Kąt z felietonem w tle

Faktycznie, nietolerancja polityczna między np. PO i PiS-em jest bardzo dziwna, bo te partie właściwie niczym się nie różnią. Wiadomo, są detale - jedni są bardziej prochrześcijańscy, inni nie i inne takie tam- ale są to rzeczy mniej ważne, niż sprawy chociażby gospodarcze, o których dyskutuje się mniej. Nie dziwi mnie to - większość polityków nie ma pojęcia o tym, jak działa cały ten system. Co mi po agencie Tomku czy Janu Tomaszewskim w sejmie? Zagłosują tak, jak im szef każe i tyle. A nawet jeśli ktoś ma jakieś pomysły, to i tak nie ma żadnej debaty wewnątrzpartyjnej, bo szef usunie cię ze struktur albo zepchnie na boczny tor.

Druga sprawa - choć politycy nakręcają swoimi kłótniami spiralę nienawiści, to czy naprawdę się tak nie cierpią? To wygląda tak, jakby "rzucali" kontrowersyjny temat, ludzie się spierają, media huczą o tym tydzień, a politycy śmieją się, że Polacy mają pożywkę i nie interesują się sprawami, które są ważne. Ktoś widział jakąś debatę polityczną na temat, chociażby, emerytur? Niestety, mnóstwo ludzi ekscytuje się byle bzdurami, a na wybory idzie, choć nie przeczytała programu żadnej z partii.

I na koniec - politycy nie są od tego, żeby nam było dobrze, nie ma się co łudzić. Może istnieje jakiś mały procent ludzi, którzy starają się z całych sił, ale to kropla w morzu. Większość liczy na dobrą pensję i przywileje.

Faktycznie, nietolerancja polityczna między np. PO i PiS-em jest bardzo dziwna, bo te partie właściwie niczym się nie różnią. Wiadomo, są detale - jedni są bardziej prochrześcijańscy, inni nie i inne takie tam- ale są to rzeczy mniej ważne, niż sprawy chociażby gospodarcze, o których dyskutuje się mniej.

Zamiast poglądów politycznych, jednych i drugich najczęściej odróżnia charakter. Od lat to obserwuję - począwszy od mediów, przechodząc przez forum a kończąc na znajomych. Istnieje pewien archetyp wyborcy PiS, który się sprawdza niemal w 90%. Bez względu na brak sympatii, muszę przyznać, że jest to ewenement. Bez względu na to, czy takim entuzjastą jest kolega ze studiów czy 70-letni dziadek, dostrzegam niemalże te same cechy i zachowania (dot. polityki); czytając tezy ostatniego wojującego PiSowca na forum miałem wrażenie, że dyskutuję bezpośrednio z Hofmanem czy Kaczyńskim. Nie chodzi tylko o stronę merytoryczną, ale o styl prowadzenia dyskusji, kulturę i stały syndrom oblężonej twierdzy. Przy innych opcjach politycznych nigdy nie jest to aż tak klarowne.

Zawsze dobrze postawić się w roli ciemiężonego. W polskiej polityce to wystarczy do odniesienia sukcesu.

Co do typowego wyborcy PiS - faktycznie, jakoś tak to jest. Dyskusja z takimi osobnikami jest niemożliwa. Niby prywatnie niektórzy z nich są normalnymi ludźmi, to gdy zboczyć w rozmowie na tematy światopoglądowe... lepiej nie mówić.

To trochę wyróżnia (nie, żeby na plus) PiS na polskiej scenie politycznej, szczególnie a tle totalnie bezideowych i bezjajecznych PO czy PSL. Co oczywiście nie zmienia faktu, że tak naprawdę partie nadal się niczym poważnym nie różnią, a debata na tematy ekonomiczne między członkami np. PO a PiS nie ma sensu, bo wyszłoby na jaw, że poglądy mają identyczne. Ludzie dają się jednak łatwo nabierać na to, że na polskiej scenie politycznej panuje różnorodność, a politycy mają jasne i klarowne poglądy, dzięki czemu mogą się tak w kółko spierać. Nic z tych rzeczy, to tylko igrzyska. W końcu celem partii politycznej jest zdobycie i utrzymanie władzy, a jeśli ludzie mają argumenty w stylu "nie wiem, na kogo głosować, ale tego Kaczyńskiego to nie lubię, więc dam krzyżyk przy PO", to ja wysiadam. Właśnie o to im chodzi, dzięki medialnej nienawiści zakorzenili w masie ludzi takie myślenie. Dzięki telewizji można tak zawrócić ludziom w głowie...

Takie małe, dodatkowe spostrzeżenie z mojej strony: w każdym zagranicznym rządzie kiedyś doszło do bójki, poważnego konfliktu z darciem papy i obrażaniem się. U nas? Siedzą sobie, pośmieją się, jak ktoś niechcący podrzuci jakąś prymitywną aluzją, spory ograniczają się do prawie znudzonego "Pan jest zerem, panie pośle." W Sejmie nie ma konkurencji, ścisłej rywalizacji, więc i partie nowych obietnic nie wymyślają. Nowe ugrupowania to jakiś śmiech na sali. Żadnych konkretów, jakaś znana twarz na czele i albo kontrowersyjne wypowiedzi przewodniczącego, albo szastanie oklepanym milionem mieszkań...