wyglądający tak jak wygląda roznosił te kilogramy stłuczonego szkła po tunelu, który raczej jest dla niego za mały żeby się zmieścił? Że samemu sprawił, że ta opuszczona elektrownia wymagająca kilku pracowników co najmniej działa na pełnych obrotach?

A to mało było dziadków, którzy potrafili w chwilach presji pociągnąć za spust i wyjść z niemożliwych sytuacji? Max Payne w Brazylii choćby.

A Riddick w najnowszym filmie rozcina kolesiowi łeb kopniętą maczetą. I ta scena też była przesadzona. Ale przynajmniej nie niszczyła postaci tak jak Scott masakrujący mafię.

Zdefiniuj prawdziwą krytykę.

Po pierwsze, wyklucza oparcie się wyłącznie na opinii dla poparcia swoich tez. Do tego dochodzi jakaś analiza motywów, próba porównania krytykowanej gry do innych na tle gatunkowym czy zastosowanych mechanizmów. Mająca na celu raczej dojście do wniosków, a nie szukania argumentów pod daną postawioną na początku tezę i ignorowanie tych niewygodnych. To takie moje zrozumienie jak powinna przebiegać krytyka. Dogmatem to broń Boże nie jest. Po prostu ja tak to rozumiem.

To, że to opuszczona elektrownia zużywająca gigawaty prądu nie zwróciła uwagi żadnego urzędu? Nikt nie przyszedł tego sprawdzić?Że zabójca wyglądający tak jak wygląda roznosił te kilogramy stłuczonego szkła po tunelu, który raczej jest dla niego za mały żeby się zmieścił? Że samemu sprawił, że ta opuszczona elektrownia wymagająca kilku pracowników co najmniej działa na pełnych obrotach?

Szukasz coraz głębiej wow. Tutaj chylę czoła. Problem w tym, że nie ma gry (filmu czy książki), która wyjaśniała by wszystko. Zawsze znajdziesz element pozostawiony bez wyjaśnienia, który można podpiąć pod "dziury fabularne". Gdyby próbuje się wyjaśniać wszystko można wpaść w nieskończony wir podawania kompletnie bezużytecznych informacji. Zrobiłoby to więcej szkody.

Scott masakrujący mafię.

Czy "masakrujący" jest dobrym słowem? Czy kompletny psychopata, zimny i bezwzględny, a do tego uzbrojony naprawdę dziwi zabijając w strzelaninie kilkunastu gości?

Zresztą można tę sekwencję zepsuć i dać Scottowi zginąć. To ty w HR prowadzisz historię.

Do tego dochodzi jakaś analiza motywów, próba porównania krytykowanej gry do innych na tle gatunkowym czy zastosowanych mechanizmów.

Pamiętasz ten moment kiedy napisałem o Asura's Wrath czy The Last of Us?

Mająca na celu raczej dojście do wniosków, a nie szukania argumentów pod daną postawioną na początku tezę i ignorowanie tych niewygodnych.

Wnioski:

The Last of Us pokazuje jak wyreżyserować scenę śmierci dziecka i wzbudzić emocje u gracza inne niż śmiech.

Asura's Wrath pokazało, że gra typu QTE: The Video Game nadal może być przyjemna i spełniać swoją rolę, czego Heavy Rain nie robi.

[Problem w tym, że nie ma gry (filmu czy książki), która wyjaśniała by wszystko. Zawsze znajdziesz element pozostawiony bez wyjaśnienia, który można podpiąć pod "dziury fabularne"./quote]

Tyle że część tych gier/filmów/książek ma coś, co rekompensuje te dziury. Jakieś rozwiązanie gameplayowe, cokolwiek co sprawia, że chcesz grac dalej. Heavy Rain nie ma nic. Tylko QTE i te 10% gry, kiedy sterujesz postacią po małym pomieszczeniu. Nic ponad to.

Czy "masakrujący" jest dobrym słowem? Czy kompletny psychopata, zimny i bezwzględny, a do tego uzbrojony naprawdę dziwi zabijając w strzelaninie kilkunastu gości?

Psychopata mordujący dzieci, który owszem jest eks-policjantem. Ale ma z 50 lat, nadwagę i astmę. Momentami strzelało do niego trzech kolesi na raz a on miał tylko pistolet z jednym magazynkiem. Kiedyś próbowałem liczyć ilu ludzi on tam zabił, naliczyłem około 20. Może i jest jakiś sposób, w który mógłby wyjść żywy z czegoś takiego, ale na pewno nie wjazd przez ścianę samochodem i wywołanie powszechnego alarmu.

Zresztą można tę sekwencję zepsuć i dać Scottowi zginąć. To ty w HR prowadzisz historię.

Co, po raz kolejny, nie ma znaczenia, bo fabuła już dawno przy tej scenie się posypała przez te wszystkie idiotyzmy.

Uwielbiam kiedy cytowanie działa jak ma ochotę.

Mnie bardziej ciekawi, jak on zastrzelił około dwudziestu ludzi na jednym magazynku. I to z elektrownią też durne, już nie chodzi o obsługę, ale elektrownie zazwyczaj potrzebują węgla lub innego źródła prądu. A najszczęśliwsze zakończenie dla Ethana jest również z dziurą

Zabił wcześniej człowieka (lub nie), czym nikt się nie zainteresował

Ale ogólnie IMO HR ma bardzo dobrą fabułę, i mocno wciąga.

Masz 1/2up ode mnie, bo w HR jeszcze nie grałem.